Anouk blijft nipt op #1 in de Album Top 100
- Nieuws
- Anouk blijft nipt op #1 in de Album Top 100
Anouk staat voor de vierde week bovenaan in de Album Top 100 met Sad Singalong Songs, maar het had weinig gescheeld of de zangeres had genoegen moeten nemen met een plek lager. Hiphopproject Great Minds komt namelijk binnen op #2.
Anouk: Sad singalong songs (1)
Niet eerder kwam de #1-positie van ‘Sad singalong songs’ van Anouk zo in gevaar als deze week. Gedurende de week scoorde ‘Great minds’ van Great minds net iets beter, maar het venijn zit’m in de donderdag, de laatste verkoopdag voor de Album Top 100. Die zorgt er voor dat het album van Anouk #1 blijft, zij het met een minimaal verschil van 2%. Daarmee staat haar album voor de vierde week bovenaan de albumlijst. Kijken wie er volgende week op de loer ligt om die eerste plaats van haar te kapen!
Great minds: Great minds (2)
Great minds is een project opgezet door Dr. Moon (= Jeremy Waterloo), die leiding geeft aan de dance- en hiphopafdeling van de Herman Brood Academie in Utrecht. Hij haalde de Nederlandse rappers Sticks (= Junte Uiterwijk), Jiggy Djé (= Vincent Patty), en Winne (= Winston Bergwijn) naar de academie als gastdocenten. De vier kwamen elkaar wekelijks tegen en begonnen samen muziek te maken.
Aan het album ‘Great minds’ hebben de vier zo’n twee jaar gewerkt. De opnames vonden plaats in Parijs en in de Ardennen. Aan het album werken ook nog Kleine Viezerik, Yung Felix, Rico & Typhoon mee. ‘Great minds’ stond op het punt het eerste Nederlande hiphop album te worden met een #1-notering. Op het laatst stak Anouk daar een stokje voor (zie Anouk) en daarmee evenaart ‘Great minds’ een ander hiphop album: ‘Mystery repeats’ van Pete Philly & Perquisite uit 2007 dat ook de tweede plaats bereikte. Wel verslaat ‘Great minds’ het album ‘Eigen wereld’ van Opgezwolle, dat tot deze week het hoogst genoteerde Nederlandstalige hiphop album was: #4 in 2006.
Black sabbath: 13 (10)
‘13’ is het eerste Black sabbath album waarop zanger Ozzy Osbourne weer te horen is sinds ‘Never say die’ uit 1978. Osbourne was in 1968 één van de oprichters van de Britse band Black sabbath, dat wel wordt beschouwd als de eerste metalband. In 1970 scoorden ze hun enige hit in ons land met ‘Paranoid’, dat vier weken op #2 doorbracht. Osbourne is een beetje een vlo als het op bandlid aankomt. Dan zat hij er wel in en dan weer niet. Vanwege zijn veelvuldig druggebruik werd hij in 1979 uit de band gezet, maar was er in 1985 even weer. Sinds de reünie in 1997 is hij weer vast bandlid.
‘13’ is het 19e studioalbum, dat de band opnam tussen augustus 2012 en januari 2013 in Malibu, Californië en Warwickshire in de Engelse regio West Midlands, waar Birmingham ook ligt. Op 28 november geeft Black sabbath een concert in het Ziggo Dome in Amsterdam.
Karin Welsing: Zoals ik ben (17)
Karin Welsing is 39 jaar en komt uit Utrecht. Ze groeide op met de muziek die te horen was op het piratenstation Radio Telstar van haar vader die zendamateur was. Op de jaarlijkse artiestenavond maakte Karin haar debuut als zangeres. Op haar achttiende trouwde ze met Piet, afkomstig uit een kermis familie. Ze kregen twee kinderen, maar de muziek bleef trekken.
Piet kocht een muzieksetje voor haar en moedigde haar aan weer te gaan zingen. Henk Bernard, ook zanger van het Nederlandse levenslied, zorgde er voor dat ze een plaatje kon opnemen, de single ‘Bitter zoete tederheid’. En nu is er dan haar eerste album ‘Zoals ik ben’ met liedjes geschreven door Martin Sterken.
Boards of Canada: Tomorrow’s harvest (19)
Net als de groep Teaxas die niet uit Texas komt, komt ook Boards of Canada niet uit Canada. Sterker beide groepen komen uit … Schotland! Boards of Canada wordt gevormd door de broers Michael (1 juni 1970) en Marcus Eoin Sandison (21 juli 1971). De broers komen uit een muzikale familie en begonnen op jonge leeftijd met het spelen van instrumenten. Ze maakten deel uit van diverse bands en in 1986 begonnen ze hun eigen band Boards of Canada. ‘Tomorrow’s harvest’ is het vierde album van de broers, waarvan de nummers stammen uit de periode 2005 – 2012.
Sharon Doorson: Killer (20)
Sharon Doorson (Utrecht, 24 april 1987) werd bekend als één van de vijf zangeressen van Raffish, dat eind 2004 de talentenjacht Popstars – the rivals wint met de #1-hit ‘Plaything’. In februari 2006 valt het doek voor Raffish, nadat eerst Eva Simons (zomer 2005) en Nora Dallal uit de groep stapt. Sharon haalt haar diploma aan de Popacademie NPAC, te Utrecht, en wordt aangenomen aan het conservatorium van Rotterdam. Er volgen verschillende grote projecten in binnen- en buitenland en vanaf 2008 treedt ze op als MC Sharon D met dj’s als Chuckie en D-Rashid. Als Miss Cherry probeert ze een solocarrière van de grond te krijgen, hetgeen mislukt.
In 2009 wordt Sharon samen met Lianne Lucia van Groen (haar oude maatje uit Raffish) gevraagd om Twenty 4 seven nieuw leven in te blazen. Dat houdt slechts enkele maanden stand, als blijkt dat ze niet te horen is op de eerste single. In 2011 geeft ze zich op voor The voice, waar ze het tot de halve finale red. In 2012 studeert Sharon af aan het conservatorium. Ook is ze zangdocente op de MBO opleiding Zadkine in Rotterdam. Als haar solocarrière een groot succes wordt, is het de vraag of ze dat dan nog kan blijven doen. Maar dan gaat er wel een droom in vervulling!
Eigenlijk had ‘Killer’, het debuutalbum van Sharon Doorson al in mei moeten verschijnen. Het was echter nog niet helemaal af, en dus werd er een maandje aan vast geplakt . Sharon: “Beter dat het iets later uitkomt met een goed resultaat. Ik ben verschrikkelijk trots. Het bevat sterke nummers en laat mijn brede muziekstijl horen. Ik heb er keihard voor gewerkt, met een prachtig resultaat.” Op het album, waarvoor ze werkte met nationale en internationale dj’s/producers, staat één nummer dat ze zelf heeft geschreven: ‘Never let me go’, voor haar vriend Bruno. Het eerste exemplaar van ‘Killer’ kreeg ze uitgereikt door haar Voice-coach Marco Borsato.
Carpenters: Collected (30)
Na ‘The collection’ (#21 in 1987) en ‘The ultimate collection’ (#17 in 2009) is er nog meer materiaal van the Carpenters dat nog niet ergens op een verzamelalbum staat. ‘Collected’ bevat 3 cd’s, waarvan op de eerste twee de bekende nummers staan zoals ‘Ticket to ride’, ‘(They long to be) Close to you’ en ‘Yesterday once more’. De derde cd, slechts 7 nummers, herbergt solonummers van Richard (4 stuks) en Karen (3 stuks). The Carpenters was in de jaren ’70 een succesvol zangduo dat werd gevormd door zus Karen en broer Richard. Karen was niet alleen zangeres, ze drumde er ook bij. Karen overleed op 4 februari 1983, slechts 32 jaar oud, aan de gevolgen van anorexia nervosa.
Beady eye: Be (37)
Met de broertjes Liam en Noël Gallagher alias de Britse band Oasis, komt het nooit meer goed. Maar dat hoeft misschien ook niet als je ‘Be’, het tweede soloalbum van de groep rond Liam Gallagher, beluisterd. In ieder geval heeft de hoes de publiciteit gehaald, want daarop is de ontblote tepel te zien van een halfnaakte vrouw. Die vrouw is de echtgenote van fotograaf Harry Peccinotti, bekend van de Pirelli kalenders. Wij doen daar niet moeilijk over (behalve iTunes), maar in eigen land en zelfs in België moest er een stikker overheen. Die publiciteit zou er wel eens voor kunnen zorgen dat het album in eigen land beter gaat scoren dan ‘Different gear, still speeding’ uit 2011, dat de 3e plaats bereikte.
Status quo: Bula quo! – It started with guitars … and ended with guns! (41)
Letterlijk betekent de Latijnse uitdrukking Status quo ‘bestaande toestand’, een toestand die dus niet verandert. Die benaming slaat zeker op Rick Parfitt en Francis Rossi, twee leden van de Britse rockband Status quo. Zij zijn vanaf het begin, 1967, de vaste kern van de band, die in eigen land 60 hits scoorde, meer dan welke rockgroep ook. In ons land scoorde ze bijna de helft, waarvan 11 de top 10 bereikten, waaronder een #1-notering voor ‘Down down’ in 1975. In 1986 namen ze het nummer ‘In the army now’ op, geschreven door onze eigen Rob en Ferdi Bolland, dat in de uitvoering van Status quo in vier landen de eerste plaats haalde. Bij ons stopte het in 1986 bij de 15e plaats.
‘Bula quo! – It started with guitars … and ended with guns!’ is geen normaal Status quo album, maar de soundtrack bij de film ‘Bula quo!’, een film waarin Rick Parfitt en Francis Rossi zelf de hoofdrol spelen. Naast de soundtrack met negen nieuwe nummers, krijg je er ook nog een album bij met nieuwe c.q. live versies van oudere nummers, waaronder ‘Pictures of matchstick men’, hun eerste hit uit 1968.
Kodaline: In a perfect world (82)
Al met al heeft het nog bijna een half jaar geduurd eer het album ‘In a perfect world’ van Kodaline het daglicht ziet. In november introduceerde de band uit Dublin, in 2011 ontstaan uit 21 Demands, de single ‘All I want’, dat direct werd uitgeroepen tot Megahit. ‘De nieuwe Coldplay’ werd al geroepen, wat natuurlijk flauwe kul is, want er is maar één Coldplay, toch?
KT Tunstall: Invisible empire // Crescent moon (84)
De Schotse zangeres Kate Victoria ‘KT’ Tunstall, vooral bekend van de hit ‘Black horse & the cherry tree’ uit 2005, was helemaal niet van plan een nieuw album op te nemen. Ze was een beetje uitgekeken op het gedoe met platenmaatschappijen. Producer Howe Gelb wist daarvan en benaderde haar in februari 2012, met het verzoek om in de studio te kijken of ze samen wat zouden kunnen opnemen. Daaruit ontstond in april het eerste deel van het album.
Vervolgens scheidde ze van Luke Bullen, de drummer in haar band, met wie ze vier jaar getrouwd was. Tot overmaat van ramp overleed in augustus plotseling haar vader. Toen ze in november 2012 weer de studio indook, stond daar een heel andere Tunstall dan in april en dat heeft ook zijn neerslag op het album. Dat verklaart dan ook de dubbele de titel ‘Invisible empire // Crescent moon’, die gaat over onsterfelijkheid en de veranderingen die ze doormaakte. Hits zal je niet op het album aantreffen, wel een zangeres die zich bloot durf te geven.
De Megaman
Mega Top 50 albumspecialist
Meer achtergronden bij de hits vind je wekelijks op http://de-megaman.blogspot.nl
Ster advertentie
Ster advertentie