Nina was de sukkel van de klas

Tijdens de landelijke Week Tegen Pesten vragen de publieke omroepen samen op NPO Zapp, NPO 3 en NPO 3FM aandacht voor pesten en de bijbehorende problematiek. Op 3FM.nl en in de uitzending van 'Dit is Domien' sluiten we ons deze week aan bij de 'Week Tegen Pesten'. Je leest en hoort verhalen van mensen die zijn gepest en gepest worden. Vandaag het verhaal van Nina Damstra (16) uit Baflo (Groningen).

Tijdens schooluren

Al vanaf groep drie van de basisschool hoorde Nina niet bij de groep. Terwijl veel klasgenootjes met elkaar speelden, werd zij het mikpunt van pesten. Met nog geen 2.000 inwoners is Baflo een dorp waar iedereen elkaar kent en de sociale controle hoog is. Toch kon het gebeuren dat het pestgedrag vooral tijdens schooluren plaatsvond.

"Het is al lang geleden die tijd, maar nog steeds snap ik niet waarom ze nou mij moesten hebben. Ik was mezelf, ik lokte niks uit en deed keurig wat me gevraagd werd tijdens de lessen. Als er op iets of iemand gescholden kon worden, was ik altijd de klos. Ook naarmate we allemaal ouder werden op de basisschool zorgden klasgenootjes elke dag ervoor dat ik met een naar gevoel naar huis ging. Op die leeftijd snap je het niet altijd even goed en doe je het soms af met met de gedachte dat je misschien die dag iets geks hebt gedaan, waardoor andere kinderen je pesten."

Flinke schrammen

Baflo, winter 2010. Nina zit in groep zeven van de basisschool als ze na schooltijd naar huis wandelt. Achter haar loopt Remco die haar na roept. Ze draait zich om en voor ze het weet heeft ze een grote sneeuwbal in haar gezicht. Daar zat ik niet op te wachten, denkt ze nog. Met een paar vegen klopt ze het sneeuw van haar jas en gezicht. Wanneer ze over haar gezicht glijdt met haar vingers, voelt het branderig. Eenmaal thuis schrikt ze van haar gezicht in de spiegel, waar flinke schrammen op zitten.

Altijd de klos

De schrammen verklaren waarom waarom ze gemene kiezelstenen zag vallen toen ze haar jas afklopte. De stenen lieten niet alleen een brandende pijn op haar gezicht achter. Waarom is zij altijd de klos? Na al die jaren is het toch wel een keer klaar? De volgende ochtend gaat Nina's moeder mee naar school om met de docenten te spreken.

"De toenmalige directeur vertelde dat ze de school niet verantwoordelijk is voor wat er onderweg naar huis gebeurd, omdat het geen schoolterrein is. Remco is er ook nooit door een docent op aangesproken."

Niet de moeite waard

Maandenlang ging het getreiter van Remco en andere klasgenoten door. Schelden, veel schelden en steeds maar weer proberen om Nina met een rotgevoel naar huis te pesten. De pestkoppen uit haar klas die die Nina buitensluiten, vertellen in het dorp dat Nina niet de moeite waard is om mee te spelen.

"In zo’n klein dorp blijft er dan weinig leuks over om te doen. Ik was in die tijd erg op mezelf aangewezen en kreeg toen al paniekaanvallen. Ook op school kreeg ik het soms zo benauwd dat ik ging hyperventileren. Dat was soms na tien minuten over, maar het kwam ook voor dat het een half uur duurde. Klaar was het dan niet, want ook daar werd ik mee gepest."

Veranderd in stil meisje

Een nieuw tijdperk lijkt aan te breken als ze in 2011 naar de middelbare school gaat. Nina zit een niveau hoger dan veel van haar oud-schoolgenootjes en lijkt zich voorzichtig te ontplooien. Toch is ze door het vele pesten veranderd in een stil meisje dat in haar nieuwe klas de kat uit de boom kijkt. En soms gaat het nog mis.

“In de pauzes kwamen oud klasgenoten naar me toe en begonnen me weer voor van alles uit te schelden. Het sloeg echt nergens op. Ik had inmiddels vriendinnen gekregen die mij veel zelfvertrouwen hadden gegeven. Juist door hen kreeg ik kracht en energie voor mezelf. Toen zei ik op een dag: "Weet je, het doet me niks!" Al die jaren probeerde ik ze soort van te negeren, maar dat helpt niet. Juist dan pesten ze door. Toen ik voor mezelf opkwam, hield het op. Mijn vriendinnen ben ik erg dankbaar dat ze me die kracht hebben gegeven, en dat ik het waard ben om mezelf te zijn."

Alsnog leuk afgerond

Nina heeft haar middelbare schooltijd alsnog leuk afgerond, nadat de pesters eenmaal stopten met hun gedrag. De jaren erna sloot ze steeds meer vriendschappen. Toch heeft ze door het pesten een PTS-syndroom (Posttraumatische-stress) overgehouden, constateerde haar arts. Last heeft ze er anno nu niet van, omdat ze zich focust op haar MBO opleiding fotografie.

“Ik ben helemaal in mijn element achter de camera. Ik krijg er energie van en dit is echt wat ik wil doen, fotograferen. Mijn tip voor mensen die in dezelfde situatie als ik zitten: Hoe moeilijk het ook is, kom voor jezelf op en maak jezelf krachtig. Je zult zien dat ze dan geen lol meer hebben in het pesten. Elk geval is apart natuurlijk, maar mij heeft het in ieder geval enorm geholpen."