Waar zingt Stromae over op 'Alors On Danse'?

Negen tot vijf

In essentie is deze dansvloer klassieker eigenlijk een vrij depressieve track. In de muziekvideo wordt dit nog eventjes extra belicht, dus laten we daar even naar kijken. In die video zie je namelijk Stromae zijn dagelijkse routine aflopen: brak wakker worden, hard werken bij zijn kantoorbaan, de straat opgaan en zijn verloren familie terugzien, een kroeg induiken, zichzelf helemaal klem zuipen, en vervolgens weer eindigen op de bureaustoel om alles weer opnieuw te ervaren.

Dit is ook waar hij in de tekst over zingt. De vrij monotone manier van zingen laat zijn verveling zien, het stelselmatige van zijn dagelijkse leven. Zijn nihilistische blik op de negen tot vijf mentaliteit sijpelt ook door het geheel. Hij speelt constant met de achtbaan van het leven: alles wat leuk is, heeft ook een vervelende tegenhanger, en daar lijkt hij heel erg op te malen. Maar toch heeft hij een heel duidelijk moment van blijdschap gevonden in het leven. Op het moment dat hij danst, is hij vrolijk.

Dit is dan ook waarom het refrein, het deel van het liedje dat je altijd het snelst herkent en uit je hoofd kunt leren, alleen maar een zinnetje herhaalt: "Alors on danse". Als hij geen goede oplossingen voor zijn dagelijkse problemen kan vinden, dan zit er nog maar een ding op: "dus we gaan maar dansen".

Gevolgen

Het hele nummer is opgebouwd uit een rijmschema dat constant speelt op het woord dat je ervoor hebt gehoord. Maar niet per se op een simpele manier, dit is waarschijnlijk waarom Frans docenten zo enorm aansloegen op dit nummer en werkelijk iedereen en zijn moeder het hebben laten vertalen voor een opdracht in de les. Het is een hele goede manier om uitspraak, rijm en klemtonen te oefenen in het Frans.

Want wat Stromae precies allemaal zegt is niet heel ingewikkeld. In het eerste couplet laat hij namelijk alleen maar vergelijkingen horen: "wie studeert, gaat werken", "wie geld heeft, wil dit ook uitgeven", en als hij het over liefde heeft meldt hij dat "iemand voor altijd zegt, maar vervolgens ook scheidt". Het enige wat de negatieve cirkel van gedachtes kan doorbreken is dansen op zijn favoriete muziek.

Maar ja, zodra die avond voorbij is en je de volgende dag gewoon weer naar kantoor moet, begint alles weer opnieuw. Dat is wanneer het tweede couplet begint en hij beschrijft hoe oorverdovend al die herhalende gedachtes kunnen zijn. "Als je eindelijk denkt dat je eruit bent, dat er echt niks meer te doen is, komt er toch meer bovenop", zingt hij. De moed zakt hem dusdanig in de schoenen dat hij nog maar een (vrij kinderlijke) oplossing ziet: vingers in je oren stoppen en heel haard gaan zingen. Dit is dan ook wanneer iedereen keihard het "lalala" stukje meezingt en hem dus zo helpt om al die gedachtes te overheersen.

Alors, on danse!

Blijkbaar lijkt het heel hard meezingen te werken en voelt de zanger eindelijk alleen nog maar de behoefte om keihard en superveel te dansen. Het eindigt daarom dus ook met "et bien y en a encore", waarmee hij laat weten dat er altijd meer gedanst kan worden. Tot in het holst van de nacht staat hij in de club zijn zorgen weg te dansen. Nu kun je dat misschien ontwijkend gedrag vinden, maar als dit het enige is wat werkt voor Stromae dan moet hij dat gewoon doen, want al dit dansen heeft hem toch nog ergens gebracht in het leven.

Misschien had je al door dat het nummer iets deprimerender is dan het in eerste instantie klinkt, maar gelukkig weet Stromae er nog een enigszins positieve twist aan te geven tegen het einde. En de enige les die je mee moet nemen uit deze Frans-les is natuurlijk: blijven dansen, dan lossen je problemen zich vanzelf wel op.