Doortje (27) heeft borderline maar is géén dramaqueen
- Nieuws
- Doortje (27) heeft borderline maar is géén dramaqueen
“Na een hele emotionele dag voel ik me de dag erna leeg. Dan voel ik geen identiteit en nul emoties. Dan kan mijn vriend bij wijze van spreken dood neervallen en zou ik daar niks om geven.”
Borderline heeft een stigma. Mensen met deze persoonlijkheidsstoornis worden soms gezien als aanstellers, dramaqueens. Doortje (27) heeft borderline en wil dit stigma doorbreken. Daarom vertelt ze over borderline tijdens de #trueselfie-week. Tijdens de #trueselfie-week van 9 t/m 15 april vragen NPO 3FM en MIND aandacht voor psychische gezondheid en roepen we jongeren op om open te zijn over psychische klachten.
Een depressie
“Als mensen mij vragen waarom ik op deze leeftijd nog studeer, zeg ik vaak dat ik een depressie heb gehad. Dat is makkelijker. Dat begrijpen mensen. Als ik ze vertel dat ik borderline heb, moet ik ze veel meer uitleggen.
“Maar bij nieuwe vriendschappen vertel ik wel gewoon hoe het zit. Als mensen mij leren kennen, zullen ze merken dat ik soms afzeg omdat ik me niet goed voel. Na een tijdje gaan ze toch vragen wat er dan met me aan de hand is. Dan vertel ik ze dat borderline veel inhoudt. Dat ik onder andere stemmingswisselingen heb, suïcidaal kan zijn en me heel leeg kan voelen.”
Emoties overspoelen
“Alle emoties die ik voel, zijn heel intens. Ik kan de hele tijd nadenken over wat mensen van me vinden en ik heb een negatief zelfbeeld. Daardoor word ik onzeker. Als het slecht met me gaat, wisselen alle negatieve emoties zich op een dag af. Dan voel ik me bijvoorbeeld eerst een paar uur angstig, daarna een tijdje verdrietig en vervolgens wanhopig.
“Die emoties overspoelen me. Ik kan er niet tegen op boksen. Op sommige momenten kan dat ervoor zorgen dat ik suïcidaal word of mezelf beschadig. Soms beland ik in het ziekenhuis. Mezelf beschadigen doe ik om mijn emoties te verdoven en aan de andere kant om mezelf te straffen. Want soms voelt het ook alsof het allemaal mijn eigen schuld is. Dan snap ik niet waarom ik mezelf zo rot kan voelen. Ik bedoel, ik heb geen trauma of zo.”
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Geen identiteit voelen
“Na zo’n heftige, emotionele dag voel ik me de dag erna precies het tegenovergestelde. Leeg. Dan voel ik nul emoties en weet ik ook niet wie ik ben. Dan voel ik ook geen identiteit. Dan zou mijn vriend bij wijze van spreken dood neer kunnen vallen en zou ik daar niks om geven. Het voelt dan als een gapend gat, dat alle emoties heeft opgeslokt en het vervangen heeft door het niets.”
Een paar uur in een isoleercel
Doortje kreeg op haar vijftiende de diagnose borderline. “Vanaf kinds af aan ging het al niet goed met me. Vanaf mijn veertiende tot mijn achttiende heb ik in een jeugdinstelling gezeten. Tussen mijn zeventiende en mijn achttiende was ik extreem suïcidaal, en zat ik een jaar in een gesloten inrichting. Het ging vaak zo slecht met me dat ik een paar uur, of een hele dag, in een isoleercel doorbracht.
“Dat is echt verschrikkelijk. In zo’n isoleercel ga je je nog slechter voelen. Ik denk ook dat het helemaal niet werkt, zo’n isoleercel. Praten met een begeleider zou beter werken.”
Hou je van pijn?
“Maar soms begrijpen hulpverleners ook niet wat er aan de hand is. Of denken ze dat ik een dramaqueen ben. Ik heb een paar keer meegemaakt dat ik nadat ik mezelf beschadigde bij de eerste hulp zat en de arts mij niet wilde verdoven. Hij zei dingen als: ‘Je hebt het toch zelf gedaan’ of ‘Je houdt toch van pijn?’ Dan schaam ik me en onderga ik het maar gewoon.
“Ook op een moment dat ik tijdens mijn opname suïcidaal was en ineen gekrompen riep dat ik dood wilde, werd ik niet serieus genomen. ‘Ga maar even een uur mediteren, dan komt het wel goed’, zei mijn begeleider.”
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Stemmingswisselingen
Voor iedereen, inclusief hulpverleners, is het dus niet makkelijk om te begrijpen wat borderline inhoudt, vindt Doortje. “Het is ook heel ingewikkeld, omdat ik me op het ene moment heel goed voel en op het andere moment kan roepen dat ik dood wil. Omdat mijn stemming zo snel wisselt, vinden mensen dat soms ongeloofwaardig. Vandaar dat mensen borderliners aanstellers noemen, denk ik.”
Borderline gaat niet over
“En juist omdat het zo moeilijk is om te begrijpen hoe het is om borderline te hebben, is het belangrijk om open te zijn. Er heerst nu een taboe op het praten over psychische klachten. Ik heb het idee dat er steeds meer open wordt gepraat over depressie, maar bij borderline is dat nog niet het geval.
“Dat komt denk ik doordat mensen zich bij een depressie wel iets voor kunnen stellen en bij borderline niet. Ook is het misschien makkelijker om erover te praten, omdat een depressie soms overgaat. Dat is bij borderline niet zo.”
Praat met me!
Praten is volgens Doortje dus belangrijk. “In mijn omgeving merk ik ook dat mensen het soms lastig vinden om erover te praten. Dat merk ik vaak bij mensen die ik net leer kennen. Laatst werkte ik zes weken met een meisje samen voor een schoolopdracht. Ik had vaak korte mouwen aan. Littekens van zelfbeschadiging kan je dus goed zien. Pas na een paar weken vroeg ze hoe ik aan die littekens kwam.
“Dat is niet erg, dat ze er pas toen nog naar vroeg. Het is alleen maar goed dat ze ernaar vraagt. Ik vind het fijn dat als mensen vragen hebben ze die gewoon aan mij stellen en niet achter mijn rug om gaan praten.”
Het gaat nu al een hele tijd goed met Doortje. “Over een tijdje begin ik met een therapie gericht op stilstaan bij emoties. Verder ben ik bezig met het afronden van mijn bachelor. Ik ben blij dat het nu goed gaat, maar het kan zo ook weer een periode slecht met me gaan. Nu weet ik hoe ik daarmee om moet gaan. Ik heb een crisisplan, waarin staat welke stappen ik moet doorlopen als het slecht gaat.”
Leve de openheid!
“Borderline hoort bij me, maar ik bén het niet. Ik ben veel meer dan dat. Als ik vrolijk ben, geniet ik. Ik hou van feesten, koken en ben graag met mijn vrienden. Ik wil aan alle mensen die te maken hebben gehad met psychische problemen zeggen: Kijk verder dan een stoornis. Kijk naar wie je bent, want je bent zo veel meer dan een labeltje. Spreek je uit, mede-labeldrager! Laat zien dat je meer bent. Laat zien dat je niet gek of stom bent als je aan psychische problemen lijdt. Dood aan het stigma, leve de openheid!”