Stromae pakt koppositie in Album Top 100

Begin april staat Stromae in de Heineke Music Hall en twee maanden later op Pinkpop. Tegen die tijd zal zijn tweede album Racine Carrée vast wel de platinastatus (= 50.000 uitgeleverde exemplaren) hebben bereikt, want het album is nu al goud. Stromae, geboren als Paul van Haver in het Vlaamse Etterbeek, is pas de vijfde Belgische act die een #1-album bij ons scoort. Van die andere vier scoorde K3 er tien (!), Helmut Lotti twee, en Clouseau en Vaya con dios, ieder elke één.

Racine Carrée is een Franstalig album en pas het tweede volledige Franse album dat de eerste plaats bereikt. De eerste was D’eux van Céline Dion, dat het in 1995 twee weken bovenaan volhield. Daarvoor, in 1976, bereikte Julien Clerc met No. 7 de eerste plaats, maar niet alle nummers waren Franstalig. Het enige anderstalige nummer, ‘This Melody’, was zijn enige #1-hit in ons land.

Transatlantic is een zogenaamde supergroep. Dat betekent dat de leden uit andere succesvolle of opvallende bands komen, waar ze al dan niet meer deel van uitmaken. Transatlantic bestond van 1999 – 2002, maar de leden zijn sinds 2009 weer bij elkaar. De bezetting anno 2014 luidt: Neal Morse (Spock’s Beard), Roine Stolt (Flower Kings), Mike Portnoy (Dream Theater) en Pete Trewavas (Marillion). Ze scoorden al met het album The Whirlwind (#40 in 2009), waarop maar één track stond dat 77 minuten duurde! Op Kaleidoscope staan vier nummers meer.

Jaman Ypey, geboren op 5 mei 1981 in Deventer, deed op zijn zesde, tijdens een karaokemiddag, Danny de Munk na. Thuis was vooral de muziek te horen van André Hazes en Frans Bauer. Niet vreemd dus dat hij op zijn zestiende een talentenjacht won met een nummer van Frans. Jaman is een groot supporter van de voetbalclub Go Ahead Eagles, waarvoor hij het nummer ‘Rood-geel’ opnam. Zijn eerste album In M’n Dromen reikte in 2012 tot de twaalfde plek.

Aan Al Zeg Ik Het Zelf, het debuutalbum van Clean Pete, werkte ook Anne Soldaat mee, als muzikant en producer. Aan Soldaat heeft Clean Pete, dat wordt gevormd door de tweeling Loes en Renée Wijnhoven (Maastricht, 1992), veel te danken. Hij merkte hen op in 2012 tijdens de finale van de Grote Prijs Van Nederland. De zusjes startten Clean Pete in 2012 tijdens hun studie aan het Conservatorium van Maastricht. Het album Al Zeg Ik Het Zelf namen ze op in recreatiegebouw De Bolder op Vlieland. Daarna zijn de nummers in Los Angeles door Jason Falkner (Paul McCartney, Beck) afgemixt.

Afgelopen zondag werd de 16e editie van het evenement Vrienden Van Amstel afgesloten. Maar nog voor er één artiest voor 2015 bekend is, zijn de acht avonden van 22 – 31 januari al uitverkocht, wat betekent dat er volgend jaar zo’n 70.000 bezoekers op afkomen. Sinds de start in 1998 (toen nog als De Heeren Van Amstel) is het jaarlijkse evenement uitgegroeid tot een megaspektakel. Om na te kunnen genieten is er nu ook een minialbum verschenen met act nummers. Daarop ondermeer ‘Slapeloze Nachten’ door The Opposites & Gers Pardoel en ‘Zeg Me Dat Het Niet Zo Is’ door Frank Boeijen & Marco Borsato.

“Ik heb het gevoel dat we leven in de permanente illusie van waarheid,” zegt Ibrahim Maalouf over Illusions, zijn nieuwste album. Volgens de Frans-Libanese trompettist, componist en arrangeur, gaat het album ondermeer over de manier waarop informatie door politici, media, op internet en in de hoofden van de meeste mensen wordt vervormd. Ibrahim Maalouf, geboren op 5 december 1980 in Beiroet, speelt net als zijn vader trompet. Zijn vader heeft hem van jongs af aan tot zijn zeventiende klaargestoomd voor een loopbaan als klassiek trompettist. Die zekerheid maakte hem echter onzeker en na omzwervingen koos hij, tot ongenoegen van zijn vader, voor zijn eigen koers, geen klassiek meer. Afgelopen woensdag stond hij na het minuutje in De Wereld Draait Door in de North Sea Jazz Club. In juli keert hij terug op het North Sea Jazz Festival.

Lange Nachten Korte Dagen kwam in 2010 niet verder dan een weekje op #84. Met een 41e plaats ziet het er voor Do It Yourself, het vierde album van Diggy Dex, al veel beter uit. Het album, uitgebracht op zijn eigen label We Want More Music, is vorige week zaterdag gepresenteerd in De Kelder in Amersfoort. Dex, echte naam Koen Jansen, produceerde het album zelf, en schreef bijna alles. Afgelopen woensdag deed Dex een Nederlandstalige versie van ‘Counting Stars’ van OneRepublic, getiteld ‘Ik Tel Je Sterren’. Als je tijd hebt, luister het nog eens terug, want het is zeer de moeite waard.

De grootste successen boekte André Oliver Tanneberger, alias ATB, in 1998 en 1999. De Duitse dj/producer scoorde toen drie top 25-noteringen, waarvan ‘9 PM (Till I Come)’ het verst kwam: #19. Contact is inmiddels het negende studioalbum van de 40-jarige ATB. Het album had er al in het najaar van 2013 moeten zijn, maar in september werkte hij nog aan een nummer. Contact verschijnt in drie versies, een dubbel-cd, een box met 3 cd’s en een fan box limited edition, met de 3 albums, 5 aanzichtkaarten (van een handtekening voorzien), een ATB-stikker en een ATB-vlag. Welke ATB-fan wil dat nou niet?

Thrive is het zesde studioalbum van de gospelformatie Casting Crowns. De band is in 1999 opgericht door jeugdpastor Mark Hall, tevens leadzanger. De groep maakt muziek om luisteraars aan te sporen om hun relatie met God te evalueren. Het idee voor het album Thrive kwam voort uit het jeugdwerk, waarmee ze proberen de jeugd wat te leren.

Inge Van Calkar, geboren op 8 augustus 1984 in Bunschoten, Utrecht, kreeg op haar dertiende een Spaanse gitaar van haar zus, waarmee haar interesse voor muziek werd gewekt. Op haar vijftiende richtte ze met Sanne Hans Ysis op; celliste Ilse Geritssen voegt zich bij de twee werd later vervangen door Ilsje Merk. In 2008 stopte Ysis, en verhuist Inge naar Groningen. Daar haalt ze haar VWO-diploma en gaat ze psychologie studeren. De muziek bleef trekken en in het derde jaar doet Inge een stoomcursus om toegelaten te worden voor het conservatorium. Dat viel echter tegen, want ze te weinig theoretische kennis van muziek.

Na de afgeronde studie psychologie pakt ze de muziek weer op, zat in de band ZaZa en deed in 2013 mee aan de De Beste Singer Songwriters van Nederland. Met vriend en bassist Frank Fiedler neemt ze in de zomer van 2013 haar debuutalbum op. Ze doen dat in The Church, een oude kerk die verbouwd is tot studio, van producer Reyn Ouwehand. Op zes van de elf liedjes speelt Ouwehand de mellotron, een toetsinstrument dat veel werd gebruikt in de jaren ’70, onder andere door David Bowie (‘Space Oddity’) en The Moody Blues (“Nights In White Satin’).

Nino a.k.a. Jack London, maar volgens de burgerlijke stand van Zaandam, waar hij is geboren op 15 juli 1986, heet hij Renaldo Luciano Trustfull. Nino is korter en veel directer. Al op jonge leeftijd raakte hij in geïnteresseerd in de hiphop cultuur. Hij verzamelde alles wat daar over te vinden was: video’s, cd’s & DVD’s en verdiepte zich in de Amerikaanse hiphop artiesten. In 2002 richtte hij met Blexxx, Don.G, Mitta, Singa en Ciano de Lyrische Straat Dichters (LSD) op, dat vooral op internet grote bekendheid verwierf. Een eigen platencontract volgde vier jaar later, en hij maakte diverse tapes.

Singa, een goede vriend van hem, waarmee hij al sinds 2004 samenwerkt, kreeg in 2012 een ongeluk waarbij hij een dwarslaesie opliep. Nino: “We zijn samen begonnen en samen groot geworden. Hij was er altijd voor me. Zowel persoonlijk als muzikaal. Toen hij was verongelukt, had ik even geen zin meer in muziek. Een paar maanden na het ongeluk heb ik ook niks gedaan; ik had weinig inspiratie. Maar ik zag hoe sterk hij was in dat revalidatiecentrum. Dat heeft me kracht gegeven. Om te zien hoe hij het negatieve in het positieve om wist te zetten. Zodoende wilde ik weer lekker muziek maken en heb ik voor de titel Pijn Is Mijn Kracht gekozen.”

David Van Cortlandt Crosby, inmiddels 72, is een veteraan. Hij maakte deel uit van the Byrds en Crosby Stills Nash Yong (CSNY). Met Stills & Nash zijn er zelfs plannen voor nieuw werk. In 1971 bracht David Crosby zijn eerste soloalbum uit If I Could Only Remember My Name (#7). Het jaar daarop kreeg hij een notering met Graham Nash / David Crosby (#4), het eerste van vier albums dat hij met Graham Nash maakte. Coz is pas het vierde solo studioalbum van Crosby, opgenomen in de studio van zijn zoon James Raymond en in de studio van een andere veteraan in de popmuziek, Jackson Browne. Aan het album werkten onder andere Mark Knopfler, Wynton Marsalis en James Raymond mee.