John Mayer nieuw op #1 in Album Top 100

Nog net op tijd pakte Caro Emerald vorige week met haar album The Shocking Miss Emerald de eerste plaats terug, want deze week verkoopt haar album nog geen zevende deel van de nieuwe #1. Dat is Paradise Valley van John Mayer, die daarmee na Battle Studies (1x in 2009) en Born And Raised (2x in 2012), zijn derde #1-notering scoort. Paradise Valley is geproduceerd door Don Was (Bonnie Raitt, Bob Dylan, Rolling Stones). Op het album staat elf nummers, waaronder ‘Call Me The Breeze’ (van J.J. Cale) en twee duetten: eentje met zijn vlam Katy Perry (‘Who Do You Love’) en eentje met Frank Ocean (‘Wildfire’, de nieuwe single).

‘De wortel (eigenlijk vierkantswortel) uit een getal is het niet-negatieve getal dat met zichzelf vermenigvuldigd het eerste getal oplevert. Het symbool hiervoor is √. Het proces om een wortel te berekenen heet worteltrekken’, staat te lezen op Wikipedia. We noemen het omdat een racine carrée in het Frans staat voor een vierkantswortel en de titel is van het tweede album van de Brusselse zanger Stromae. Op het album, met de #2-hit ‘Papaoutai’, ontleedt Paul van Haver, zoals hij echt heet, de dansvloer van wetmatigheden van chanson, house, dubstep, kuduro en rumba. Het gaat dus alle kanten op, heel anders dan op zijn debuutalbum Cheese dat in 2010 niet verder kwam dan #75.

Drie jaar geleden debuteerde Tired Pony met het album The Place We Ran From, goed voor een 14e plek. De groep was destijds een initiatief van Gary Lightbody, frontman van Snow Patrol, vanwege zijn voorliefde voor countrymuziek. Hij wilde altijd al een country album maken, en zijn medeleden vonden dat hij dat dan maar moest doen. Lightbody benaderde daarvoor niet de minsten. Wat te denken van Richard Colburn (Belle & Sebastian), Ian Archer (Noord-Ierse zanger/producer, oud-lid van Snow Patrol), Peter Buck (speelde gitaar bij R.E.M.), Scott McCaughey (Amerikaanse gitarist/zanger die van 1994 tot 2011 met R.E.M. speelde) , Troy Stewart (speelt slidegitaar op nummers van Dandy Warhols, onder andere op ‘Bohemian Like You’) en Jacknife Lee (Ierse producer die werkte met onder andere R.E.M. en Snow Patrol).

Tijdens de laatste tournee van Snow Patrol begon het bloed weer te kriebelen bij Lightbody. Hij had zulke goede herinneringen aan de opnames van het eerste album en de optredens die ze daarna deden. En dus trommelden hij de andere zes weer op, die er ook weer zin in hadden. In februari en maart van dit jaar doken ze met z’n allen de Jacknife Lee’s studio in Topanga Canyon en namen daar The Ghost Of The Mountain op. Over 3 jaar weer een reünie, Gary?

Volgens Simon Feenstra is er maar één manier om een goede plaat te maken en dat is totaal eerlijk en live, zónder enkele vorm van digitale bewerking, autotuning of elektronische effecten. Zeggen is één, het ook nog eens doen, een tweede. Maar Feestra zette door en op 13 februari 2013 nam hij in de Wisseloord Studio’s in Hilversum het album ‘Speak Out!’ op, in één take, met een 33-koppig orkest en The New Gospel Sensation én met publiek. Nog niet eerder in Nederland vertoond. Het idee voor het album besprak hij begin 2012 met producer Huub Reijnders (Bløf, Ed Struijlaart), die direct om was. Vervolgens haakten meerdere partijen aan, en het plan kreeg al meer vorm. De Wisseloord Studio’s en Ronald Prent boden de locatie, muzikanten meldden zich, onder andere van de band van Alain Clark, The Kyteman Orchestra en Hooverphonic. Jan Kooper (Doe Maar, Anouk) maakte de arrangementen voor de strijkers en blazers en Darcy Prope nam de mastering voor zijn rekening. De nummers schreef Feenstra alleen of met anderen, waaronder Jochem Fluitsma. Afgelopen zondag, 18 augustus, heeft Feenstra het album gepresenteerd in het Vondelpark Openlucht Theater, live uiteraard.

Travis, was dat niet dat Schotse bandje dat tussen 1999 en 2003 vier radiohits scoorde, waarvan ‘Why Does It Always Rain On Me?’ het verst kwam: #73? Het laatste albumfeit in ons land was The Boy With No Name, dat in 2007 de 60e plaats bereikte. De band bestaat nog steeds en presenteert met Where You Stand het eerste album in vijf jaar tijd. Ode To J. Smith is aan ons voorbij gegaan. ‘Where You Stand’ is hun zevende studioalbum, opgenomen in de eerste zes maanden van 2013 in studio’s in Noorwegen en Duitsland, en uitgebracht op hun eigen label Red Telephone Box.

Tot 7 maart 2011 noemden ze zich nog Derek Trucks & Susan Tedeschi Band. Vanaf die dag heetten ze echter Tedeschi trucks band en namen het album Revelator op, dat bij ons in 2011 een weekje op #83 stond. In 2012 volgde het live album Everybody’s Talkin’. De basis van Tedeschi Trucks band wordt gevormd door het koppel Derek Trucks en Susan Tedeschi. Beide zaten in verschillende bands en wilden na hun trouwen meer tijd samen doorbrengen in plaats van altijd onderweg te zijn en ver van elkaar. Daarop besloten ze in 2009 om samen nieuwe nummers te schrijven en dat uit te werken in hun eigen studio in Jacksonville, geholpen door hun muzikale vrienden. Het album Revelator werd zeer goed ontvangen en won een Grammy Award voor beste blues album. Make Up Mind is het tweede studioalbum.

In 2012 deed de Amerikaanse singer-songwriter Julia Holter Lowlands aan en maakte veel indruk met haar optreden. Julia Shammas Holter (Los Angeles, 18 december 1984), heeft de liefde voor muziek niet helemaal van zichzelf; haar vader speelt namelijk gitaar. In 2011 bracht ze haar eerste album uit, Tragedy, vorig jaar gevolgd door Ekstasis. Voor haar nieuwste album Loud City Song, noemt Holter de Canadese singer-songwriter Joni Mitchell als één van de belangrijkste invloeden. Op 8 november staat Holter in de Duif in Amsterdam, een dag later op het Rewire Festival in Den Haag.

Na Tired Pony met The Ghost Of The Mountain (zie onder #31), komt er nog een supergroep de Album Top 100 binnen. TGT noemen ze zich, dat wordt gevormd door Elgin Baylor Lumpki, Tyrese Darnell Gibson en Durrell Babbs. Eh, wie zegt u? Twee van de drie ken je, ook al zou je het niet één twee drie denken. Lumpi scoorde twee top 10-hits (‘Pony’, #8 in 1997 en ‘Same ol’G/What’s so different?’, #9 in 1999) onder de naam Ginuwine, Gibson gebruikt z’n voornaam Tyrese en Babbs noemt zich Tank. En daarmee is de naam van de groep TGT ook verklaard. TGT bestaat al sinds 2007, maar niet eerder hebben de drie (Tyrese was getuige op de bruiloft van Lumpki en Babbs kennen ze al meer dan tien jaar) samen iets ondernomen. Wel hadden ze het er al jaren over, maar het kwam er maar niet van. Tot voor een jaar toen ze een contract tekenden met Atlantic Records en begonnen te werken aan het album Three Kings, dat deze week binnenkomt op #96.

Net als bij Pinkpop (17 noteringen), North Sea Jazz (30), heeft ook het Lowlands festival, vorig weekend gehouden in Biddinghuizen, gevolgen voor de Album Top 100. Na vorig jaar een recordaantal van 30 noteringen, zijn het er dit jaar 3 minder. Onder die 27 noteringen zitten 14 albums die er vorige week ook al in stonden, 12 die dankzij Lowlands op herhaling gaan en één album dat nog niet eerder een notering kreeg. Hier volgen ze alle 27, met tussen haakjes de hoogste stand tot deze week:

#3 Imagine dragons: Night Visions (46)

#5 Editors: The Weight Of Your Love (1)

#8 Opposites: Slapeloze Nachten (6)

#11 Kodaline: In A Perfect World (8)

#15 Tom Odell: Long Way Down (1)

#18 Lumineers: The Lumineers (6)

#22 Nick Cave & The Bad Seeds: Push The Sky Away (1)

#27 Jake Bugg: Jake Bugg (21)

#28 Disclosure: Settle (25)

#34 Major lazer: Free The Universe (17)

#42 Pokey Lafarge: Pokey Lafarge (58)

#44 Daughter: If You Leave (48)

#48 Half moon run: Dark Eyes

#49 Moderat: II (34)

#50 Mister And Mississippi: Mister And Mississippi (6)

#66 Biffy Clyro: Opposites (22)

#70 James Blake: Overgrown (32)

#71 Foals: Holy Fire (41)

#73 Balthazar: Rrats (41)

#75 Bonobo: The North Borders (52)

#77 Great Minds: Great Minds (2)

#84 Jacco Gardner: Cabinet Of Curiosities (5)

#87 Crystal fighters: Cave Rave (61)

#90 Tame Impala: Lonerism (58)

#95 Kendrick Lamar: Good Kid, m.a.a.d City (45)

#98 Empire Of The Sun: Ice On The Dune (53)

#99 Maison Du Malheur: Wicked Transmission (65)

Half Moon Run: Dark Eyes (48)

Zoals gezegd, één album kreeg nog niet eerder een notering: ‘Dark Eyes’ van Half Moon Run, terwijl het album uit 2012 stamt. Tijd voor een kennismaking dus. Half Moon Run is een Canadees trio dat op zaterdag 17 augustus speelde in de India-tent. Volgens velen was het één zo niet dé verrassing van deze Lowlands editie. Begin dit jaar stonden ze in het voorprogramma van Mumford & Sons. Half Moon Run bestaat sinds 2010 en wordt gevormd door Devon Portielje (gitaar), Dylan Phillips (drums), Conner Molander (gitaar, keyboard) en Isaac Symonds (percussie, keyboard, gitaar). Alle vier zingen ze ook. Op 27 oktober komen ze opnieuw naar ons land voor een optreden in de Melkweg in Amsterdam.

>>> Bekijk de hele Album Top 100 op 3FM.nl