Debuutalbum Tom Odell komt binnen op #1

Toen het Tom Peter Odell niet lukte een studieplek te krijgen op de Muziekschool in Liverpool, vertrok hij naar Brighton, met het doel ervaring op te doen met optredens. Dat bleek een goede leerschool, waarna hij terugging naar zijn geboorteplaats Chichester. Van daaruit reed hij regelmatig in de auto van zijn oma naar Londen om daar op te treden. Na een tijdje vormde hij in Londen de band Tom and the Tides, maar verliet deze omdat hij niet afhankelijk wilde zijn van anderen en ging solo verder.

In oktober 2012 bracht Odell de EP ‘Songs from another love’ uit en trad een maand later op in de show van Jools Holland. In december kwam ‘Another love’ op single uit, dat in Vlaanderen de eerste plaats haalde en bij ons een vette top 10-hit werd. Intussen was hij ook nog genomineerd voor de BRIT’s Critics' Choice Award, die hij op 20 februari won.

‘Long way down’, zijn debuutalbum, nam Odell vorig jaar zomer op. Twee weken geleden stond hij op Pinkpop, waar hij de nummers voor het eerst in ons land aan een groot publiek liet horen. Het album knalt bij ons binnen op de eerste plaats van de Album Top 100 en zal dat dit weekend in eigen land ook doen. ‘Long way down’ is het debuut van Odell, waarmee hij de eerste zanger is sinds Michael Kiwanuka, die op 14 juli 2012, met ‘Home again’, ook zijn debuutalbum, de eerste plaats haalde. Odell deed vorig jaar het voorprogramma van Kiwanuka …

Er ging ons niet direct een licht op bij de notering van Rob Mostert Hammond group. Dat veranderde toen we een optreden zagen van het zevenkoppig gezelschap bij De Wereld Draait Door. ‘Go big or go home’ is het eerste album van Rob Mostert Hammond Group, maar onder zijn eigen naam maakte Rob Mostert in 2011 het album ‘Englewood cliff’s sessions’, dat een weekje op #85 stond.

Naast Mostert, bestaat de groep verder uit Tom Klein (gitaar), Chris ‘Buckshot’ Strik (drums), Charlotte Coppola (zang), Efraim Trujillo (sax), Michael Rorby (trombone) en Michael Simon (trompet). Mostert zelf bespeelt een Hammond B3 orgel. Rob Mostert, geboren in 1965 in Leerdam, leerde op zijn achtste orgelspelen van zijn broer. Wil je zelf orgel leren spelen, dan kan dat op de Rob Mostert Academy!

Het gaat goed met het Australische duo Empire of the sun, dat gevormd wordt door Luke Steel en Nick Littlemore. Na het debuut ‘Walking on a dream’ (#70 in 2009), scoort ‘Ice on the dune’ een stuk beter, want het komt binnen op #53. Dat zal mede te danken zijn aan de eerste single ‘Alive’, dat naar meer smaakt. De twee hebben de tijd genomen voor hun tweede album. De 12 nummers, die ze zelf schreven al dan niet met anderen, namen ze op in studio’s in New York City, Miami, Los Angeles. Londen, Sidney en Perth.

De naam Fat Freddy’s drop is ontleend aan de kat uit de strip Fat Freddy’s cat van de Fabolous Furry Freak Brothers, voor het eerst geplaatst in 1969 in alternatieve krantjes. Terugkerend thema: een kat die slimmer is dan zijn baasje Freddy. Het plaatje van die kat prijkte eind jaren ’90 op elk vloeitje dat gebruikt werd voor het innemen van de drug LSD. Het verhaal gaat dat de leden van de band, afkomstig uit andere bands uit Wellington in Nieuw Zeeland, in twee dagen het nummer ‘Hope’ schreven en opnamen, onder invloed van LSD. Drop was de naam van het label waarop ‘Hope’ werd uitgebracht. ‘Blackbird’ is inmiddels het derde studioalbum van Fat Freddy’s drop.

Slechts één hit scoorde Mavis Staples (‘Melody cool’, #41 in 1990) en dan ook nog dankzij Prince, waarmee ze het nummer opnam. Volgende week woensdag, 10 juli, bereikt Mavis Staples de leeftijd van 74 jaar. Een taaie dus, die Mavis, die haar carrière in 1950 begon in de plaatselijke kerk als deel van de familiegroep the Staple singers. In 1969 bracht ze haar eerste album uit, en nu in 2013, volgt ‘One true vine’, haar 13de studioalbum.

Op het album werkt ze voor de tweede keer met producer Jeff Tweedy, tevens frontman van de Amerikaanse band Wilco, die de meeste instrumenten op het album bespeelt. Op ‘You’re not alone’ uit 2010, zat Tweedy ook al achter de knoppen. ‘Jesus wept’ en ‘Celestial shore’, werden speciaal geschreven voor Staples, door Tweedy respectievelijk Nick Lowe. Op het album staan ook covers van Funkadelic en Low.

Precies 30 hits scoorde de Cubaanse Gloria Estefan in Nederland, al dan niet met haar Miami sound machine. Het begon gelijk met een top 10-notering voor ‘Dr. Beat’ (#6 in 1984), en er zouden er nog 7 volgen, waaronder de enige 1-hit ‘Can’t stay away from you’ in 1988. Van die 30 hits, staan er 27 op het dubbelalbum the Dutch collection. 3 haalden het verzameld werk van Estefan niet en dat zijn: ‘Christmas through your eyes’ (#50 in 1993), ‘No me djes de querer’ (#100 in 2000) en ‘Out of nowhere’ (#93 in 2001). Van de laatste twee kunnen we het begrijpen, maar de kersthit komt nog ieder jaar langs en had als bonustrack niet misstaan. Dan sla je ‘m in de zomer over toch?!

India Arie Simpson (Denver, Colorado, 3 oktober 1975), debuteerde in 2001 met het album ‘Acoustic soul’ dat insloeg als een bom, met een verkoop van meer dan 3 miljoen exemplaren. ‘Video’ was daarvan de eerste single dat bij ons haar grootste hit werd: #69. Het zingen heeft ze niet van een vreemde, maar van haar moeder Joyce die vroeger zong voor het Motown label, waar artiesten als Stevie Wonder en Al Green hun platen uitbrachten. De naam Arie, wat leeuw betekent, was bedacht door haar moeder. Zingen deed India in het plaatselijke kerkkoor, waarbij ze zoveel mogelijk instrument bespeelde. Met de gitaar ging een wereld voor haar open , waarna ze zelf liedjes ging schrijven.

‘SongVersation’ is haar vijfde studioalbum, de eerste in vier jaar tijd en uitgebracht op haar platenlabel Songbird. De vier jaar had ze nodig om het succes te relativeren en een tijdje niet in de spotlights te staan. India: “Het is een proces dat velen van ons doormaken: spiritueel ontwaken, een nieuwe start maken.” Op het album, opgenomen in Atlanta en Los Angeles, werkt ze sinds lange tijd weer samen met componist/co-producer Shannon Sanders, met wie ze al twee albums maakte.