Anouk - Paradise And Back Again

Negen albums en een carrière die al bijna 20 jaar duurt, dat is niet niets. Bij concerten staan tegenwoordig veertigers en tieners naast elkaar in de zaal.

''Ik vind wel dat ik echt een heel breed publiek heb. Je ziet nu inderdaad al dat ouders hun kinderen meenemen, dat hele gezinnen komen, maar ook echt wel oude mensen zitten er tussen. Het is echt van jong tot oud. Bij sommige artiesten zie je alleen maar grijze hoofden. Dat zie ik nog niet''.

Beluister de special:

"Ik heb dit keer helemaal niet nagedacht over wat ik ging doen"

Haar negende studioalbum komt eraan. Reden genoeg om Anouk en haar album vast in de spotlights te zetten. Check de audio van de Special onderaan de pagina.

Luister naar Anouks oude platen, en je hoort een angry young woman, een echte rock chick. Maar ook hiphop, blues, gevoelige popballads, bijna gospelachtige sounds en symfonische composities zijn haar niet vreemd. Op elk album krijg je een nieuw stukje Anouk te horen.

Geen thema op Paradise And Back Again

Soms, zoals bij Sad Singalong Songs, zit er echt een thema in een album.

''Nou soms, zoals bij Sad Singalong Songs, dan heb ik wel echt een idee voor ogen. Dan denk ik wel in een soort conceptvorm. Dat moet echt wel heel anders zijn. Maar bij dit album heb ik niet een keer gedacht 'ik wil die sound' of 'het moet allemaal bij elkaar passen'. Integendeel. Ik dacht ik ga gewoon schrijven, zoveel mogelijk liedjes. Dan ga ik ze aankleden en produceren op een manier wat het beste bij dat liedje past. Of het nou in één lijn ligt met elkaar of niet.''

Maar voor haar nieuwe album stelt ze zichzelf geen doelen. Er is geen concept, geen thema, geen unaniem geluid. Paradise and Back Again is een kleurrijke verzameling Anouk songs; snelle rocksongs, een dansbare samenwerking met Nicky Romero, maar ook weer een paar gospelachtige songs waarin Anouk laat horen wat een waanzinnige strot ze heeft. Zoals op 'Cold Blackhearted Gold Digger'.

No nonsense

Anouk anno 2014 is gewoon lekker no nonsense: een verzameling fijne liedjes schrijven, een mooie hoes er omheen, en uitbrengen die hap. Gewoon, omdat ze haar muziek wil delen. En ondertussen is ze nu alweer bezig met album nummer tien. Dat overigens weer compleet anders wordt als nummer negen.

''Ik ben nu al bezig met de volgende en dat is weer wel een soort concept. Dat hoort weer helemaal bij elkaar. Dat zie ik dan wel weer als geheel, alleen komt er deze keer geen ballad op.''

Beluister het fragment:

"Ik ben eigenlijk te snel tevreden"

Het is bevrijdend, om zo te kunnen werken: liedjes schrijven, een mooie hoes uitzoeken, en niet te moeilijk doen.

''Maar dat maakt het ook weer moeilijker, omdat ik er totaal geen beeld bij heb. Dan vragen mensen 'oh, wat wordt de single?''. Zo denk ik al bijna niet meer. Normaal heb ik bij een album een heel duidelijk beeld van 'dat moet hem worden'. Dat heb ik nu helemaal niet. Ik zou het echt niet weten.''

Moeite om te besluiten dat een album klaar is, heeft Anouk ook niet.

''Ik heb helemaal geen moeite met dingen afmaken. Ik heb eerder het tegenovergestelde. Ik vind het te snel oké, terwijl het eigenlijk misschien nog helemaal niet klaar is. Meestal ben ik zo enthousiast dat ik het gelijk al wil spelen''.

Sterker nog, af en toe moet ze even teruggefloten worden door de mensen om haar heen, zoals manager en steun-en-toeverlaat Kees.

Anouk trakteert fans

Maar vier jaar puzzelen aan een plaat, dat is gewoon niets voor Anouk.

''Ik begrijp dat niet. Ik kan niet wachten. Als we die stukken aan het maken zijn, heb ik al zoiets van 'oh, ik heb zo'n zin om dat te spelen'. Ik wil het gewoon afmaken en uitbrengen''.

Zo trakteerde Anouk haar fans in 2013 al op 'Wigger', de track die ze toen net had afgemaakt, en die op dit album terecht is gekomen.

''Dat hoorde eigenlijk bij dit album. Ik had verder nog niks, maar ik zei tegen Kees 'ik wil dit over drie weken eruit hebben'. Nou, dat kan dan.''

Beluister het fragment:

"Ik ga gewoon net zo lang door, tot het klaar is"

Anouk is ontzettend productief. De afgelopen drie jaar bracht ze drie albums uit en produceerde ze ook nog het album Wrecks We Adore van Trijntje Oosterhuis - voor wie ze trouwens een nummer heeft gemaakt voor het Songfestival 2015, waar ze zelf in 2013 een dijk van een performance neerzette met 'Birds'.

Schrijven, schrijven, schrijven

Toch gaat het schrijven van nummers haar niet zozeer makkelijk af - ze is gewoon enorm gedisciplineerd als het op haar werk aankomt.

''Ik heb heel veel discipline. Zodra de kinderen naar school zijn, dan moet ik gelijk gaan zitten. Dan heb ik drie/vier uur de tijd, dan kan ik me goed concentreren. Dan is het gedaan. Dan weet ik, deze maanden, totdat het klaar is kan ik niet sporten en boodschappen halen 's ochtends. Want op het moment dat ik eerst iets anders ga doen, is het klaar. Dan is die flow al weg.''

''Ik ga gewoon net zolang door totdat het klaar is. Dan moet het gewoon gebeuren.''

In de periode dat ze schrijft, gaat ze zitten, elke dag, als de kinderen er niet zijn, en schrijft, genadeloos, tot ze haar kids uit school moet halen.

Ouder, milder, wijzer

Maar Anouk zelf is een dankbaar onderwerp.

''Ik ben nooit zo van het belerende van 'zo moeten we het allemaal doen'. Ik ben daar wel heel gevoelig voor, dat het me raakt. Ik kan bijvoorbeeld niet elke dag naar het nieuws kijken, dat kan ik helemaal niet aan. Ik schrijf meer over dingen die wat met mij doen''.

Want van angry young woman is ze uitgegroeid tot een sterke single moeder van vijf kinderen, en ouder worden, betekent ook dat je anders naar jezelf gaat kijken.

''Als ik terug luister nu, is het alleen maar positiever. Het is het cliché verhaal, dat je wat rustiger en wat milder wordt. Toch iets minder zwart-wit.''

Niet meer die boze jonge vrouw van 'Nobody’s Wife' dus, of die onafhankelijke chick van 'Urban Solitude', maar een beetje ouder, wijzer en milder.

Beluister het fragment:

"Bij mij is het allemaal wat harder en extremer"

Album nummer negen heeft als titel Paradise and Back Again. En dat heeft alles te maken met beseffen als je ouder wordt, dat ups en downs nou eenmaal bij het leven horen. Niet te voorkomen, dus je moet het er mee doen.

''Je hebt meestal van die periodes. Dan voel je je zo sterk en alles zit mee. Het is bijna manisch, alles gaat dan lekker. Eigenlijk weet je dan al: het moet dadelijk wat minder gaan. Daar kan je je al op voorbereiden natuurlijk. En zo gaat het steeds. Bij mij is het best wel hoge pieken en diepe dalen. Dat ligt ook wel aan mijn karakter, dat het allemaal net wat heftiger gaat.''

Schrijven als ze down is

De meeste artiesten schrijven lekkerder als ze in een dal zitten, dan wanneer ze in een piek zitten. De downs lijken in elk geval beter voor de creativiteit, en dat geldt ook voor Anouk, maar niet helemaal.

''Ik schrijf denk ik makkelijker in de dalen, maar ik heb ook heel veel goede liedjes geschreven toen ik gelukkig getrouwd was, dus dat geloof ik niet helemaal. Het is wel iets makkelijker om van je af te schrijven als je niet echt lekker in je vel zit. Je moet het toch kwijt.''

Happy Anouk in clip 'Places To Go'

De videoclip van 'Places to Go', haar nieuwe single, laat een happy Anouk zien, met haar jongste kind, baby Sion, in haar armen, en haar vrienden om zich heen. Een Anouk die echt lekker in haar vel zit, dat is duidelijk.

Gewend geraakt aan kritiek

Het is rustig, maar toch nooit helemaal - daarvoor is Anouk te eerlijk. Ziet of hoort ze iets wat haar niet zint, dan laat ze zich horen. Ze heeft nou eenmaal haar hart op haar tong en dan krijg je toch snel een hoop kritiek te verstouwen. Het is niet, dat dat haar niets doet, maar ze is eraan gewend geraakt.

''Het is niet dat het me helemaal niets doet natuurlijk, maar ik ben daar zo gewend aan geraakt. Of het is 'je bent heel erg leuk', maar je hoeft maar één ding te zeggen dat niet gewaardeerd wordt, of nog een kind krijgen van nog een man, dan raken mensen een beetje verward. Verwarde mensen gaan rare dingen doen en zeggen. Ik heb er geen last van, ik ben onwijs gelukkig. Al zou ik zeven kinderen hebben van vijf vaders. Wat is het probleem? Focus je op je eigen leven, het mijne is goed.''

Beluister het fragment:

"Er zijn zoveel songs waarvan ik denk, 'Ik wou dat ik die geschreven had'"

Anouk legt weliswaar haar ziel en zaligheid in haar nummers, maar om nou echt tekst en uitleg te geven bij het hoe en waarom van nummers, dat wil ze niet.

''Er zijn zoveel songs en situaties. Ik heb bepaalde beelden daarbij en filmpjes die zich in mijn hoofd afspelen van waarom ik die song heb geschreven. Het heeft geen extra waarde denk ik voor mensen om dat te weten. Ik hoef niet te weten als ik songs mooi vind, waar dat precies uit voort is gekomen.''

Ze heeft ook geen behoefte om liedjes van anderen waar ze graag naar luistert, te ontleden.

Anouk heeft meerdere muzikale helden

Ze heeft wel genoeg favorieten liedjes en ook veel muzikale helden. Een van haar helden is Charles Aznavour, zeg maar de Frank Sinatra van Frankrijk. Ze vindt hem fantastisch.

''Hij is fantastisch. Ik had alleen niet naar het optreden moeten gaan een aantal jaar geleden, dat heeft toch een beetje de magic die ik in mijn hoofd had weggehaald.''

Gotye - 'Somebody That I Used To Know'

Ze heeft dus niet een held, ze vindt zoveel leuk. Dat heeft ze ook met nummers. Een van haar vele favoriete nummers is Gotye's monsterhit 'Somebody That I Used To Know'. Dat is er zo een die ze graag zelf geschreven had.

''Maar ik heb niet één held. Ik heb zoveel mensen die ik top vind. Ook wat nu in de Mega Top 50 staat. Ik vind zoveel dingen leuk. Bijvoorbeeld bij Gotye, toen dacht ik 'jeetjemina, dat is een mooi nummer'.''

Beluister het fragment: