Burhan: “Ik denk de hele dag aan mijn vrienden en kennissen die vermist zijn door de aardbevingen”

Hé Burhan. Vorige week begon jij samen met vrienden en familieleden een inzamelingsactie om onder andere warme kleding, slaapzakken en hygiëneproducten op te halen voor de aardbevingsslachtoffers in Turkije en Syrië. Hoe is het gegaan?

"Het is een groot succes. De actie begon vorige week dinsdag. Binnen een dag hadden we al een team van ongeveer dertig vrijwilligers die hielpen met sorteren en dozen in de vrachtwagen stapelden.

Kinderen kwamen met spaarpotjes langs en vroegen wat ze extra konden kopen voor de kindjes in het aardbevingsgebied. Nederlandse bedrijven produceerden extra dekbedden en jassen die mee konden in de vrachtwagen. In deze donkere dagen is het feit dat zoveel mensen spullen kwamen brengen een lichtpunt."

Welke spullen waren het hardst nodig?

"Powerbanks en zaklampen, omdat de elektriciteit in het aardbevingsgebied zomaar kan uitvallen. We hadden ook sjaals en skipakken nodig omdat het nu heel koud is in Turkije. Mensen slapen in tenten. En we hadden ook gevraagd of mensen luiers en maandverband voor vrouwen wilden doneren."

Wanneer gaat de eerste vrachtwagen naar Turkije?

"Afgelopen vrijdag is de eerste vrachtwagen met twaalfduizend dozen vol gedoneerde spullen vertrokken. Chauffeur Zeki is vanochtend aangekomen in Turkije. Hij ging via Kapikule de grens over naar Istanbul. Daar werd hij ontvangen door de Turkse rampbestrijdingsautoriteit (AFAD) Deze organisatie coördineert de zoek-, reddings- en hulpinspanningen. AFAD heeft besloten dat Zeki de spullen moet afleveren in een magazijn van AFAD in de buurt het rampgebied Hatay. Daar zijn onze spullen op dit moment het hardst nodig."

Gaan er ook spullen naar Syrië?

"We hebben een deel van onze opgehaalde spullen overgedragen aan onze Nederlandse-Syrische vrienden die een vrachtwagen vol ingezamelde spullen naar Syrië laten rijden.

En we hebben ook gebeld met andere inzamelingsacties, zowel Nederlandse als Duitse, om onze spullen te verdelen."

Jouw familie komt uit de Turkse gebieden Gaziantep en Kilis. Deze steden zijn ook getroffen door de aardbevingen. Hoe gaat het met hen?

"Mijn familie is gelukkig gezond. Hun huis staat nog overeind, maar ze mogen er nog niet in wonen omdat het eerst geïnspecteerd moet worden. Pas als het veilig is verklaard, mogen ze erin. Door alle chaos binnen het gebied kan dat nog even duren.

Tot die tijd verblijven ze in het magazijn van een grote fabriek van ons familiebedrijf. Ze zijn bang, vooral voor het onbekende. Hoe moet het nu verder? En wat als er nog een aardbeving komt?

Daarnaast zijn een paar kennissen en vrienden van mij nog steeds vermist. Ze zijn de hele dag in mijn gedachten. Ik maak me grote zorgen."

Hoe gaat het mentaal met je?

"Ik heb geen ruimte in mijn hoofd om te rouwen om de mensen die er niet meer zijn. Het is te veel. Ik heb ook steeds het gevoel dat ik tekortschiet. Hier in Nederland heb ik het gevoel dat ik vastzit. Ik zie veel video's van mensen die gered worden en opgevangen worden door hulporganisaties, maar ik zie meer vreselijke beelden."

Kan je een voorbeeld geven?

"Ik ben vader en de beelden van dode kinderen die onder het puin vandaan gehaald worden, zijn hartverscheurend. De machteloosheid in de ogen van de familieleden die toekijken, raakt mij.

Het maakt mij verdrietig dat de overledenen nu niet gewassen worden en een mooi afscheid krijgen. Door de continue stroom van beelden, verdrietige nieuwsberichten en het blijvende gevoel dat ik moet helpen, slaap ik slecht. Zo’n vier uur per dag. Ik ben moe. Morgen ga ik naar Turkije om mijn familie en andere rampgebieden te bezoeken. Ik ben bang voor het leed dat ik ga aantreffen en of ik daar mee om kan gaan. Maar de behoefte om te helpen is groter dan de angst.”

Organiseer je nog meer acties om de aardbevingsslachtoffers te helpen?

"Jazeker! Wij willen ons blijven inzetten om de getroffen mensen te helpen en een brug te zijn voor anderen die willen helpen. Momenteel halen we geld op omdat we naast acute hulp, ook hulp op de lange termijn willen bieden. Morgenavond neem ik het vliegtuig naar Turkije om te onderzoeken welke hulp daar het meest nodig is. Van het opgehaalde geld gaan we kijken hoe we de slachtoffers het beste kunnen ondersteunen.

Mijn neven en nichten die in het gebied wonen, bieden ook hun hulp aan door elektrische kachels, dekens en kleding te brengen naar slachtoffers. Ook zetten ze tenten op, brengen ze warme gerechten en schone was naar kleinere dorpen. Zo proberen ze een stukje zorg uit handen te nemen."

Bedankt dat we je mochten spreken Burhan! Is er nog iets dat je wil zeggen?

"Het belangrijkste is dat mensen niet buiten hoeven te slapen, dat ieder slachtoffer een dak boven zijn of haar hoofd heeft. En daarom wil ik ook benadrukken dat hoge bedragen doneren het beste kan via grote organisaties, zoals Giro555. Zij hebben de middelen en mankracht om snel hulp te bieden aan de slachtoffers."