Brenda Lee

Kostwinner

Brenda Lee wordt op 11 december 1944 geboren in Atlanta, Georgia als Brenda Mae Tarpley. Zij groeit op in een arm gezin, waarvan beide ouders als ongeschoolde arbeiders constant op zoek zijn naar werk. Gedurende haar jeugd woont Brenda in diverse kleine huurwoninkjes zonder water en elektriciteit. De enige luxe waarover de familie beschikt, is een kleine radio met batterijen. Van jongs af aan zingt Brenda alle liedjes mee die zij op de radio hoort. Wanneer zij zes jaar is, wint ze haar eerste talentenjacht. De hoofdprijs bestaat uit een jaar lang optreden voor de lokale radio. Het geld dat zij daarmee verdient, vormt een welkome aanvulling voor de huishoudpot. Wanneer haar vader in 1953 overlijdt, wordt Brenda zelfs even kostwinner van de familie.

Radio

In 1955 hertrouwt haar moeder, waarna de familie verhuist naar Cincinnati, Ohio. Daar werkt Brenda’s stiefvader in een platenzaak waarvan de eigenaar optredens organiseert die rechtstreeks op de radio worden uitgezonden. Natuurlijk treedt Brenda ook op in de winkel. Een paar maanden later verhuist de familie naar Augusta. Daar maakt Brenda kennis met Sammy Barton, een radioproducer die haar vraagt in zijn show te komen zingen. Ook bedenkt hij haar artiestennaam Brenda Lee.

Platencontract

Brenda’s doorbraak komt in 1956 als zij een optreden bezoekt van zanger Red Foley, bijgenaamd Mr. Country Music. Foley is diep onder de indruk van het stemgeluid van het tienjarige meisje en laat haar tijdens zijn show het liedje 'Jamabalya (On The Bayou)' zingen. Het publiek reageert laaiend enthousiast en wil Brenda niet van het podium laten gaan voordat zij nog een paar liedjes zingt. Dat doet ze, waarna zij een platencontract krijgt aangeboden bij Decca Records.

Dynamite

Op 30 juli 1956 brengt Brenda als Little Brenda Lee haar eerste singeltje uit, 'Jamabalaya (On The Bayou)'. Het liedje doet vrijwel niets. Begin 1957 heeft Brenda wel succes met 'One Step At A Time' dat een klein hitje wordt. Hetzelfde gebeurt met het rockabilly nummer 'Dynamite' waaraan zij haar bijnaam Little Miss Dynamite overhoudt. In de winter van 1959 heeft de dan 13-jarige Brenda met 'Sweet Nothin’s' haar eerste echt grote hit te pakken. Met dit rock’n’roll liedje behaalt zij een vierde plaats in de Amerikaanse hitlijsten. Haar volgende singles 'I’m Sorry' en 'I Want To Be Wanted' doen het nog beter; beiden komen terecht op de eerste plaats. Ze vormen de opmaat voor een gigantische serie van hits.

Beatles

Begin jaren zestig scoort Brenda de ene na de andere Amerikaanse hit met liedjes als 'Emotions', 'Fool #1', 'All Alone Am I' en het kerstnummer 'Rockin’ Around The Christmas Tree'. Binnen de kortste keren groeit zij uit tot een razend populair tieneridool met miljoenen fans over de hele wereld. Wanneer Brenda in 1960 met veel succes door Engeland toert, wordt haar voorprogramma verzorgt door een dan nog onbekend bandje uit Liverpool genaamd The Beatles. Speciaal voor de Europese markt zingt zij ook een paar liedjes in het Duits, waaronder 'Ich Will Immer Auf Dich Warten' dat in 1965 ook een hit is in ons land. In Amerika blijft Brenda ongelofelijk succesvol. Met ruim zestig hits is zij zelfs de succesvolste vrouwelijke artieste uit de jaren zestig.

Countrymuziek

In 1966 scoort Brenda Lee met 'Coming On Strong' haar laatste grote hit in Amerika. De Nederlandse rockband Golden Earring vereeuwigt het liedje in de popklassieker 'Radar Love'. In de jaren zeventig richt Brenda zich steeds meer op countrymuziek. Ze scoort enkele countryhits en maakt een prima countryalbum met Dolly Parton, Kris Kristofferson en Willie Nelson. Ook in de jaren die volgen zingt zij liedjes met diverse artiesten waaronder countryster George Jones en cultheld Willy DeVille. Verder geniet zij samen met haar echtgenoot – met wie zij inmiddels 46 jaar is getrouwd – van hun kinderen en kleinkinderen. Zo af en toe treedt Brenda nog op, waarbij de 65-jarige zangeres nog altijd laat zien waarom zij ooit Little Miss Dynamite werd genoemd.