Donna Summer scoorde ruim 30 hits in Nederland

Opvallend genoeg is Nederland het land waar ze voor het eerst succes heeft. Donna treedt op met ‘The hostage’ in het anarchistische muziekprogramma Van Oekel’s Discohoek (met Dolf Brouwers als presentator) en houdt er een enorme hit aan over: The hostage bereikt de tweede plaats in de Nationale Hitparade (de voorloper van de Mega Top 50).

In 1975 breekt Summer wereldwijd door met Love to love you baby, een ‘hijgnummer’ werd dat toen genoemd. (check de track, v.a. 7:20 min wordt ’t een echte kreunplaat en faket ze zelfs een orgasme). Bij ons bleef het op een dertiende plek steken, maar in Amerika werd het haar debuuthit en kwam het tot de tweede plaats; Donna’s naam was definitief gevestigd.

Na Could it be magic (#5 in 1976) volgt de ultieme Donna Summer-hit: I feel love. We weten het in 1977 nog niet, maar de beat van het nummer is achteraf gezien een baanbrekende voorloper van de housemuziek. ‘I feel love’ bereikt in Nederland en Engeland de eerste plaats (in beide landen haar enige charttopper); Amerika doet ’t met een zesde plek wat bescheidener.

Donna’s volgende top 10-hit komt opnieuw uit een speelfilm. Last dance bereikt in 1978 nummer 10 en is afkomstig uit de disco-film ‘Thank God it’s Friday’.’Summer wint er zelfs een Oscar mee als filmsong van het jaar. In Amerika komt het nummer tot plaats 3 en is het de opmaat voor een lange serie tophits; het zijn de jaren waarin alles wat Donna aanraakt in goud verandert.

In 1978 en 1979 scoort Summer vier Amerikaanse #1-hits. Ook bij ons worden het grote hits: MacArthur Park komt in de Nationale Hitparade tot 8, Hot stuff tot 21, ‘Bad girls’ bereikt plaats 10 en No more tears, een duet met Barbra Streisand, komt tot 27.

In 1980 stapt Donna over naar een andere platenmaatschappij. Ze heeft het even wat moeilijker in de hitparade, maar in 1982 is ze weer helemaal terug. Producer Quincy Jones neemt haar onder zijn hoede en bezorgt haar de hits Love is in control (#12), State of independence (#3) en The woman in me (#12). Vooral ‘State of independence’ (oorspronkelijk van Jon & Vangelis) is befaamd, vanwege het achtergrondkoor van topsterren: Michael Jackson, Lionel Richie, Dionne Warwick, Stevie Wonder, Quincy Jones, Kenny Loggins, Christopher Cross en James Ingram zingen er op mee.

In 1983 weet Donna Summer nog één grote hit neer te zetten, She works hard for the money (#18). Daarna verdwijnt ze echter uit de spotlights; ze zweert haar sexy imago af en zoekt haar inspiratie in religie. Pas in 1989 volgt weer een opleving, wanneer ze terugkeert naar Europa en haar heil zoekt bij het Britse producerstrio Stock, Aitken & Waterman. Met hen scoort ze de hits This time I know it’s for real (#6) en I don’t wanna get hurt (#29).

In de 21^e eeuw wint ze een Grammy-award voor ‘Carry on’, maar bij ons maakt dat geen indruk. Ze treedt op in de ‘Night of the proms’-tour, schrijft een autobiografie en brengt in 2010 haar allerlaatste single uit, ‘To Paris with love’. Het wordt een #1-hit in de Amerikaanse dancelijst.

Donna laat ons dertig hits en één remixhit na. De Queen of Disco is niet meer; Dim all the lights.