Mijn eerste normale festival in twee jaar

Met een groepje vrienden ben ik naar het Belgische Rampage festival gegaan, waar door de Belgische regering een meerdaags festival met 25.000 mensen gewoon mogelijk was.

Anticipatie

Een groot element van festivals is de gigantische opbouw tot het moment zelf. Voor ons was dat een reis met het OV van ongeveer vier uur, waarvan het laatste deel met een pendelbus. Hoe dichter we bij het terrein kwamen, hoe meer mijn lichaam begon te tintelen: ik ga zo écht naar een festival!

En dat geldt niet alleen voor mij, in de woorden van mijn vriendin Caitlin: "we kwamen aanrijden en werden zo blij om de mainstage te zien, alsof we op fucking schoolreisje waren". We worden bij het terrein gedropt en moeten dan in de rij gaan staan om onze QR-codes te laten checken. Een half uurtje later mochten we dan eindelijk onze tenten opzetten, het feest kan beginnen.

Lekker dansen

Het Belgische Rampage is, volgens hun website, "the biggest drum&bass and dubstep party in the world", maar de audio installatie is dat ook. Vanaf de camping, die een eind verderop ligt, voel je de grond trillen als er een dj staat te draaien. Maar natuurlijk hebben wij voornamelijk op het terrein gestaan en onze benen van ons lijf af gedanst.

Tussen de massa mensen zijn altijd interessante personen te vinden. Naast de klassieke EK kaakschaatsers, excentrieke kandy-ravers, en algemene pretty boys en -girls, waren de dj's dit jaar ook uniek. Zo stond er één dj op het podium te draaien met een brace en pinnen in zijn hoofd, terwijl er een andere met zijn krukken stond te zwaaien.

Het was gelijk ook een onwerkelijk gevoel dat dit allemaal weer kon en mocht. Tussen de momenten van puur geluk herinnerde mijn vriend Luc mij dan ook aan een gedachte: "twintig kilometer verderop, in Eindhoven, mag dit helemaal niet".

Het festival werd op een gigantisch droog weiland gehouden, waardoor alles lekker stoffig is geworden. De gortigheid kwam letterlijk je neus uit, waardoor er een onderling spelletje is ontstaan: ben ik bruin geworden, of is het stof? Op wetenschappelijke wijze heeft mijn vriend Tijn hier bewijs voor gevonden.

Testen

Natuurlijk blijft er toch wel een dingetje bestaan, Corona is nog niet volledig de wereld uit, en zo ook niet bij Rampage. Hierdoor moest iedereen die niet volledig gevaccineerd was op zondag een test afnemen op het terrein. Je boekt een tijdslot en gaat dan een speciale tent in om iemand met een stokje in je neus te laten roeren.

Pas als je test negatief terugkwam kreeg je een nieuw bandje waarmee je de zondag het terrein op mocht. Ik was volledig gevaccineerd met Janssen, dus ik hoefde, samen met een andere vriend, alleen maar mijn QR-code opnieuw te laten scannen om een bandje te krijgen.

Overprikkeld

Ik moet er ook wel eerlijk bijzeggen dat het niet altijd even makkelijk was. De eerste paar uur waren eigenlijk best onwennig en ik moest me heel erg aanpassen aan het feit dat mensen tegen mij aan konden staan.

Eenmaal in de mensenmassa bij het podium ga je toch weer als van oudsher feesten. De hoeveelheid prikkels was zo groot dat je er niet echt omheen kon, dus liet ik het maar over me heen komen.

Tegen het einde van de laatste dag merkte ik wel dat het me iets te veel werd en ging ik heel erg in mijn hoofd zitten. Toch wel anders dan vorige jaren, waar ik makkelijk vier dagen op een festival kon staan en pas maandag in elkaar stort.

Video's

Mocht je nu heel eventjes naar een festival geteleporteerd willen worden, heb ik hieronder nog wat video's toegevoegd. Opnieuw: audio kan heel hard staan, dus pas op met het gebruiken van oortjes en koptelefoons!