Noor (19) heeft een lokaal voor zichzelf tijdens de eindexamens

Noor (19) doet gesplitst/gespreid examen. "Ik verspreid mijn eindexamens over twee jaar. Vorig jaar deed ik drie vakken, dit jaar vier. Ik zit in een apart lokaal en krijg in totaal een uur extra. Zo kan ik tussendoor even rusten." Klinkt relaxt! Maar de aanleiding hiervoor is allesbehalve dat.

Even een lesje Frans meedoen

“In november 2015 kregen mijn moeder, broertje en ik een heftig auto-ongeluk. Mijn moeder heeft er een whiplash aan overgehouden, ik een niet aangeboren hersenletsel (NAH).

“Ik was ontzettend moe en rustte veel uit. Het was kerstvakantie, ik dacht: Ik kan na de vakantie wel weer naar school, maar dan gewoon een beetje rustig aan. Ik begon met een les Frans. Dit is normaal voor mij heel erg makkelijk, omdat ik tweetalig opgevoed ben en vloeiend Frans spreek. Ik moest een stukje lezen, maar bij de tweede zin wist ik al niet meer waar het over ging.”

'Het kon ook voor altijd zijn'

“Toen wist ik dat het mis was en ben sindsdien alleen maar thuis gebleven.” Noor was die tijd maar vijf uur per dag wakker. “Ik had alleen maar pijn. Er was veel onduidelijkheid over hoe lang het zou gaan duren. Het kon ook voor altijd zijn. Dat wisten de dokters niet. Wanneer zou het over gaan?”

Vanuit huis leren was makkelijker voor Noor. Zo had ze meer rust. “Vanaf vorig jaar doe ik aan zelfstudie; ik kom niet meer op school. Zo’n 98 procent van mijn vrienden raakte ik kwijt, sommigen lieten zelfs na het ongeluk helemaal niets meer van zich horen. Dat deed pijn, maar ik leerde ook wie mijn echte vrienden waren.”

Zo doet Noor een gesplitst examen: vorig jaar drie vakken, dit jaar vier vakken. “Ik zit in een apart lokaal en krijg in totaal een uur extra. Ik krijg een half uur pauze. Dan kan ik even uitrusten. Meestal doe ik dan niet zo heel veel. Een beetje uit het raam staren en koekjes eten, haha. Ook doe ik standaard vijf minuutjes mijn ogen dicht zodat ik een beetje rust kan nemen. Soms langer, dat ik afhankelijk van hoeveel energie de toets van me vergt. Daarnaast krijg ik nog een half uur extra tijd, omdat ik moeite heb met concentreren."

Verloren jaar

“Maar het extra jaar voelt voor mij wel als een verloren jaar. Ik wil gewoon mij ambities en dromen najagen. Zo weet ik al jaren dat ik Internationaal Recht wil studeren en me daarna wil specialiseren in mensenrechten. Maar een studie zit er nu voor mij even niet in, dat is te vermoeiend. Daarom neem ik een tussenjaar.”

In dat tussenjaar gaat Noor zeker niet thuis zitten. “Ik ga twee taalstudies doen. Eerst ga ik drie maanden naar Canada om Engels te studeren en daarna zes maanden naar Frankrijk om Frans te studeren. Ik spreek vloeiend Frans, maar heb daar geen diploma voor. Daarom wil ik dat papiertje halen.”

“Ik heb in het buitenland maar drie uurtjes per dag les, dus dat is dan goed te doen voor mij. Het is een hele grote stap voor mij. In mijn eentje op reis, na anderhalf jaar thuis te hebben gezeten. Maar daarom wil ik het zo graag. Ik heb behoefte aan onafhankelijkheid. Even niet thuis, en niet bij mijn ouders.”

'We kunnen elkaar aflezen'

“Mijn moeder heeft er wel moeite mee. Door haar whiplash hebben we bijna dezelfde klachten. We kunnen aan elkaar aflezen hoe het met diegene gaat. Voor mij gaat het natuurlijk ook wel wennen worden, zo in mijn eentje. Maar ik heb er wel heel veel zin in.”

Noor hoopt dat ze na haar tussenjaar kan beginnen aan een hbo-opleiding. “Het gaat nu al gelukkig veel beter dan eerst. Door EMDR-therapie heb ik minder last van mijn vermoeidheid. Ik ben nu veertien uur per dag wakker. Maar of het ooit weg zal gaan, is niet te voorspellen. Ik hoop dat ik ooit weer een ‘normaal’ schoolleven kan leiden.”