R.E.M.'s geschiedenis in de Mega Top 50

Michael Stipe en Peter Buck kwamen elkaar ooit tegen in een platenzaak in Athens, Georgia, waar ze aan de praat raakten en dezelfde muzieksmaak bleken te hebben. Ze kwamen in contact met twee jongens van de Universiteit van Georgia en samen richtten ze R.E.M. op, een naam die ze tegenkwamen in het woordenboek. In 1981 brachten ze de eerste single "Radio Free Europe" uit die op een lokaal label verscheen maar al snel waren alle exemplaren uitverkocht.

Twee jaar later volgde het debuutalbum 'Murmur' dat door critici zeer gewaardeerd werd. Toen SPIN Magazine in 2010 een top 100 maakte van beste alternatieve albums, stond deze op #8. In Nederland zouden we pas bij het vijfde album 'Document' wat van R.E.M. horen, want met "The One I Love" hadden de mannen hun eerste hit te pakken in de Nationale Hitparade, de voorloper van de Mega Top 50. Hij kwam weliswaar niet verder dan #69 maar het was wel de eerste kennismaking met Michael Stipe & co.

'Green' was het album dat erna kwam en dat flopte, maar opvolger 'Out Of Time' maakte alles goed. De eerste single "Losing My Religion" leverde R.E.M. in april 1991 namelijk hun eerste #1-hit op. Hij zou het drie weken volhouden bovenaan en uiteindelijk stond hij 18 weken in de lijst. Ook "Shiny Happy People", een duet met Kate Pierson van The B-52's, wordt een hit en komt tot #14. R.E.M. heeft de smaak van het succes te pakken en in 1993 scoort de band wederom een top 10-hit, dit keer met "Everybody Hurts". Hij komt de lijst voorzichtig binnen op #35 maar weet te pieken op #4.

Het nummer gaat trouwens over de vriendschap van Michael Stipe met Kurt Cobain van Nirvana, die zoals bekend nogal wat psychische problemen had. Met "Everybody Hurts" zette R.E.M. het probleem van tienerzelfmoord op de agenda, waar ze later nog een prijs voor kregen van de Amerikaanse staat Nevada. Sowieso was R.E.M. een band die te boek stond als zeer politiek actief. Ze zetten zich in voor het feminisme, het milieu, mensenrechten en Democratische presidentskandidaten. Nog steeds geloven veel mensen dat een Democratische burgemeester in Athens, Georgia, in de jaren '90 de lokale verkiezingen won door de steun van R.E.M.

Begin '90 waren echt de hoogtijdagen voor de band, later werd het minder. "What's The Frequency Kenneth" uit 1994 kwam bijvoorbeeld nog wel tot #21, maar stond slechts vijf weken in de lijst. Opvolger "Bang And Blame" hield het ook vijf weken vol en behaalde #24. In 1995 ging het nog minder, toen wist "Strange Currencies" niet hoger te komen dan #41.

Drummer Bill Berry verliet de band in 1997, nadat hij in 1995 tijdens een concert in het Zwitserse Lausanne bijna bezweek aan een hersenaneurysma, een hersenenuitstulping van de wand van een hersenslagader. Na het afronden van de monstertour die nog een keer onderbroken werd na darmproblemen van Mike Mills en een hernia van Michael Stipe, vond hij het tijd voor verandering en besloot om hooiboer te worden in Watkinsville, Georgia. Het markeerde het definitieve einde van het succes van R.E.M. In 1998 kwam "Day Sleeper" tot slechts tot #64 en het zou tot de zeroes duren, voordat R.E.M. weer bij de bovenste 50 wist te geraken.

In 2004 gebeurde dat met "Leaving New York" (#18) en in 2008 met "Supernatural Superserious" (#27). Voorlopig is dat de laatste hit van R.E.M. in de Mega Top 50, want geen van de singles van het laatste album 'Collapse Into Now' uit maart 2011 behaalden de lijst. Er is nog één kans op succes want de band heeft aangekondigd om met een greatest hits te komen, waarop ook wat nieuwe liedjes staan...