Tieme vertelde vanavond op de Dam het verhaal van verzetsheld opa Henk

Tieme is dit jaar gekozen als jonge spreker op de Nationale Dodenherdenking. “Ik ben aangedragen door mijn tante, die werkt in Kamp Vught. Bij ons in de familie wordt hebben we het vaak over mijn overgrootvader die in het verzet zat. Mijn oma vertelde vooral vroeger vaak over haar heldhaftige vader als ik bij haar langsging. 4 mei is voor onze familie een terugkerend moment waarop we weer eens met zijn allen stilstaan bij wat er is gebeurd met opa Henk. Over de voordracht hoefde ik geen twee keer over na te denken, ik zei meteen ja!"

Familieverhaal

De overgrootvader van Tieme woonde tijdens de oorlog in een huisje naast Kamp Vught. “Hij kreeg aardig wat mee van wat er zich afspeelde daar en wilde in actie komen. Hij smokkelde medicijnen en voeding naar de gevangenen, met gevaar voor eigen leven. Ook verstopte hij briefjes, daar konden de gevangenen dan wat op schrijven. Opa Henk gaf die briefjes aan hun familie buiten het kamp. Die konden dan lezen wat er gebeurde daar en of het goed of slecht ging met hun familie.”

Het was emotioneel voor Tieme’s familie om te horen dat hij dit jaar de voordracht mag doen. “Mijn oma is de dochter van opa Henk, ze had tranen in haar ogen toen ik vertelde dat ik dit jaar op de Dam zou staan. Ik heb mijn overgrootvader nooit persoonlijk gekend, maar oma vertelt altijd trots verhalen over hem. Veel familieleden zullen naar de Dam komen voor de voordracht. Ik vind het heel speciaal om daar te mogen staan. Mijn vader blijft de hele dag bij me, om de rust een beetje te bewaren.”

Geen echte schrijver

Het is voor Tieme de eerste keer dat hij aanwezig is op de Dam tijdens de Nationale Herdenking. “Ik heb wel vaker op vier mei een stukje tekst opgedragen, maar dit was dan voor een kleine groep in een kerkje. Een echte schrijver ben ik niet, ik vind het leuk om het te doen maar had nooit gedacht dat ik hier zou staan.”

"Het schrijven van mijn verhaal ging niet meteen goed," vertelt Tieme. "Ik wist wel ongeveer wat ik wilde vertellen, maar ik vond het zo lastig om een goede vorm te vinden. We zijn toen met de hele familie naar Kamp Vught gegaan, daar is nu een expositie over opa Henk. Dat hielp met het inleven in die tijd. Sindsdien ging het schrijven een stuk beter."

Oma's map

"Ik heb het stuk uiteindelijk zelf geschreven, maar ik heb me wel samen met mijn familie verdiept in het verleden van opa Henk," zegt Tieme. "Ik heb verhalen van mijn opa gelezen die hij heeft geschreven voor onze familie. Mijn oma bewaart dat allemaal in een grote map. Daar zitten ook brieven in die hij uit het kamp heeft kunnen onderscheppen."

Oefenen

“Het voorbereiden op de voordracht is best spannend”, vertelt Tieme. “Ik kan oefenen wat ik wil, maar daar staan op vier mei gaat toch wel overweldigend worden. Ik heb gelukkig iemand naast me lopen die me precies vertelt waar ik naartoe moet lopen en waar ik moet staan. Het is heel fijn dat ik daar niet aan hoef te denken. Ik moet me vooral focussen op het oplezen van mijn verhaal en hopen dat ik me niet verspreek. Als dat wel gebeurt zou het jammer zijn, maar goed, foutjes maken is menselijk.”

De Boodschap

Tieme krijgt na de twee minuten stilte en het Wilhelmus het podium om te spreken. “Ik heb twee minuten te tijd om mijn verhaal te vertellen. Het begint met een stukje over wie opa Henk was en wat hij deed. Daarna trek ik het naar het heden,” zegt Tieme. “De boodschap achter mijn verhaal heeft te maken met het verhaal van mijn overgrootvader. Hij hielp de mensen in het kamp, in plaats van het aanvallen van beveiligers of Duitsers. Het helpen van de mensen in nood in plaats van het kleineren van je vijand, dat vind ik een mooie gedachte.”

Een grote eer

Het is voor Tieme een grote eer om op vier mei zijn verhaal voor te dragen, maar ook spannend. “Ik was wel even vergeten, door de afgelopen twee jaar met corona, dat het hele plein natuurlijk vol zal staan dit jaar. Ik denk dat het moment dat ik daar sta alles zo snel zal gaan en dat de voordracht dan voelt als twee seconden.”

“Vrijheid is het allerbelangrijkste in het leven,” zegt Tieme. “De oorlogssituaties in Oekraïne en andere delen van de wereld bewijzen dat vrijheid nog steeds niet vanzelfsprekend is. Ik vind het belangrijk dat mensen daarbij stilstaan en bij elkaar blijven komen om te herdenken.”