Wat als je single bent, maar wel heel graag een kind wil?

Twee mensen die zich herkennen in die grote kinderwens, zijn Denise Kors uit Amsterdam en Jurgen Hoogwoud uit Den Haag. Beide hebben gekozen om het ouderschap aan te gaan toen ze vrijgezel waren. Hoe is het om bewust alleenstaande ouder te zijn? En is het als man lastiger om alleenstaande ouder te worden dan als vrouw?

Maatschappelijke druk

Toen Denise begin dertig was kregen allerlei mensen om haar heen ineens kinderen. Haar kinderwens was ook heel groot, maar ze had een klein probleem: ze had geen partner. "Ik vond het best wel lastig dat ik alleen was. Vaak als ik met een man op date ging, had hij al kinderen. Wat nou als ik een relatie terechtkom waarbij hij geen kinderen meer wil?"

Onafhankelijk

Een man? Dat kan altijd nog! Een kind niet, beredeneerde Denise. "Als ik in mijn eentje nu een kind krijg, dan ben ik al moeder. Als ik dan iemand tegenkom en het dan zo loopt dat we samen nog een keer kinderen zouden krijgen, is dat ook leuk. Als dat niet zo is, dan maakt dat ook niet zoveel uit want ik heb dan al wat ik wil. Het maakte me wat onafhankelijker en vrijer in mijn gedachten als ik nu eerst voor mezelf zou kiezen in plaats van wachten op die man."

Het lot

Dus besloot ze te stoppen met wachten. Denise schreef zich in bij het Academisch Medisch Centrum en kwam op de wachtlijst te staan. Tot ze een levensveranderend aanbod kreeg. "Twee vrienden van mij hadden in hetzelfde ziekenhuis een traject lopen, omdat de man van het stel graag donor wilde worden. Onze verhalen zijn heel toevallig samen geraakt. Mijn kindje kon op deze manier vanaf kinds af aan weten wie haar biologische vader is. Dat vind ik wel zo prettig."

Cold feet

Voor Jurgen was die kinderwens net zo groot, maar dat wordt misschien niet zo snel bij een man verwacht. Toen hij meemaakte dat zijn partner 'cold feet' kreeg, besloot hij het ouderschap alleen aan te gaan. "Ik kan wel blijven wachten op de ware, maar misschien komt de ware niet eens. Dus ik dacht: ik ga het gewoon alleen doen."

'Er zijn geen baarmoederbanken'

Maar dat is voor mannen dus niet zo eenvoudig. Veel mensen die op zoek zijn naar zaad, die willen dan ook dat de donor geen rol speelt in het leven van het kind. Laat dat nou precies niet zijn waar Jurgen naar op zoek was. "Ik wil het kind ook opvoeden en voorstellen aan mijn familie. Ik kan mijn zaad dus niet zomaar weggeven en ik kan ook niet even ergens een baarmoeder vandaan halen. Er zijn geen baarmoederbanken, wel spermabanken. Toen ben ik gaan kijken naar de opties die overbleven, zoals co-ouderschap, maar ik had daarbij steeds geen match. En je mag geen advertentie plaatsten met dat je een draagmoeder zoekt, want dat is illegaal."

'Alleen opvoeden? Ik kan dat ook'

Gelukkig kwam er toen een vriendin in beeld. Zij wilde zelf nog graag een keer zwanger zijn, zonder het kind zelf op te voeden maar waarmee ze wel in contact kon blijven. "Dan ga je samen een traject in waarin je elkaar nog beter leert kennen en ga je kijken naar hoe je dit samen kunt aanpakken. Mijn moeder heeft mij ook in haar eentje opgevoed, dus dacht ik: dat kan ik ook."

Kinderbescherming

Dan wordt zijn dochter, Mikki, geboren en is Jurgen vader. Zou je denken... Maar zo werkt dat niet. "Op advies van mijn advocaat is de Kinderbescherming erbij gekomen. Die controleert of de draagmoeder en ik geschikt zijn als personen en of we wel stabiel genoeg zijn. Zodra de zwangerschap is gelukt moet je hen dat laten weten en gaat het onderzoek verder."

Hierna moest de draagmoeder een afstandsverklaring ondertekenen om afstand te doen van haar gezag. Jurgen was toen officieel nog geen voogd en had ook geen gezag over zijn eigen dochter. "Mijn dochter was acht maanden ouderloos. Ik moest een DNA-test doen om te bewijzen dat ik de vader ben."

'Alleen?!'

Voor Jurgen was het dus niet zo gemakkelijk. Hij wordt als alleenstaande vader ook vaak raar aangekeken. "Als ik vertel dat ik een kind heb krijg ik als reactie: 'Oh leuk! Met je vrouw?' Ik zeg dan: Nee, alleen. 'Alleen?! Ik moet er niet aan denken!' Of ze vragen me of mijn vrouw is overleden."

Een soort oom en tante

Denise kreeg dus een kind met een bekende donor. De donor en zijn vriendin zijn redelijk betrokken in het leven van haar kind. "De donor heeft geen gezag en hij heeft Jackie niet erkend als zijn dochter. Hij en zijn vrouw hebben een soort oom- en tante-rol. We zien elkaar ongeveer vijf keer per jaar en vieren haar verjaardag altijd samen. Ironisch genoeg was haar eerste woordje papa."

Alleenstaande moeder zijn is zwaar en hard werken. "Als ik had mogen kiezen had ik het liever met een man samen gedaan, maar dat komt denk ik heel erg door mijn romantische beeld van liefde. Gelukkig wordt er nooit negatief op mij gereageerd als ik vertel dat ik alleenstaande moeder ben."

Ouderloos

Waar het voor Denise vrij makkelijk was om in haar eentje moeder te worden, moest Jurgen zich op veel vlakken bewijzen. Hij ziet dat ook graag anders. "Ik zou graag willen dat mannen en vrouwen evenveel rechten hebben. Mijn eigen kind had acht maanden geen vader of moeder. Dat voelt niet goed."

Alleenstaande ouder zijn is hard werken, dat beamen Jurgen en Denise allebei. Maar ze zijn dolgelukkig. "Een kind heeft geen twee ouders nodig, een kind heeft liefde en aandacht nodig. Dat is het allerbelangrijkst."