Adele twee jaar in Album Top 100
- Nieuws
- Adele twee jaar in Album Top 100
Aan die eerste plaats van Sandra van Nieuwland valt (nog) niet te tornen, And More staat voor de vijfde week bovenaan de Album Top 100. Maar om de tweede plek wordt wekelijks een robbertje gevochten. Deze week heeft Janne Schra het gewonnen van Pink die naar de derde plaats zakt. Daarnaast staat 21 van Adele voor de 105de week genoteerd en zien we twaalf nieuwe albums binnen komen.
Janne Schra: Janne Schra (2)
Vorige week kwam Janne Schra met het gelijknamige album binnen op de 24e plaats. Deze week sprint ze met haar eerste soloalbum naar de 2e plaats. Het is haar eerste top 10-notering, want als zangeres van Room eleven was het hoogst haalbare #15 (met ‘Six white Russians and a pink pussycat’ in 2006) en met het project Schradinova bereikte ze de 13e plek (met ‘India lima oscar victor echo you’ in 2010). 14 februari, Valentijnsdag, start Janne met haar album release tour 2013.
Adele: 21 (4)
Het is deze week precies twee jaar geleden dat ‘21’, het tweede album van Adele, de Album Top 100 binnenkwam. Op 29 januari 2010, knalde ‘21’ binnen op de eerste plaats, waar het gedurende 8 sessies een recordaantal van 31 weken doorbracht. Zowel in 2011 als 2012 was ‘21’ het bestverkochte album. Deze week staat het album nog steeds genoteerd en stijgt van 21 naar #4. De winst deze week is te danken aan de special die vorige week zaterdagavond werd uitgezonden: ‘Live at the Royal Albert Hall’. Daarin zong Adele veel nummers van ‘21’, waarna het album weer veel werd gedownload.
‘21’ van Adele staat meer dan 104 weken genoteerd en is het 53e album dat het zolang volhoudt. 105 weken staat echter in schril contrast tot de 257 van ’15 jaar gewoon André’ van André Hazes. In tegenstelling tot Adele, had Hazes daar wel acht jaar voor nodig, gedurende 14 sessies. Het hoogste aantal aaneengesloten weken voor een album is 233: ‘Brothers in arms’ van Dire straits. ‘21’ van Adele heeft dus nog even te gaan!
Over naar de twaalf eerste weeks noteringen, met drie zangers, vier klassieke albums, vijf groepen en weer een soundtrack.
De zangers
José James: No beginning no end (17)
De naam klinkt als een vrouw, maar we hebben toch echt te maken met een man: José James, geboren op 20 januari 1978 in Minneapolis, de stad waar Prince ook vandaan komt. José maakt echter geen funk, maar jazzmuziek. ‘No beginning no end’, zijn vierde album, waaraan hij twee jaar heeft gewerkt, bekostigde José helemaal zelf. Zijn oude platenmaatschappij wilde van hem een tweede Michael Bublé maken, maar daar bedankte hij voor. ‘No beginning no end’ is een plaat, precies zoals hij zelf wil en uitgebracht op het vermaarde Blue Note label.
Steve Lukather: Transition (26)
Met een kleine tussenpauze (2008 – 2010) is Steven Lee ‘Luke’ al 30 jaar gitarist bij Toto. Daarnaast speelde hij op diverse albums van andere artiesten mee, waaronder ‘Thriller’ van Michael Jackson. Sinds 1989 maakt Lukather ook soloalbums, ‘Transition’ is zijn zevende in de rij. Op het album staat een bewerking van ‘Smile’, geschreven door Charlie Chaplin, en bekend geworden in de uitvoering van Nat King Cole. Chaplin schreef het nummer in 1936 voor de film ‘Modern times’. Lukather draagt zijn versie op aan zijn overleden moeder. Op 8 juni geeft Toto een concert in het Ziggo Dome in Amsterdam.
Andrea Bocelli: Passione (61)
‘21’ van Adele staat deze week voor de 105e week genoteerd (zie onder #4). ‘Romanza’ van Andrea Bocelli, de Italiaanse tenor, hield het zelfs 176 wekenvol, waarvan 158 weken aaneengesloten. Zolang houdt Bocelli het al jaren niet meer vol. Zijn voorlaatste wapenfeit dateert uit 2011, toen ‘Concerto – one night in Central Park’ het slechts 9 weken volhield. ‘Passione’ op #61, is zijn 17e notering. Op het album zingt Bocelli nummers van onder andere Jennifer Lopez, Nelly Furtado. Met wijlen Edith Piaff zingt hij het nummer ‘La vie en rose’.
De klassieken
Ludovico Einaudi: In a time Lapse (24)
De naam Ludovico Einaudi zal je niet zo veel zeggen. Maar als je de Franse film ‘Intouchables’ hebt gezien, ken je de muziek van deze Italiaanse pianist toch. Op de soundtrack van die film staan vier nummers van hem, waaronder ‘Una mattina’. ‘In a time lapse’ is zijn elfde studioalbum. Op 9 maart geeft Ludovico een concert in Muziek gebouw Frits Philips in Eindhoven.
Hilary Hahn & Hauschka: Silfra (63)
Op ‘Silfra’ bundelen een Amerikaanse violiste (Hilary Hahn) en een Duitse pianist (Hauschka, alter ego van Volker Bertelmann) hun krachten. Hahn, inmiddels 33, begon op haar tiende te studeren aan het Conservatorium van Philadelphia. Zij bespeelt een viool uit 1864. Hauschka, geboren in 1966 in Düsseldorf, begon op zijn negende met piano spelen. Op zijn achttiende stopte hij daarmee en koos even voor een studie medicijnen en economie. Al snel keerde hij terug naar de muziek en dat bleek een goede keuze, want hij is een gevierd pianist.
Reinbert de Leeuw en het Nederlands Kamerkoor: Liszt – Via circus (98)
Reinbert de Leeuw is een Nederlandse pianist, dirigent, componist. Op ‘Liszt - Via circus’ speelt hij piano en dirigeert hij het Nederlands Kamerkoor. Samen brengen zij ‘Die 14 Stationen des Kreuzwegs’ (Via circus) uit 1879 van de Oostenrijks-Hongaarse componist Franz Liszt.
De groepen
Will & the People: Friends (8)
Deze formatie kennen we inmiddels van twee hits, ‘Lion in the morning sun’ en ‘Salamander’. De derde is onderweg: ‘Holiday’, afkomstig van het tweede album ‘Friends’, opvolger van ‘Will & the people’ (twee keer #28 in juni 2012). ‘Friends’ zijn de vijf leden van Will & the People sinds 2010, toen ze elkaar ontmoetten op het Glastonbury festival.
Riverside: Shrine of new generation slaves (28)
De Poolse metalband Riverside moet je niet verwarren met de gelijknamige coverband uit … Noord-Brabant. Waarschijnlijk weten beide niet van elkaars bestaan af. Als het ooit tot een proces komt, dan maakt de Nederlandse Riverside wel kans, want zij bestaan al meer dan 25 jaar, terwijl de Poolse band nog maar zo’n tien jaar muziek maakt. In tegenstelling tot de Nederlanders, scoorden de Polen al twee keer in de albumlijst: ‘Rapid eye movement’ (#73 in 2007) en ‘Anno domini high definition’ (#58 in 2009).
Navarone: A darker shade of white (44)
De basis voor Navarone uit Nijmegen, werd zeven jaar gelegd door de vrienden Merijn Van Haren (zang) en Kees Lewiszong (gitaar), respectievelijk afkomstig uit Balgoij en Bergharen. Met een paar anderen begonnen ze de band Overthrow en schopten het zelfs tot het voorprogramma van de Golden earring.
Barry Hay, zanger van de Earring kwam met de bandnaam ‘The guns of Navarone’, naar de gelijknamige film. Omdat die naam teveel leek op Guns ’n roses, werd het Navarone. De andere leden zijn Roman Huijbreghs (gitaar, zang), Bram Versteeg (bas) en Robin Assen (drums). De thuishaven van Navarone is Café Dollars in Nijmegen. In diezelfde stad repeteren ze wekelijks in een antikraakpand. 3FM dj Eric Corton is een groot fan van Navarone.
I am kloot: Let it all in (37)
Over (vreemde) namen gesproken. Dat is I am kloot zeker. Het Britse trio uit Manchester maakt al muziek sinds 1999. ‘Let it all’ is het zesde studioalbum van de band van John Bramwell, Andy Hargreaves en Peter Jobson. Ze maken ‘kleine liedjes die een groot applaus verdienen’. Je kunt ze zien op 9 maart in Maastricht (Bruis@the Docks) en 10 maart in Amsterdam (Paradiso). Daarnaast staan ze dit jaar weer op het Britse Glastonbury festival, voor de vierde keer inmiddels.
Bad religion: True north (86)
De laatste band in het rijtje van eerste weeks noteringen, is Bad religion. Deze Amerikaanse punkrockband, gevormd in 1979, de nadagen van de punk, heeft al vijftien albums uitgebracht. Twee daarvan kregen bij ons een notering: ‘The gray race’ (#61 in 1996) en ‘The empire strikes first’ (#99 in 2004). ‘True north’ op #86, scoort daar tussenin en is misschien ook wel de laatste notering. In april 2011 verklaarde zanger Greg Graffin dat er nog één album zou komen en dat ze daarna hun geld op een andere (eerlijke) manier gingen verdienen. Wellicht komt hij daar nu op terug, nu ‘True north’ overal succes krijgt?
En tenslotte de soundtrack
Quentin Tarantino’s Django unchained (56)
De Amerikaanse filmregisseur Quentin Tarantino staat bekend om spraakmakende films als ‘Reservoir dogs’ (met ‘Little green bag’) en ‘Pulp fiction’. Hij bepaalt echter niet alleen het beeldplaatje, maar ook het geluidsplaatje van de film. Tarantino kiest namelijk zelf de muziek uit bij zijn films. Voor ‘Django unchained’ koos hij nummers uit zijn eigen archief (onder andere ‘I got a name’ van Jim Croce en nummers van Ennio Morricone) en vroeg hij artiesten om nieuwe nummers op te nemen (waaronder ‘Who did that to you’ door John Legend).
Bekijk de hele Album Top 100 op 3FM.nl
De Megaman
Mega Top 50 albumspecialist
Meer achtergronden bij de hits vind je wekelijks op http://de-megaman.blogspot.nl