Caro Emerald nieuw op #1 in Album Top 100
- Nieuws
- Caro Emerald nieuw op #1 in Album Top 100
Caro Emerald had al enorm veel succes met haar debuutalbum Deleted Scenes From The Cutting Room Floor en ook opvolger The Shocking Miss Emerald doet het goed. De cd komt binnen op #1 in de Album Top 100.
Caro Emerald: The shocking Miss Emerald (1)
Hoewel ze meer zelfvertrouwen heeft, met name tijdens het schrijven (ze hielp mee aan vijf nummers), heeft ze het wel even moeilijk met de hoge verwachtingen voor haar tweede cd. Dat komt omdat ze altijd heel gevoelig is voor andermans verwachtingen.
Voorlopig kunnen we Caro Emerald gerust stellen, want ‘The shocking Miss Emerald’ komt in navolging van ‘Deleted scenes from the cutting room floor’ (uit 2010) binnen op de eerste plaats van de Album Top 100. Een hitfeit dat maar weinig Nederlandse zangeressen haar na kunnen zeggen: met je eerste twee albums op #1 komen. Sterker, Caro is pas de tweede! De andere, die zelfs met haar drie eerste albums de eerste plaats bereikte, is Anouk. Met ‘Together alone’ (in 1997), ‘Urban solitude’ (1999) en ‘Lost tracks’ (2001).
Armin van Buuren: Intense (2)
‘Intense’ had voor Armin van Buuren zijn tweede #1-album moeten worden, ware het niet dat ‘The shocking Miss Emerald’ van Caro Emerald in dezelfde week is uitgebracht en net iets beter verkoopt. Met ‘Imagine’ bereikte Armin wel in 2008 de eerste plaats. Nu moet Armin met ‘Intense’, dat wereldwijd is uitgebracht, genoegen nemen met een tweede plaats, een plekje boven ‘Mirage’ uit 2010.
Marianne Weber & Willem Barth: Ode aan jou (3)
Vier keer nam Marianne Weber een album op met Frans Bauer en twee keer leverde de samenwerking een #1-notering op: ‘Frans Bauer & Marianne Weber’ (in 1997) en ‘Frans & Marianne’ (in 2008). Daarnaast bereikte ze ook op eigen kracht de eerste plaats, in 2007 met ‘Tranen van geluk’. Willem Barth scoorde drie keer met een album, waarvan ‘WB’ het in 2010 het hoogst kwam: #9
De samenwerking tussen beide vertolkers van het levenslied, ontstond nadat ze op de verjaardag van Flip Weber, de inmiddels overleden vader van Marianne, duetten hadden gezongen. Haar vader bleek een groot fan van Willem en tijdens dat optreden werd geheel onverwachts het eerste duet geboren. Het bleek zo goed te klikken dat ze besloten samen een heel album op te nemen. Marianne: “Willem heeft een stem die mij zo diep raakt dat iets in mij zei dat er een duetten cd moest komen.” Willem Barth voegt daaraan toe: “Ik ben alleen maar enorm vereerd dat ik gevraagd ben door Marianne, en zeer trots dat ik hier aan mee mag werken.”
Douwe Bob: Born in a storm (7)
Op maandag 27 augustus 2012 won Douwe Bob Posthuma de eerste editie van De Beste Singer Songwriters van Nederland. Naast airplay (de single ‘Multicoloured angels’ werd Megahit), een piano en een PA-set, was voor Douwe Bob wellicht de mooiste prijs: deelnemen aan The Island Sessions: vier dagen lang schrijven, spelen en muziek maken op een eiland met bekende en onbekende singer-songwriters. Daar leerde hij het klappen van de zweep nog beter en dat kan hij nu laten horen op zijn debuutalbum ‘Born in a storm’.
De inspiratie voor het album ontstond tijdens een trip naar Marrakech, waar het merendeel van de nummers is geschreven. Van de 13 nummers schreef hij er zelf 3. De andere 10 met producer Matthijs van Duijvenbode (Tim Knol) en gitarist JP Hoekstra (Guild Of Stags, Lorrainville, ex-Krezip). Douwe Bob staat te popelen om samen met de band die hij om zich heen heeft verzameld, de nummers aan iedereen te laten horen. Dan kan onder andere op zaterdag 15 juni op Pinkpop.
Sabrina Starke: Lean on me (8)
In een week met veel grote releases, knalt het nieuwe album van Sabrina Starke binnen op de achtste plaats. Op het nieuwe album zingt Sabrina geen eigen nummers, maar van de Amerikaanse soulzanger BillWithers (‘Ain’t no sunshine’, ‘Lovely day’, ‘Use me’), daarbij begeleid door het Metropole Orkest o.l.v. Vince Mendoza.
Sabrina: “Bill Withers is iemand die mij inspireert. Hij heeft een totaalpakket waar ik jaloers op ben: zijn stem, de soul, de groove, de manier waarop hij speelt. Hij schrijft prachtige, eenvoudige nummers die gewoon blijven hangen. En hij is altijd zichzelf gebleven. Dat probeer ik ook, om dicht bij mezelf te blijven.”
Withers keerde de muziekbizz in 1975 de rug toe, toen witte bazen hem gingen vertellen hoe zijn muziek eigenlijk moest klinken. Hij liet deze ‘blackxperts’ achter zich en ging voor zijn kinderen zorgen. De meester heeft zijn nummers in de vertolking van Sabrina Starke ook gehoord en laat achterop het cd-boekje in een lyrisch dankwoord weten wat hij daar van vind. Voor Sabrina is het de mooiste recensie.
Hugh Laurie: Didn’t it rain (32)
Een acteur die ook gaat zingen. Waar hebben we dat meer gehoord? David Soul (Starsky & Hutch), Telly Savallas (Kojak), David Hasselhoff (the Nightrider), Don Johnson (Miami Vice), zomaar een paar bekende acteurs die ook als zanger (of mompelaaar zoals Savallas) succesvol waren. Meer recent kun je denken aan Ariana Grande, Demi Lovato en onze eigen Carice van Houten, inderdaad allemaal zangeressen.
De Brit James Hugh Calum Laurie is bekend van ‘A bit of Fry & Laurie’ (comedy), Blackadder en vooral House (tv-series). Toch zat hij al op zijn zesde achter de piano en leerde saxofoon, gitaar, drums en harmonica spelen. In ‘House’ heeft hij een aantal keren gitaar gespeeld. Op 1 mei 2011 sloot hij samen met een jazz quintet het Cheltenham Jazz Festival af. Even later verscheen het album ‘Let them talk’ (#25 in 2011), waarop hij stokoude bluesnummers zingt. Op ‘Didn’t it rain’ zet hij deze trend voort, samen met producer Joe Henry. Op 10 juni geeft Laurie een concert in het Concertgebouw in Amsterdam.
Jaimi Faulkner: Turn me around (33)
2010 was een ommekeer in de carrière van de Australische singer-songwriter en meester gitarist Jaimi Faulkner. In dat jaar verruilde hij het thuisland Australië, waar hij inmiddels zeer populair was, voor Duitsland, waar hij neerstreek in Berlijn. De albumtitel ‘Turn me around’ refereert dan ook naar die ommezwaai. Inmiddels is hij aardig gesetteld in Europa. Ook treedt hij regelmatig op in ons land en stond hij op het podium met Jon Allen en Waylon en deed in Duitsland een theatertour met Vonda Shepard en Stevie Ann.
Valerie June: Pushin’ against a stone (34)
Zoals veel zwarte zangeressen, kreeg ook Valerie June Hockett, afkomstig uit Memphis, Tenessee, veel mee van de gospelmuziek. Daarnaast leerde ze via haar vader, die promotor was van gospelartiesten, Prince en Bobby Womack, veel soulmuziek kennen. In 2000, ze was net 19, begon ze met het opnemen en spelen van liedjes. Sindsdien bracht ze drie albums in eigen beheer uit. ‘Pushin’ against a stone’ is het eerste album dat in Europa wordt uitgebracht. Een aantal nummers schreef ze samen met Dan Auerbach van the Black keys, die het album ook heeft geproduceerd met Kevin Augunas.
Delain: Interlude (37)
Delain is het project van Martin Westerholt, voormalig toetsenist van Within temptation. Martin moest noodgedwongen vanwege ziekte de band verlaten waar ook zijn broer Robert deel van uitmaakt. Zodra hij het weer kon opbrengen, begon Martin nummers te schrijven, en dat beviel hem goed. Uiteindelijk leidde het tot het project Delain, geïnspireerd op het koninkrijk Delain uit het Stephen King-boek ‘The eyes of the dragon’.
Naast Martin, bestaat de vaste kern van Delain ook uit zangeres Charlotte Wessels. Hij vond haar na een lange zoektocht in de stad Groningen (en je weet het: er gaat niets boven Groningen), in de straat waar zijn ouders wonen. In eerste instantie benaderde hij haar voor het schrijven van teksten en zanglijnen, omdat hij niet op zoek was naar een hoofdvocalist. Maar nadat ze in de studio een aantal stukken had ingezongen, was hij zo onder de indruk dat hij haar vroeg zich aan te sluiten bij Delain. ‘Interlude’ is inmiddels het vierde album, waarop naast covers, live tracks ook een paar nieuwe nummers staan. En je krijgt er ook nog een bonus DVD bij. O ja, er is nog steeds een goed contact met zijn vroegere groep Within temptation, want Delain gaat mee op hun Europese tournee, begin volgend jaar.
Rod Stewart: Time (43)
Hits scoort Rod Stewart al jaren niet meer, en de albums die hij de laatste 11 jaar uitbracht, bevatten allen covers, onder andere in het kader van ‘The great American songbook’. Maar op ‘Time’ staan op één na, ‘Picture in a frame’, een nummer van Tom Waits, alleen maar eigen nummers. ‘Time’ is dan ook zijn eerste nieuwe werk sinds ‘Vagabond heart’ (31 in 1991).
Stewart, inmiddels 68, heeft een lange carrière als gitarist en zanger achter de rug. Het bekendst werd hij als nieuwe zanger van the Small faces, dat toen verder ging als the Faces. Stewart bleef tot eind 1975 bij de groep. De solocarrière die al in 1971 was opgestart met het album ‘Every picture tells a story’, kreeg inmiddels flinke vormen en zijn hits volgden elkaar snel op. De verkoop van albums stond op meer dan 100 miljoen, toen hij in 2002 overging op nummers uit de jaren ‘30 en ’40 voor ‘The great American songbook’. Maar nog net op tijd is hij weer terug op het oude rock ’n roll nest. En dat danken we aan de autobiografie die Stewart vorig jaar uitbracht. Dat zette hem aan het denken, waarna al snel ideeën voor nieuwe nummers ontstonden.
Joe Satriani: Unstoppable momentum (59)
De afgelopen tijd tourde de Amerikaanse gitarist Joe Satriani door ons land en trad op voor uitverkochte zalen. Satriani begon met gitaarspelen, toen Jimi Hendrix overleed. Vervolgens is hij gitaarles gaan geven; Steve Vai en Kirk Hammett van Metallica waren enige van zijn leerlingen. In 1984 bracht Satriani in eigen beheer zijn eerste album ‘Joe Satriani’ uit. Hij is niet alleen gitarist, maar ook componist.
Daarnaast heeft hij samen met fabrikant Ibanez een succesvolle eigen gitaarlijn, de JS-serie, ontwikkeld. De zilveren gitaar uit deze lijn die geïnspireerd is door de cover van het album ‘Surfing with the alien’, is zijn handelsmerk geworden. Ook heeft Satriani zijn eigen lijn versterkers samen met fabrikant Peavey, genaamd de Joe Satriani Signature-serie(JSX). ‘Unstoppable momentum’ is zijn veertiende studioalbum.
Savages: Silence yourself (75)
Savages is een Britse punkrockband, die bestaat sinds 2011. De vier leden, Jehnny Beth (zang), Gemma Thompson (gitaar), Ayse Hassan (bas) en Fay Milton (drums), komen uit Londen. Na veel spelen komt de band met hun debuutalbum ‘Silence yourself’, geproduceerd door Johnny Hostile (heeft samen met zangeres Jehnny Beth het label Pop Noire) en Rodaidh McDonald (onder andere Vampire weekend en Adele).
Lady Antebellum: Golden (78)
Slechts één grote hit scoorden ze bij ons: ‘Need you now’ in 2010. Hillary Scott, Charles Kelley en Dave Haywood van het Amerikaanse Lady Antebellum. En nu komen ze met ‘Golden’, een verzamelalbum? Het trio bestaat al sinds 2006, heeft in eigen land een veel grotere staat van dienst, dus dan is een verzamelalbum wel gerechtvaardigd, toch? Maar ‘Golden’, is, ondanks de titel, geen verzamelalbum, maar een nieuw album.
Het album bracht het trio, dat 8 van de 12 nummers schreef, terug naar het moment dat ze elkaar voor het eerst ontmoeten. Hillary: Toen ik de jongens voor het eerste ontmoette, brachten we veel tijd door rond de piano in het huis waar we op dat moment woonden. We kenden elkaar helemaal niet, maar toch was er al wat magie en daarna kwamen de harmonieën. Dat is hoe het allemaal begon, die mix van onze stemmen en de kunst van het schrijven van liedjes. Het was erg spannend om dat gevoel nog steeds te hebben, ook op dit vierde album.” Het album namen ze op in augustus, vlak daarna bleek ze in verwachting te zijn. Niet van Charles Kelley of Dave Haywood, maar van Chris Tyrrell, de drummer in de band (ja ja het zal de drummer weer niet zijn), waarmee ze op 7 januari 2012 trouwde.
Deerhunter: Monomania (79)
‘Monomania’ is het zesde studioalbum van de Amerikaanse alternatieve rockband Deerhunter. De titel, letterlijk; manier voor één dag, verwijst naar de obsessies van leadzanger Bradford Cox. Zijn grootste obsessie: “er is één ding dat me gelukkig maakt en dat is muziek maken of het is een bepaalde persoon die me gelukkig maakt.” De muziek hield hem staande totdat hij in de lobby van een hotel een inzinking kreeg. Daaruit bleek dat de muziek, hoe belangrijk is, niet altijd het verlossende woord van geven.
Alison Moyet: The minutes (83)
Geneviève Alison Jane Moyet, zeg maar Alison Moyet, werd bekend in de jaren ’80 als de andere helft van het duo Yazoo, dat hits scoorde met onder andere ‘Don’t go’ (#6 in 1982). Met Vince Clark, de ene helft van Yazoo, was het lang niet altijd leuk en in 1983 barste de bom en gingen ze uit elkaar. ‘Alf’ (#3 in 1984) en ‘Raindancing’ (#5 in 1987) waren een groot succes. Daarna zakte haar populariteit in.
Voor ‘The minutes’, haar achtste soloalbum, benaderde ze nu niet Pete Glenister, met wie ze bijna twintig jaar samenwerkte. De nieuwe man in haar muzikale leven is Guy Sigsworth, die zijn sporen heeft verdient met het produceren van albums van onder andere Madonna, Seal, Björk, Alanis Morissette, Josh Groban en Britney Spears. En dat is te horen, want ‘The minutes’ brengt haar weer terug bij waar het begon, de elektronische pop van Yazoo, met dat verschil dat er nu wel sprake is van wederzijdse samenwerking.
Original soundtrack: The great Gatsby (92)
Van oorsprong is ‘The great Gatsby’ een roman van de Britse schrijver F. Scott Fitzgerald uit 1925. In 1926 volgde de eerste verfilming van het verhaal, in 1949 de tweede, in 1974 de derde, in 2000 de vierde en nu is er de vijfde versie. Anno 2013 spelen Leonardo DiCaprio, Tobey Maguire en Elizabeth Debicki de belangrijkste rollen in de film die nog lichtjes is gebaseerd op het boek.
De Original soundtrack van ‘The great Gatsby’ (want wat is een film zonder soundtrack?) is mede geproduceerd door Jay-Z en dus is zijn vrouw Beyoncé ook te horen. Zij doet samen met André 3000 van Outkast het Amy Winehouse nummer ‘Back to black’. Daarnaast doet
Emeli Sandé & the Bryan Ferry Orchestra een verrassende cover van ‘Crazy in love’, een hit van Beyoncé feat. Jay-Z. Het zijn niet allemaal covers die er op de soundtrack staan. ‘Young and beautiful’ is een nieuw nummer door Lana Del Ray, dat ze schreef met Baz Luhrman, regisseur van de film en Rick Nowels.
Nynke: Alter (98)
Na Nederland (‘Sielesalt’, #41 in 2004), Mexico (‘De Maisfrou’, #16 in 2006) en Mongolië (‘Nomade’, #31 in 2009), haalt Nynke op haar nieuwe album ‘Alter’ de inspiratie uit Spanje. Nynke Laverman (Weidum, 14 april 1980): “Ik zag op YouTube een filmpje van de Spaanse gitarist Javier Limón en vond hem fantastisch. Er zat zo'n spanning in zijn simpele gitaarspel, dat wilde ik ook! Ik ontdekte snel dat hij een superberoemde producer was en had dus weinig hoop toen ik hem een mailtje stuurde, maar hij bleek enthousiast.”
In Madrid werkten ze aan de liedjes, waarbij Limón zorgde voor organische ritmes en flamencospel. Nynke: “Toch wilden we nog een derde element: de Arabische muziek, die de flamenco in eerste instantie beïnvloed heeft. Vervolgens was het nog maar afwachten of het zou werken met mijn liedjes, maar gelukkig lukte dat prima. Ik ben er heel trots op.” Alter betekent in het Fries veranderen en dat is dan ook de rode draad op het album. Niet zonder reden, want Nynke is vorig jaar bevallen van een zoon en dat doet wat met je. Op ‘Awaiting’ na, zijn alle elf nummers in het Fries gezongen. ‘Alter’ komt in 37 landen uit.
De Megaman
Mega Top 50 albumspecialist
Meer achtergronden bij de hits vind je wekelijks op http://de-megaman.blogspot.nl/
Ster advertentie
Ster advertentie