Sister Act op #1 in Album Top 100 - Volbeat op #4

Na de ‘overval’ van Mainstreet vorige week met ‘Breaking the rules’ (deze week gezakt naar #10), is het deze week een musical dat vanuit het niets op #1 binnenkomt: ‘Sister act’. Het is de musicalversie van de gelijknamige film (met Whoopi Goldberg in de hoofdrol) uit 1992, waarvan op 3 maart de première was in het AFAS Circustheater in Den Haag. De liedjes op het album zijn live opgenomen tijdens een voorstelling en worden onder andere gezongen door Caroline Dijkhuizen, Simone Kleinsma en Stanley Burleson. De Nederlandse teksten zijn van Martine Bijl, die al meerdere musical vertaalde, waaronder ‘The little mermaid’.

Het komt niet vaak voor dat een musical album de eerste plaats bereikt. De eerste keer was in 1977: ‘Evita’, de musical van Andrew Lloyd Webber over het leven van Evita Perón, vrouw van de Argentijnse president. Dat album stond vier weken bovenaan. Vervolgens duurde het tot 2004 voor de tweede musical: ‘Mamma Mia!’drie weken de albumlijst aanvoerde. ‘Mamma Mia!’ was een musical rond de liedjes van ABBA. De kans dat ‘Sister act’ het ook drie weken volhoudt is echter klein, want er zijn meerdere kapers op de kust die azen op de eerste plaats. Daaronder een zanger die zich vorige week van zijn grappige kant liet zien. Wie? Dat lees je volgende week!

De een na hoogste nieuwe notering deze week is van Volbeat, een Deense metalband. De basis van de groep werd gelegd door zanger Michael Poulsen die eerst deel uitmaakte van Dominius, een death metal band. In 2000 was hij daar helemaal klaar mee en startte een nieuwe band, nu meer rock georiënteerd. Dat werd in 2001 Volbeat, vernoemd naar ‘Vol.beat’, een album van Dominius uit 1997. ‘Outlaw gentlemen & shady ladies’ is het vijfde studioalbum van Volbeat en het meest succesvol, want het komt binnen op de 4e plaats. ‘Beyond hell above heaven’, het voorlaatste studioalbum van Volbeat, kwam in 2010 tot #8.

In 1980 scoorde John de Bever (Berlicum, 7 april 1965), als Johnny, zijn eerste hit met ‘Als ik later eens trouw’ dat in de Nationale Hitparade, de voorloper van de Mega Top 50 de 28e plaats bereikte. Johnny was toen nog maar 15 jaar en koos kort daarna voor een carrière als profvoetballer. Zo’n twintig jaar speelde hij bij verschillende clubs in Nederland (FC Den Bosch en FC Dordrecht) en in Vlaanderen. Daarna heeft hij nog een succesvolle carrière als zaalvoetballer gekend. Het hoogtepunt was in 1997, toen hij tijdens het WK in Brazilië uitgeroepen werd tot beste zaalvoetballer van het toernooi. In 2006, inmiddels 40 jaar, pakte John zijn zangcarrière weer op. Diverse singles volgden en een zestal albums. Een top 10-notering zat daar echter nooit bij, tot deze week, want ‘Vaarwel alle zorgen’, zijn zevende album komt binnen op de zevende plaats.

De broers Joshua Neil en Zachary Wayne Farro waren mede verantwoordelijk voor de succesnummers ‘Misery business’ (in 2008) en ‘Brick by boring brick’ (in 2010) van de Amerikaanse groep Paramore. De broers zijn echter niet meer te horen op ‘Paramore’, het vierde album, want in 2010 waren ze uit de groep gestapt. De resterende drie leden waren daar niet verrast over, want verklaarden ze: ‘het laatste jaar zagen we dat ze (de broers) niet echt gelukkig meer waren in de band. Ze moeten daarom dingen gaan doen die ze leuk vinden’. Volgens Josh was de band het verlengde van de platenmaatschappij’. Bovendien beschuldigde hij zangeres Haley Williams, er van dat ze gemanipuleerd werd door haar management. Josh: “Haley behandelt de groep als haar soloproject”.

Na top 10-noteringen voor ‘Limit to your love’ (single) en ‘James Blake’ (album) in 2011, is het stil geworden rond de Britse liedjesschrijver James Blake. Begin februari 2013, twee maanden geleden dus, kondigde Blake via Facebook zijn tweede album ‘Overgrown’ aan. Nu is het dus afwachten of hij een one-hit-wonder is of meer hits weet te scoren.

De liedjes op ‘De speeldoos’ (#51 in 2009) waren geïnspireerd op gedichten van verstandelijk beperkte mensen. De zes nummers op ‘De tweede speeldoos’ zijn ontstaan door gesprekken met een acteursgroep van 17 verstandelijk beperkte mensen van Theater Kleinkunst. Torre (zanger van de Staat): “De beperkingen zijn verschillend. Sommigen hebben het syndroom van down, anderen hebben bijvoorbeeld een vorm van autisme. Roos (Rebergen, zangeres van Roosbief) en ik hebben alle acteurs geïnterviewd. Op basis van hun verhalen, karakters en de algehele sfeer hebben we liedjes gemaakt.” De cd met de zes liedjes van ‘Tweede speeldoos’ is uitgebracht in een echt muziekdoosje – De Speeldoos. Roos en Torre zullen de liedjes, begeleid door muzikanten van De Staat en Roosbeef, in clubs en op festivals brengen.

De naam klinkt buitenlands, maar Soul sister dance revolution komt toch echt uit Nederland. En in tegenstelling tot de naam, maken ze geen soulmuziek, maar alternatieve rockmuziek met een lekkere groove. De naam kozen ze omdat deze speels en cool klinkt. Verwarrend, maar wel lekker dus! De band bestaat in de huidige samenstelling (Thomas van der Want, Laszlo Barz, Jelger Durieux, Michael Baumgarten en Camiel Meiresonne) sinds oktober 2009, toen ze speelden tijdens de Haagse Popweek. Vervolgens haalden ze de Haagse Popprijs voor aanstormend talent binnen, waren in 2012 3FM Serious talent en doen nu het voorprogramma van Di-rect.

De Amerikaanse boyband New kids on the block (de Kids) scoorde een dozijn hits, waarvan ‘Tonight’ het verst kwam (#3 in 1990) en zes albums, waarvan ‘Step by step’ in datzelfde jaar tot #11 kwam. De Kids openden echter wel de weg voor andere boybands als Backstreet boys en *NSYNC, die veel grotere successen boekten. In 1994 was het voorbij voor de Kids, maar in april 2008 volgde een reünie en een wereldtournee. ‘10’ is hun tiende album en is mede door de Kids zelf geproduceerd. In de zomer gaan ze weer op tournee, samen met 98 Degrees en Boyz II men, twee andere boybands uit de jaren ’90. Binnenkort komt Hanson, een andere boyband, die eind jaren ’90 furore maakte, ook met een nieuw album: ‘Anthem’.

In februari 2003 scoorde de Amerikaanse rockband Stone sour een #40-hit in de Mega Top 50 met ‘Bother’. Het nummer werd vooral bekend vanwege de soundtrack van de film ‘Spiderman’. ‘Bother’ was in eerste instantie een nummer van het debuutalbum ‘Stone sour’ uit 2006, dat in 2010 werd opgevolgd door ‘Come what(ever) may’ (#33). ‘House of gold & bonues part 2’, binnen op #47 is een vervolg op ‘House of gold & bonues part 1’ (#30 in 2012).

‘All the king’s horses’ hoor je regelmatig langskomen op 3FM. Het nummer is van de 20-jarige Tessa Rose Jackson, die door 3FM is uitgeroepen tot Serious Talent. Tessa heeft Britse ouders, maar is geboren in Amsterdam. Haar ouders, beide gay, verhuisden naar Nederland, waar ze is geboren. Tessa is opgevoed door 2 moeders. Op haar vijftiende vertrok ze naar Londen, om te studeren aan de prestigieuze BRIT school, waar onder anderen Kate Nash, Amy Winehouse en Adele ook hebben gezeten. Daar ontstond haar interesse voor het schrijven van liedjes. De liedjes op ‘Songs from the sandbox’ zijn alle van haar hand. Daarnaast heeft Tessa de liedjes zelf gearrangeerd en bijna alleen ingespeeld. Haar dag kan niet meer stuk, als anderen vertellen wat ze van haar liedjes vinden. Momenteel doet ze een clubtour met Pien Feith, een andere Nederlandse zangeres.

Op zijn veertiende kreeg Kurt Vile uit Philadelphia een banjo van zijn vader, maar hij had liever een gitaar gehad. En dus gebruikte hij de banjo als een gitaar en schreef daarop de eerste nummers. Rond zijn 25e vormde Vile samen met Adam Granduciel de band The war on drugs, waar hij één album mee opnam. In 2008 bracht Vile zijn eerste soloalbum, ‘Constant hitmaker’ uit. ‘Wakin on a pretty daze’ is al zijn vijfde album, waaraan hij zes maanden heeft gewerkt.

De band the Band is deze week present met twee albums, waarvan een aantal nummers op beide albums voorgekomen. Gemeenschappelijke deler is het album ‘The last waltz’ uit 1978, een concertregistratie van het laatste concert op 25 november 1976 in Winterland Ballroom in San Francisco. Dat album gaat op herhaling op #91, en kwam destijds tot #13.

Het tweede album deze week is ‘Collection’, 3 cd’s (waaronder eentje met solowerk) plus een DVD. De box is samengesteld door popkenner Leo Blokhuis naar aanleiding van diens theatertournee ‘The Band: Music from Big Pink to The last waltz’.

The Band was eind jaren ‘60 / beginjaren ’70 een legendarische groep van de vier Canadezen: Robbie Robertson, Garth Hudson, Rick Danko en Richard Manuel en één Amerikaan: Levon Helm. Ze noemden zich the Hawks, maar tijdens de Amerikaanse ‘electric’ tour van Bob Dylan presenteerden ze zich als Bob Dylan and the Band. Toen ze in 1968 werkten aan het album ‘Music from the big pink’ adopteerden ze de naam the Band.

Vier jaar lang lieten de Britse rockers van the Veils niets van zich horen. In 2009 verscheen hun voorlaatste album ‘Sun gangs’ dat een weekje op #96 stond. Beter verging het in 2004 met hun eerste album ‘The runaway found’, goed voor een 65e plek. Maar het hoogst kwam ‘Nux vomica’, want dat bereikte in 2006 de 23e plaats. Zo hoog zal ‘Time stays, we go’ niet komen, want de binnenkomst van de meeste albums is gelijk hun hoogste plaats. Voor ‘Time stays, we go’ wordt dat dus #63. Het album nam het vijftal van the Veils op in Los Angeles.

The Knife is het Zweedse elektronicaduo bestaande uit zus Karin Andersson en broer Olaf Dreijer. Het duo werkt sinds 1999 samen, toen Honey is cool, een indieband waarvan Karin de zangeres was, op zijn laatste benen liep. Sindsdien heeft het duo drie studioalbums uitgebracht, waarvan ‘Silent shout’ in 2006, in eigen land de eerste plaats bereikte. ‘Shaking the habitual’ is het eerste album dat bij ons scoort. Mooi dan ook dat het direct een dubbelalbum is!

‘Wind’ is een album dat Ibrahim Maalouf (Beirut, Libanon, 5 december 1980) maakte in opdracht van de Parijse Cinématèque, de Franse tegenhanger van het Amsterdamse filmmuseum. Maalouf maakte de muziek bij de zwijgende film ‘La proie du vent’ (=Prooi van de wind) van de Franse regisseur René Clair (1898-1981) uit 1926. Maalouf komt uit een artiestenfamilie: zijn vader is trompettist Nassim Maalouf, zijn moeder pianiste Nada. Tijdens de Libanese burgeroorlog (1975 – 1990), vluchtte hij met zijn familie naar Parijs, waar hij op zijn zevende begon met trompet spelen met zijn vader.

Uit Tidene, een kamp van nomaden, ten noorden van Agadez in Niger, komt Omara Moctar die zich Bombino noemt. Vanwege rebellie was hij in 1990 genoodzaakt, om samen met zijn familie te verkassen naar Algerije. In die tijd leerde hij zichzelf gitaar spelen en later kreeg hij les van Haja Bebe, een bekende nomaden gitarist. Bebe vroeg hem voor zijn band, waar Moctar de bijnaam Bombino kreeg, dat ‘klein kind’ betekent. Sinds 1997 is Bombino professioneel muzikant. ‘Nomad’, zijn tweede album, is opgenomen in Nashville met Dan Auerbach, producer van the Black keys. Auerbach was zeer onder de indruk van het eerste album ‘Agadez’ van Bombino uit 2011 en benaderde hem.