Duiken in het onbekende: De kunst van een mooi festival

Op de toegangspoort staat een ronddraaiende boom. Een lopende band vervoert plantenbakjes en in het water staat een zwevend eiland met hangplanten, kleine boompjes en watervallen. Vanaf het moment dat je net als Alice door het gat valt, land je in de wondere wereld van Down The Rabbit Hole.

Andere wereld

Ide Koffeman is festivalmanager van Down The Rabbit Hole en daarom mede verantwoordelijk voor de totaalbeleving die het festival neerzet: "Een festival is een tijdelijke plek, dat is logisch. Maar wij willen dat mensen op een plek belanden die voelt alsof hij er altijd al was. Alsof ze echt in een andere wereld beland zijn."

Vanaf de camping lopen bezoekers langs het water richting de toegangspoort. Een bouwwerk waar je onmogelijk omheen kunt.

"Hier zie je al meteen wat we hebben willen doen. Deze poort ziet eruit alsof hij hier al tientallen jaren staat. Die bomen die er opstaan zijn al een jaar of tien oud en sommige klimplanten al wel 20 jaar. Daardoor lijkt het een tijdloos bouwwerk."

Plantsoendienst

"Normaal heb je op een festival een bouwploeg die alle steigers en hekken zet, en dan nog een team dat het decor maakt. Maar omdat we hier zoveel groen gebruiken op het terrein, hebben we ook een plantsoendienst. En die is echt nodig. Die bomen op de poort gebruiken elke dag zo'n 1000 liter water."

Weg met de hekken

Nadat je de poort gepasseerd bent, valt er meteen iets op. Of eigenlijk juist niet. De bekende bouwhekken die je normaal op festivals ziet staan, zijn nauwelijks terug te vinden.

"Hekwerken zijn heel duidelijk tijdelijke dingen. Je weet bij een bouwplaats of een festival altijd dat ze weer weggehaald worden. Omdat we juist een soort oneindigheid uit willen stralen, waren de hekken een van de eerste dingen die we weg wilden werken."

Organisch materialen

"We hebben met kunstenaars gekeken hoe we dat op konden lossen. Je hebt natuurlijk wel hekken nodig op een festival. We hebben gekeken naar wat we zelf mooi vonden: gras en wilgentenen en organische vormen. Daarom hebben we vrijwel alle zichtbare hekken bekleed met die materialen. Er hangt wel zeshonderd meter graszoden aan de hekken hier."

De door kunstenaar Merijn Hos ontworpen huisstijl van kleurrijke bollen, komt overal in de afzettingen terug. Het lijken een soort deuren naar de konijnenwoningen die hier al jaren staan.

Stalen toren

Iets voorbij de toegangspoort zie je een opvallend bouwwerk staan. De kale steigertoren lijkt op het eerste gezicht nogal een contrast met al het gras en groen op het terrein.

"We hebben dus een hekel aan al dat steigermateriaal, dat is eigenlijk een verboden woord hier. Maar juist deze toren hebben we leeg gehouden, want we willen dat bezoekers zelf de laatste hand aan het festival kunnen leggen. Ze kunnen zelf een stukje van Down The Rabbit Hole afbouwen."

Creatief prikkelen

"Dat draagt bij aan de beleving van iedereen. Elke keer als je dan langs de toren loopt kun je zeggen: dat heb ik gebouwd. Je prikkelt mensen om actief iets te gaan doen. Na zes mooie bandjes kun je even de handen uit de mouwen steken en creatief losgaan. Volgens mij schroeven de bezoekers er 1,5 kilometer aan latjes doorheen."

Glorieus kotsen

Naast de drie grote festivaltenten op het terrein, zijn er ook twee kleinere velden die allemaal een eigen karakter hebben. Het Idyllische Veldje is een rustoord met veel groen, terwijl het Vuige Veld vooral uit staal opgetrokken is.

"We wilden op de twee veldjes een soort theatrale fonteinen neerzetten. Maar dan wel met een knipoog. Op het Idyllische Veldje is alles heel lief en vredig en rustig. Daarom heeft kunstenares Nico Thöne juist een hele ruwe fontein gemaakt met kotsende mensen. Maar ze kotsen wel glorieus en met vreugde."

Hoorn des overvloeds

Terwijl op het Idyllische Veldje een ruwe, kotsende fontein staat, vind je op het Vuige Veld juist een glad en strak afgewerkt beeld. "Een mooie sexy dame op een grote sokkel bedruipt zichzelf met de hoorn des overvloeds. Een superstrak beeld, maar door het zwart van de olie wordt het opeens weer heel vuig. Dat vind ik dan te gek. Dat past hier fantastisch bij."

Van idee naar werkelijkheid

Een jaar lang wordt er aan het hele project gewerkt. Kunstenaars, technici en producenten kleuren samen het festivalterrein in. Dat wat al die tijd in de hoofden van bijvoorbeeld Ide zit, wordt pas een week voor het festival echt werkelijkheid.

Vertrouwen

"Je hebt een beeld, een idee. En je kan er dan op vertrouwen dat het goedkomt. We hadden bij het Vuige Veld precies dit in gedachten. Die grote stalen buizen van de poort, waar ook weer onze vormgeving in terugkomt en dan dat beeld met oliestromen, terwijl daar in de verte die grote stalen kooi opdoemt. Dat plaatje zat al het hele jaar in ons hoofd en volgens mij is dat echt supergoed gelukt. Zeker met die rock ‘n rolle DJ booth."

Een ander opvallend element aan Down The Rabbit Hole is de vrijheid. Waar zwemmen bij veel festivals verboden is, is het water hier juist een belangrijk onderdeel van de belevenis.

Vrijheid is vlotten bouwen

"We willen mensen zoveel mogelijk vrijheid geven. Er zijn natuurlijk regels, maar wij geloven dat je mensen best een beetje verantwoordelijkheid kunt geven. Als je activiteiten op een bepaalde manier inricht kun je mensen heel goed sturen, zonder dat ze het doorhebben. Als mensen willen zwemmen kan dat gewoon, maar dan wel binnen de lijnen die we gelegd hebben."

"Je ziet dat door die vrijheid mensen veel makkelijker op kunnen gaan in het festival. Sommige mensen zijn hier een hele dag aan het bouwen om een zo goed mogelijk vlot te maken."

Interactie

Kunst als decor, als onderdeel van de beleving. Dat lijkt een overall idee te zijn op Down The Rabbit Hole. Er staan dan ook geen hekken om de kunstwerken heen. Alles is aan te raken. "Dat is een risico dat we willen nemen. We willen dat mensen interactie aangaan met elkaar en met de kunst op het terrein. Kunst en aankleding maken het verschil tussen een concert en een festival".

Voelsprieten

"Toen we twee, drie jaar geleden begonnen met het opzetten van Down The Rabbit Hole, gingen we op zoek naar een nieuwe manier van festival maken. Kleiner en intiemer, maar wel met de volle beleving. We hadden toen al overal onze voelsprieten al uitstaan. Net zoals bij artiesten en bands moet je kunstenaar in de gaten houden.

"Je moet weten wat er speelt en proberen die kunstenaars ook te ondersteunen, zodat de kunstenaars en bouwers zo goed mogelijk hun werken kunnen maken. En dan krijg je dus unieke dingen zoals je ze hier terugziet."

"Een kunstenaar die boven zichzelf uitstijgt en hier iets waanzinnigs neerzet, is uiteindelijk misschien wel net zo belangrijk voor Down The Rabbit Hole als die te gekke headliner die de Hotot afsluit. Dat is denk ik de kunst van een mooi festival."

Alle foto's in dit artikel zijn van Raymond van Olphen. Meer foto's van Down The Rabbit Hole 2015 check je hier.