Arctic Monkeys met AM nieuw op #1 in Album Top 100

In de Britse hitparade zal ‘AM’ van Arctic Monkeys ook binnenkomen op #1, waarmee ze daar hun vijfde #1-notering scoren. Als je weet dat ‘AM’ nog maar hun vijfde album is, dan hebben ze daar dus met al hun albums de jackpot gehaald. Bij ons is de Britse groep nog maar toe aan hun tweede #1-notering. In 2007 knalden ze ook op #1 binnen, toen met ‘Favourite Worst Nightmare’, dat het één weekje bovenaan hield. Kijken of ‘AM’ het langer volhoud!

Op 29 augustus zou Ramses Shaffy 80 jaar zijn geworden. De in 1933 in Neuilly-sur-Seine, voorstad van Parijs, geboren zanger en acteur, overleed op 1 december 2009 in Amsterdam op 76-jarige leeftijd aan slokdarmkanker. Direct na zijn overlijden werden zijn nummers als ‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder’ en ‘Laat me’ massaal gedownload en behaalde het album ‘Laat me’ de vierde plaats van de albumlijst. Het album ‘Leef!’ van Ramses Shaffy & Vrienden laat ‘Laat me’ achter zich, want het komt binnen op de derde plaats, de hoogste notering voor een Shaffy-album.

‘Leef!’ is echter geen normaal Shaffy-album. Ter ere van zijn 80ste geboortedag, worden zijn liedjes door anderen uitgevoerd. Het eerder genoemde ‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder’ door the Scene en ‘Laat me’ door Lucky Fonz III. Daarnaast staan op het album ook twee nummers door Shaffy zelf gezongen ‘An en Jan’ en ‘Eiland van weleer’. Daarnaast heeft Bløf het nummer ‘Het eiland’ opgenomen, postuum in duet met Ramses.

De opnames die Ramses Shaffy in 2007 maakte voor een nieuw album, vormen de basis voor het album ‘Leef!’ Executive producer Menno Timmerman: “Gezien Ramses’ broze gesteldheid heb ik er altijd rekening mee gehouden dat hij het album niet zou kunnen afmaken. Er lag een plan B klaar. Dat hebben we nu verwezenlijkt. In de geest van Ramses hebben we iedere artiest de ruimte gegeven de liedjes volgens eigen inzicht en identiteit op te nemen.” Op 18 oktober wordt ‘Leef!’ opgevolgd door de 4-cdbox ‘Ramses Shaffy 80’.

Het succes van High South is min of meer te danken aan een Oostenrijkse muziekproducer. Die was in Nashville op zoek naar een band die nummers van een cliënt van hem zou kunnen zingen. De zoektocht leverde niets op, maar via een vertegenwoordiger van zijn platenmaatschappij kwam hij wel in contact met James Garner uit Chester, Illinois. Garner was finalist van Nashville Star en lange tijd zanger van het Trans Siberian Orchestra. Daarnaast heeft hij in 2010 de band South opgericht en daar was de muziekproducer in geïnteresseerd.

Aanvankelijk was Garner sceptisch, maar dat veranderde toen de producer hem en zijn band een platencontract in het vooruitzicht stelde bij een Europese platenmaatschappij. Samen met zijn band vloog hij in 2011 naar Europa, om in de bergen van het plaatsje Ort mils in Tirol, nummers voor het album ‘Our way back home’ te schrijven. Het jaar daarop werden de liedjes in de platenstudio van Mark Knopfler in Londen opgenomen. Naast Garner, bestaat High South, uit Dillon Dixon (uit North Carolina, schreef nummers voor films waaronder ‘Scream’), Marc Copely (uit Worcester, Massachusetts, schreef voor onder andere Willie Nelson en Carole King) en Kevin Campos (San Fernando Valley, Los Angeles, was onder andere achtergrondzanger bij BabyFace). Copely, Dixon en Garner kenden elkaar al daarvoor.

Vorige week zaterdag, 7 september, stond het viertal van High South op Brabant Open Air en liet bij veel bezoekers een verpletterende indruk achter. Velen hadden het over de weder opstanding van The Eagles, vanwege hun vierstemmige zang. Ook viel de naam van Venice, de groep van de broers Lennon.

Het Britse Goldfrapp (Alison Goldfrapp, zangeres en Will Gregory, synthesizers), gestart in 1999, scoorde twee hitjes in ons land: ‘Utopia’ (#94 in 2001) en ‘Strict machine’ (#89 in 2003). Van de vijf voorgaande albums, behaalde alleen ‘Fell mountain’ uit 2000 geen notering. Van de overige vier kwam ‘Seventh tree’ het verst: #24 in 2008. Dat wordt tenietgedaan met ‘Tales of us’ dat binnenkomt op #16. In 2011 begonnen de twee met de opnames van het album. Op één nummer na, ‘Stranger’, hebben alle nummers de titel van een jongen of meisjesnaam.

Afgelopen weekend verscheen de single ‘Seven’ van de 42-jarige Amerikaanse zanger Edward Joel Kowalczyk. Tot 2009 was hij de leadzanger van de band Live, dat vanaf 2011 kondigde aan door te gaan. Het jaar daarop had Live een nieuwe zanger: Chris Shinn van de band United theory. In 2010 bracht Kowalczyk zijn eerste soloalbum uit: ‘Alive’ , bij ons goed voor een vierde plaats. ‘The flood and the mercy’ is zijn tweede album. Vorig jaar bracht hij de EP ‘The garden’ uit.

Twee keer eerder stond de Duitse schlagerzangeres Andrea Berg in de Album Top 100, met nagenoeg hetzelfde album. In 2011 met ‘Abenteuer’ (#59) en begin dit jaar met ‘Abenteuer 20 Jahre’ (#71), met de DVD ’20 Jahre TV-highlights’. Het werd dus wel tijd voor nieuw werk en de fans worden verwend, want ‘Atlantis’ is een dubbel album! ‘Atlantis’ is tevens de titel van haar Europese tournee, die haar voor alsnog niet naar Nederland brengt.

Andrea Berg, die eigenlijk Andrea Ferber heet, geboren in Krefeld op 28 januari 1966, was voor haar muziekcarrière verpleegster. In 1992 belandde een cassettebandje met haar stem op het bureau van producent Eugen Römer. Deze bood haar een platencontract aan en een week later stond ze in de studio om haar debuutalbum op te nemen. Sindsdien heeft ze zo’n 10 miljoen albums verkocht. Eerder dit jaar bereikte haar verzamelalbum ‘Best of’ uit 2001 een wereldrecord, door meer dan 500 weken in de Duitse albumlijst te staan. Daarvan staat de teller boven de 2 miljoen.

Mede dankzij zangeres Janelle Monáe scoorde de groep Fun. in 2012 een top 10-notering met ‘We are young’, dat in de Amerikaanse hitparade zelfs de eerste plaats bereikte. Janelle Monáe Robinson (Kansas City, Kansas, 1 december 1985) droomde altijd al van een muziekcarrière. Ze verhuisde naar New York City om daar aan The American Musical en Dramatic Academy drama te gaan studeren. In 2001, ze zat inmiddels in Atlanta, Georgia, ontmoette ze Big Boi van Outkast, die haar vroeg voor Outkast nummers. In 2003 brengt ze de EP ‘The audition’ uit. Haar eerste volwaardige album verscheen in 2010: ‘The ArchAndroid’ (#65). Aan de opvolger, ‘The electric lady’, werkten onder andere Erykah Badu, Solange en Prince mee. Big Boi is één van de producers.

Op woensdag 10 juli stond de Amerikaanse band Earth, Wind & Fire in de Heineken Music Hall in Amsterdam. Het concert dat een uur later begon dan op de tickets stond aangegeven, kenmerkte zich door het spelen van hits (natuurlijk!), maar ook een heel blok ballads dat de vaart er een beetje uithaalde. Al met al was het een goed concert waarbij 3 leden van de originele bezetting nog steeds swingende muziek maken en dat goed op de bühne weten te brengen.

In 1969 werd in Chicago door Maurice White de basis gelegd van het huidige Earth, Wind & Fire. Samen met twee vrienden begon White de band Salty Peppers. Hij vond de naam echter niet universeel genoeg klinken en bedacht Earth, Wind & Fire. In 1970 verhuisde de band, inmiddels aangevuld met anderen, naar Chicago. Verdine White, de broer van Maurice, voegde zich bij de anderen. Het jaar daarop bracht de groep bij Warner Music twee albums uit. Vanwege artistieke meningsverschillen viel de band echter uiteen.

De broers White gingen echter door en in 1972 stond er een hernieuwd Earth, Wind & Fire op het podium, met zanger Philip Bailey. Clive Davis van Columbia records zag wel wat in de groep en nam het contract dat ze met Warner hadden, over. Sindsdien hebben ze wereldwijd meer dan 90 miljoen albums verkocht. Maurice White is er sinds 1994 niet meer bij vanwege de ziekte van Parkinson. Tijdens het concert op 10 juli kondigde de band al ‘Now, then & forever’, hun twintigste studioalbum, aan. Het album had al in 2012 moeten verschijnen, maar werd uitgesteld tot september van dit jaar. Philip Bailey, Verdine Wight en Ralph Johnson, drie mannen van het eerste uur, waren niet tevreden over de opnames, en doken opnieuw de studio in.

Na 34 jaar stonden accordeonist Flaco Jiménez en Ry Cooder weer samen op hetzelfde podium. In 1977 waren de twee te horen op het album ‘Showtime’, opgenomen in de Great American Music Hall in San Francisco. Twee jaar geleden, op 31 augustus en 1 september 2011 (vandaar het verschil van 34 jaar), stonden de twee muzikanten weer op hetzelfde podium. Nu samen met de band Corridos famosos. Voor de gelegenheid bestond deze uit zoon Joachim Cooder (drums), diens vrouw Juliette Commagere, Terry Evans, Arnold McCuller (allen zang), Robert Francis (bas), Flaco Jimenez (accordeon) en de uit tien man bestaande Mexicaanse brassband la Banda juvenill.

Terwijl in de Midprice Top 50, de lijst met goedkopere albums, het studioalbum ‘MDNA’ (#1 in 2012) binnenkomt op een tiende plaats, komt in de reguliere albumlijst ‘MDNA tour’ binnen op #50. Vorig jaar gaf La Ciccone 88 concerten tijdens de negende wereldtournee, die haar een slordige $305 miljoen dollar opleverde. Niet gek voor een jaar onderweg!

Het live album is een registratie van de concerten die ze op 19 en 20 november gaf in de American Airlines Arena in Miami. Aanvankelijk zou het concert van 28 november in het Atanasio Girardot stadion in de plaats Medelín in Columbia worden vastgelegd, maar dat ging niet door omdat het niet paste in het schema van regisseur Juan Camilo Quintero. De DVD ‘MDNA tour’ is nu opgenomen met de regisseurs Danny B. Tull en Stephane Sennour en komt binnen op de eerste plaats van de DVD Music Top 30.

In de albumlijst is ‘Kiss land’ het debuut van The Weeknd, maar al het vijfde album van de Canadees Abel Tesfaye, die achter dit eenmansproject zit. Sinds 2010 gebruikt de in Scarborough, Ontario geboren artiest/producer, de naam The Weeknd en plaatst hij video’s op YouTube. Het idee voor de naam The Weeknd ontstond eerder dat jaar, toen Tesfaye de producer Jeremy Rose tegenkwam, die een plan had voor een r&b musical met de titel ‘The weekend’. Ze probeerden het project te slijten bij Curtis Santiago, ook een muzikant, maar zonder succes. Het leverde wel een drietal nummers op die Rose en Tesfaye daarna schreven. Rose sprak met hem af, dat Tesfaye de nummers onder beheer zou krijgen en als hij het zou uitbrengen, Rose een credit daarvoor zou krijgen. Wat schetst echter de verbazing van Rose, toen hij in december 2010, op YouTube de betreffende nummers tegenkwam, uitgebracht onder de naam The Weeknd, maar zonder zijn naam!

Het album ‘Kiss land’ heeft ook nog een Nederlands tintje. In het nummer ‘Wanderlust’ zit een sample van ‘Precious little diamond’ van de Groningse formatie Fox the fox (#11 in 1994). Silvia ‘Silhouette’ Musmin, zangeres destijds en met Berth Tamaela, schrijver van het nummer, schreef het nummer destijds in een half uurtje aan de keukentafel. Ze is zeer vereerd dat haar nummer nu gesampled wordt en vindt het perfect gedaan. Silvia stopte met Fox The Fox omdat ze het niet leuk meer vond. Anno 2013 is ze moeder en heeft een eigen bedrijf in body management.

Uit Cavan in Ierland komt het viertal van The Strypes. De band bestaat sinds 2008 en had het debuut op het kerstconcert op school. Toen waren ze nog met z’n vijven. Twee leden vielen al snel daarna af, waarna van de oorspronkelijke bezetting Josh McClorey (gitaar), Evan Walsh (drums) en Pete O'Hanlon (bas) overbleven. Ross Farrely (zang en op mondharmonica) voegde zich vervolgens bij de andere drie. Vorig jaar bracht The Strypes de EP ‘Young, gifted & blue’ uit. ‘Snapshot’ is het debuutalbum, geproduceerd door Chris Thomas, die werkte met onder andere The Beatles, Pink Floyd en The Sex Pistols.

Na het verzamelalbum ‘The Dutch collection’, in juni een weekje op #86, komt de Cubaanse Gloria Estefan met een nieuw album. Of toch niet helemaal, want het zijn allemaal standards, nummers uit de jaren ‘40 en ’50. Het idee om zo’n album op te nemen stamt al uit 1993 toen Gloria het duet ‘Come rain or come shine’ met Frank Sinatra opnam, maar het bleef er telkens bij.

Gloria groeide niet alleen op met Latijns Amerikaanse muziek, maar ook met de muziek van Frank Sinatra, Johnny Mathis en Henri Mancini . Uit zo’n 50 liedjes werden 16 nummers voor ‘The standards’ gekozen. Laura Pausini, Joshua Bell en Dave Koz doen op het album allen een duet met Gloria. Haar favoriete liedje is het Spaanstalige ‘El dia que me quieras’ van Carlos Gardel, dat nu als ‘The day that you say that you love me’ op ‘The standards’ staat, dat ze zingt met Joshua Bell. Gloria schreef zelf de Engelse tekst.

In 2003 scoorde Kylie Minogue een wereldhit met ‘Slow’. Vijf jaar later bereikt ‘Jungle drum’ de eerste plaats van de Belgische hitparade. Zie daar enige hitfeiten rond Emiliana Torrini. ‘Slow’ was één van de nummers die ze samen met anderen schreef, ‘Jungle drum’ haar eigen hit. Het nummer was afkomstig van haar album ‘Me and Armini’ dat vijf jaar geleden een weekje op #94 stond. ‘Tookah’, binnen op #91 doet het dus een stukje beter, maar het houd nog niet op voor de IJslandse zangeres.

Haar volledig naam luidt Emilíana Torrini Davíðsdóttir, geboren op 16 mei 1977 in Kópavogur. Haar moeder is Ijslandse, haar vader komt uit Italië. Emiliana bracht tussen 1994 – 1996 drie albums uit in eigen land. Haar doorbraak buiten Ijsland kwam toen ze gevraagd werd om ‘Gollom’s song’, het eindthema van de film ‘The lord of the rings: The two towers’ in te zingen. Aanvankelijk zou Björk het nummer zingen, maar zij was vanwege zwangerschap verhinderd. ‘Tookah’ is het zesde studioalbum van Emiliana Torrini. Het album is geproduceerd door de Londense producer Daniel Carey, die eerder werkte met Sia, Franz Ferdinand, Crystal fighters, Lily Allen en Kylie Minogue. Emiliana heeft drie jaar aan het album gewerkt.

Net als Goldfrapp (zie onder #16), is Placebo ook geen singleartiest. Twee keer haalde de band de hitparade: met ‘Pure morning’ (#84 in 1998) en met ‘The bitter end’ (#96 in 2003). Niet iets om trots op te zijn dus. Beter vergaat het de Britse rockband onder leiding van zanger/gitarist Brian Molko met hun albums. De band die volgend jaar 20 jaar bestaat, bracht zeven studioalbums uit, die alle een notering kregen. ‘Battle for the sun’ uit 2009, kwam het hoogst: #5. Daar steekt de binnenkomst van ‘Loud like love’ op #93, maar schril mee af. Aanstaande maandag, 16 september, wordt het album officieel gepresenteerd met een 90 minuten durende tv-show getiteld ‘Loud like love YV’. De band speelt nummers van het album en beantwoord vragen.

Net als Abel Tesfaye (artiestennaam The Weeknd, zie onder #52), is Elephant Stone uit Canada afkomstig. De naam staat echter niet voor één persoon, maar voor de band van Rishi Dhir, Gab Lambert, Le Venk en Miles Dupire. Dhir, voorheen bassist/sitarist van the High Deals, begon Elpehant Stone in 2008. Hij wilde meer met de traditionele Indiase muziek doen, waarbij gebruik wordt gemaakt van de sitar, tabla en dilruba. In 2009 bracht Elephant Stone het album ‘The seven seas’ uit, dat nu wordt gevolgd door ‘Elephant stone’.

2013 is niet alleen het jaar van Pharell Williams met drie hits, maar zeker ook dat van Nile Gregory Rodgers. Hij is het immers, die dankzij Daft punk met het album ‘Random access memories’, de disco nieuw leven inblies met onder andere ‘Get lucky’, #1 in 97 landen. Rodgers, inmiddels 60 jaar, trad vorige week vrijdag, 6 september, ruim twee uur op met zijn band Chic op het festival Into the great wide open, gehouden op Vlieland. Als je dat gemist hebt, dan kun je nog boeken voor het concert dat aanstaande maandag, 16 september, wordt gehouden in Frits Philips in Eindhoven. En anders is er altijd nog ‘The Chic organization’, een 4-cdbox met 46 nummers van Chic en artiesten die nummers van Rodgers hebben opgenomen. Dus dat betekent veel Sister sledge, Sheila & B. devotion, Diana Ross en nog meer. Als dat geen swingen wordt!

De prijs voor het album met de langste titel deze week gaat naar dat van Neko Case. De titel van haar derde album is 6 karakters langer dan dat van Ry Cooder and Corridos famosos (zie #40). Neko Case heet volledig Neko Richelle Case, geboren op 8 september 1970 in Alexandria, Virginia. Tot 2005 maakte ze deel uit van de Canadese rockband the new pornographers. Vanwege haar soloactiviteiten kon ze beide niet meer combineren en koos voor een eigen carrière.

Case is kind van een tienermoeder en een verslaafde vader. Tussen haar vorige album ‘Middle cyclone’ (in 2008) en ‘The worse things get, the harder I fight, the harder I fight, the more I love you’, heeft ze veel dierbaren verloren, waaronder haar beide ouders en vrienden. Ze verwerkt dit verlies in haar liedjes op haar zesde studioalbum, die ze schreef op een boerderij in Vermont, de plek waar haar nieuwe leven begint. Op 28 november komt ze met haar band naar Utrecht voor een optreden op het festival Le Guess Who.