Deze gast komt al een half jaar zijn eigen straat niet uit

Marnix legde zichzelf op 1 september 2016 aan de ketting. Vanaf dat moment mocht hij van zichzelf niet meer buiten de Javastraat treden. Inmiddels zit hij er een half jaar. Met succes, want hij heeft - op dag één na - niet een keer een stap buiten de Javastraat gezet. Zijn leven legt hij vast in vlogs. Om een idee te krijgen van de man achter dit absurde idee, hieronder zijn eerste video ter introductie.

Marnix, hoe gaat het?

Supergoed. Ik zit momenteel in een énorme up-lift, haha. Maar ik heb ook downs, hoor.

Wanneer had je je eerste down?

Eigenlijk al in het begin. Mijn vriendin woont twee straten verderop en ik was 24/7 aan het werk. Ik maakte elke dag een vlog en schoot constant in de stress. Er is ook geen handleiding van hoe je zoiets aanpakt, hè. Hoe doe je verslag van een jaar lang in één straat wonen? Dus ik ben continu zoekende.

Wat is het idee achter Jaffa Jaffa?

Ik ben benieuwd wat zo'n jaar doet met je persoonlijke ontwikkeling. En met mijn project wil ik kijkers inspireren om meer open te staan voor de mensen in je directe omgeving. Ik ben van mening dat dat echt wel waardevol is.

Waarom is dat waardevol?

Het verbreedt je perspectief. Je komt toch vaak met dezelfde mensen in aanraking: je vrienden van dezelfde leeftijd, met dezelfde interesses, de mensen op je werk. En dat terwijl ik in een stad leef met veel verschillende bevolkingsgroepen, leeftijden, sociale klassen, talen, etc. Vanuit die gedachte ontstond dit project.

"Heel veel mensen zeggen dat ze diversiteit toejuichen, maar doen er tegelijkertijd geen reet aan. Het stoort mij dat we niet connecten."

Hoeveel vriendschappen ben je inmiddels rijker? Kent iedereen je inmiddels?

Nee, absoluut niet. Er wonen hier zo freakin' veel mensen. En ik ga dat ook nooit redden in een jaar. Maar ik heb wel een paar nieuwe échte vrienden. En mensen leren kennen waarvan ik in eerste instantie dacht: ik heb helemaal geen reden om met jou een gesprek aan te gaan.

Kun je een voorbeeld noemen?

Groenteboeren, de zoon van de shoarmatent... En natuurlijk maak je normaal gesproken ook even een babbeltje, maar het gaat nu dus veel dieper dan dat. Je weet opeens shit van elkaars privéleven.

Wat heb je geleerd van de straat, de buren en het project?

Ik heb zélf echt veel geleerd. En ik ben ouder geworden. Ergens voel ik me wijzer in alle contacten die ik dag in dag uit heb. Je verhoudt je opeens tot mensen waarmee je niet per se raakvlakken hebt. En ja, wat je ook leert is dat iedereen toch ook uiteindelijk hetzelfde is. Waar ik ook kom, je komt altijd dezelfde types tegen. Die ervaring is goud.

"Wat je leert - en dat klinkt heel cheezy - is dat iedereen uiteindelijk hetzelfde is.”

Daarnaast leer ik ook hele praktische dingen, zoals over koken, verschillende groentes, shoarma snijden…

Hoe gek is dit project eigenlijk?

Zo'n straat wordt steeds groter. En je leert hoe zo'n straat beweegt. En dan is dit natuurlijk een unieke straat, want ik had het ook kunnen doen in een vinex-wijk in Utrecht. Maar de Javastraat is de uitgelezen straat voor dit project, met superveel nationaliteiten, culturen, talen en winkels.

Waarom heet het project eigenlijk Jaffa Jaffa?

Nou, dat verhaal is een beetje vernederend. Ik kom altijd bij een shoarmatent (hierboven in het filmpje) die Jaffa Jaffa heet. Dat woord graaft zich in in je brein. Toen ik hier kwam wonen dacht ik altijd dat het oude Indonesische vertaling van Java was, of zo. Maar toen zat ik daar dus een keer om half drie 's nachts kippetjes te eten en toen vroeg ik de eigenaar hoe dat zit. Hij keek me aan en zei: "Jaffa Jaffa is een plek in Israël." Dus ik zat daar met mijn mond vol kip. En ondertussen noemden mijn vrienden en ik de Javastraat altijd al Jaffa Jaffa. Maar daar klopte dus eigenlijk geen reet van... En toen we na honderd brainstorms over de titel van dit project nog steeds geen goed gevoel hadden over de naam, zei ik op een gegeven moment: "Het moet gewoon Jaffa Jaffa worden, want dat is mijn associatie met de straat." Dus zodoende. Vet lang verhaal, sorry.

Geeft niet. En wat heb je het afgelopen half jaar gemist?

De geboorte van het kindje van een oldskool mattie uit Zeeland. Maar voor de rest, mwhua, verjaardagsfeesten, Sinterklaas, Kerstmis… Ik moet zeggen, ik ben sowieso niet zo’n familieman. Maar de grap is er voor mijn vrienden en zeker voor mijn vriendin nu wel een beetje af. En ik moet nog een half jaar.

Waar ben je het meeste trots op?

Eigenlijk op het hele project. Hele kleine dingen kunnen als hoogtepunt voelen. Als ik evenementen organiseer zie je hele rare en mooie connecties ontstaan. En weet je, het is niet mijn doel om te verbinden zodat we straks allemaal hand in hand door de Javastraat huppelen. Maar ik geloof wel dat er veel waarde in zit door het zelf te ondervinden, zodat ik anderen kan inspireren en aan het nadenken kan zetten.

"We zijn zo bezig met onze baan verderop en onze vrienden verderop."

Waar verheug je je op, straks, als je weer ‘vrij’ bent?

Trouwen met mijn chickie, kinderen proberen te krijgen en lekker burgerlijk doen.

En woon je dan nog in de Javastraat?

Nou, mijn vriendin begon laatst over naar buiten Amsterdam verhuizen. Dat was wel even schrikken...

NOS op 3 maakte later dit supergeinige filmpje