Een concert met etiquette: ik beleefde de perfecte avond!

Hallo Lorde

Bij gebrek aan Nederlandse concert- en festivalaankondigingen vanuit Kamp Lorde doe ik even alsof de 'Green Light'-zangeres een exclusieve show geeft in de Paradiso en dat ik daar kaartjes voor heb gewonnen. In een perfecte wereld kunnen dat soort dingen gewoon.

Easy access

Ik hop na mijn werkdag in de intercity naar Amsterdam, die voor het eerst in mijn leven geen vertraging heeft, en haal precies de aansluiting met de juiste tram, waar ik ook nog eens een zitplekje scoor. Als ik aankom op het Leidseplein is het ineens geen deprimerende bouwput meer, maar een plein met gloednieuw asfalt, hagelwitte zebrapaden en toeristen die weten hoe ze een CityBike moeten besturen. Maar, nog beter, ik zie nu al dat er geen krankzinnig lange rij bij m'n favoriete poptempel staat. Gewoon leuk, een man of twintig. En dat terwijl de deuren over vijf minuten open gaan! Wat is dit? Is this really happening?!

Gratis merch!

Het is toch wel vanavond of heb ik me vergist? Nee. Als ik bij de deur van Paradiso mijn gewonnen kaartje laat zien, kom ik erachter dat ik ook nog eens early entry te pakken heb. De rest mag pas een half uur later naar binnen! In de hal zie ik de merchandise-stand van Lorde al klaarstaan. Alle merch is zowaar mooi én je krijgt een van de items gratis, want hé... Waarom niet? Ik loop de grote zaal in en vind een mooi plekje voor het podium. De zaal loopt vol en iedereen rangschikt zich als vanzelf op lengte: korte dudes en meisjes vooraan, de langere medemens aan de zijkant of achteraan. It's a miracle!

Dorst

Na een halfuur krijg ik wat dorst, dus plan ik een tripje naar de bar. Als ik terugkom met twee biertjes in mijn hand gebeurt het ondenkbare: het publiek splijt zich alsof ik freaking Mozes ben en iedereen gaat netjes aan de kant. Mijn biertjes komen ongeschonden de overtocht door en niemand heeft last van natte schoenen.

Geen luchtjes, geen telefoons

Het geluid staat best wel hard, maar er zijn gratis oordopjes uitgedeeld die iedereen keurig indoet. Bye bye, gehoorschade. Ook aan de neusjes wordt gedacht: iedereen frist zichzelf nog even op met een deo'tje. En zelfs die ruiken allemaal chill, niemand heeft zo'n intense testosteron-spray meegenomen.

Lorde begint. Iedereen maakt even de verplichte foto of social post om te bewijzen dat ze hier écht zijn en stopt daarna en masse hun telefoon in tasjes, broekzakken en beha's. En daar blijven ze, het hele concert door.

Ik weet niet wat ik meemaak: geen meisjes die elk liedje in fragmenten van zeven seconden op Snapchat gooien, geen Facebook-livestreamers en al helemaal geen idioten die met de flits aan het hele concert filmen. Iedereen focust op Lorde en die energie voel je in de zaal: iedereen geniet intens. Je hoeft even nergens anders aan te denken, niemand op de hoogte te houden. HEERLIJK!

Ritme is alles

Als je een beetje feeling met de muziek hebt, zing en klap je al snel mee. Zelfs dat gaat goed in de zaal. Het meisje naast me zingt gewoon keurig de juiste noten en de dude links van me klapt fanatiek mee, maar alleen als het moet én in de maat. IN DE MAAT! Dat is nog nooit ergens gelukt binnen de Nederlandse landsgrenzen.

Ook wordt er niet door de show heen gepraat. Als iemand wél superenthousiast over zijn avocado-lunch begint te lullen, wordt hij daar attent op aangesproken door zijn/haar buurman, waarna we weer verder genieten van het optreden. Laatkomers wurmen zich niet met grof ellebooggeweld door de menigte naar voren. Ik word niet om de minuut aan de kant geduwd door iemand die voor de vierde keer naar het toilet moet... Iedereen doet wat hij of zij het beste doet: genieten van de muziek. Het kan dus wel!

En toen werd ik wakker. Mijn chaise longue was geen chaise longue, maar een klapstoeltje. Eentje die in de rommelige, regenachtige rij voor de Ziggo Dome staat. Dag droomconcert. Het was leuk en ik ga je missen. You looked so real...