Boerendochter Margreeth was jarenlang het pispaaltje

Waterige lijm

"Ik kreeg de schuld van iets wat ik niet gedaan had en voor mijn gevoel keerde de hele klas zich tegen me. En ik kon er niets tegen doen. Dat gevoel van onrechtvaardigheid en onmacht kwam zo hard aan."

Het is het begin van een langdurige periode waarin Margreeth het mikpunt van pesterijen is. Ze wordt uitgescholden en belachelijk gemaakt. En zoals vaak bij jonge kinderen spelen haar uiterlijk en haar naam een rol.

"Ik was lang voor mijn leeftijd, met een grote bos krullen en ik woonde op een boerderij. Dus besloten ze al snel dat ik stonk. En Margreeth is natuurlijk een naam waarmee je makkelijk allerlei schunnig rijmpjes kunt maken. Het was allemaal munitie voor mijn klasgenootjes om van mij het pispaaltje van de groep te maken."

Buiten de groep

Het blijft niet bij schelden. Margreeth wordt regelmatig na school opgewacht, dan wordt er geduwd en getrokken. Of wordt ze bekogeld met rozenbottels. Ze voelt zich hierdoor buiten de groep geplaatst en eenzaam. Hoewel ze best vriendinnetjes heeft, maar die durven niet te zeggen dat ze af en toe bij Margreeth spelen, bang om zelf gepest te worden. Groepsdynamiek speelt bij pesten een grote rol, ook destijds bij Margreeth.

"Er was een vrij kleine groep pesters, maar een hele grote groep meelopers. En daar zaten ook kinderen bij waar ik af en toe mee speelde. Maar als ik gepest werd, sloten ze zich aan bij de pesters. Dat werkt zo verwarrend voor een kind."

Haar school moet op de hoogte zijn geweest van de pesterijen, dat weet Margreeth zeker, maar onderneemt niks. En bij haar familie durft ze haar verhaal niet kwijt.

"Tot op de dag van vandaag weet ik niet waarom ik dit nooit heb aangekaart bij mijn ouders, of mijn oudere broer en zus. Misschien dat schaamte daarin een rol heeft gespeeld. En ik kom uit een boerenfamilie met een niet lullen, maar poetsen-mentaliteit."

Drastische stap

En dus houden de pesterijen aan en probeert Margreeth er zo goed mogelijk mee te dealen. Hoeveel impact het op haar leven heeft, blijkt aan het eind van de basisschool. Als veel van haar klasgenoten net als Margreeth het advies havo krijgen, neemt ze een drastische stap.

"Ik heb mijn ouders er op de één of andere manier van weten te overtuigen me naar de mavo te sturen. Daar kende niemand me en kon ik met een schone lei beginnen."

Het blijkt een verstandige keuze. Op de mavo maakt ze een nieuwe start en stoppen de pesterijen. Maar het gevoel dat haar klasgenoten haar destijds gaven, is ze nooit kwijtgeraakt en overvalt haar nog regelmatig.

"Ik heb een fijn gezin en een druk sociaal leven. Maar als ik op een feestje ben en ik sta plotseling in mijn eentje, dan vliegt dat gevoel van eenzaamheid me soms aan. Dan ben ik ineens weer dat kleine meisje. Ik heb het in die zin nooit echt verwerkt. Dat laatje durf ik nog steeds niet echt open te trekken."

Schim uit het verleden

Als ze zelf gaat studeren en haar ouders verhuizen uit Dronten verdwijnen haar pesters helemaal uit beeld. Maar zo heel af en toe doemt er een schim uit het verleden op en krijgt ze bijvoorbeeld via Facebook een vriendschapsverzoek van één van de meelopers van weleer. Een verzoek dat ze steevast afwijst.

"Ik laat ze altijd weten dat ik er niet op zit te wachten en dat ik niet zo goed weet wat ik er mee aan moet. En op een reünie zie je mij ook niet. Dat is voor mij echt te pijnlijk."

Margreeth is moeder van twee kinderen in de tienerleeftijd en als 'ervaringsdeskundige' extra alert op signalen dat haar kind gepest wordt óf zelf pest. Volgens haar spelen ouders en scholen een cruciale rol in het voorkomen van pesten.

"Op de school van mijn zoon zijn er pestprotocollen en hebben ze afgesproken dat leerlingen ervoor zorgen dat ook klasgenootjes een leuk jaar hebben. Was dat op mijn school ook maar het geval geweest. En scholen willen nog wel eens bewijs zien van pesterijen voordat ze ingrijpen. Maar als een kind erváárt dat het gepest wordt is dat al een signaal dat er iets aan de hand is. En spreek ook vooral ook de ouders van pesters aan. Want elk kind pest wel eens, dat is voor sommige ouders soms moeilijk te accepteren. Praat er over, dat wil ik echt iedereen op het hart drukken."