Mister And Mississippi nieuw op #6 in Album Top 100

De nieuwe #1 is een oude bekende in albumland: Los Angeles, the voices. Twee keer eerder bezette dit vijftal onder leiding van Gordon de eerste plaats. Met ‘Los Angeles’ (1x #1, pas in de 7e week) en ‘Los Angeles the voices II – Because we believe’ (1x), beide in 2011. Aan het nieuwe album werkten onder andere Chantal Janzen en Carel Kraayenhof mee.

Jaap de Witte, Jaap Kwakman en Jan Dulles hadden voordat ze in 2002 3js begonnen, hun sporen in de popmuziek al verdiend in diverse bandjes en op albums van anderen. Sinds 2007 brachten 3js vier albums uit, waarvan twee een derde plaats bereikten: ‘Dromers en dwazen’ (in 2010) en ‘4 elementen’ (in 2012). Onlangs heeft Jaap de Witte, vanwege een neurologische aandoening aan zijn hand, de gitaar overgegeven aan zijn zoon ‘Jan’, waardoor 3js kan blijven bestaan. ‘Tot zoverder – het beste van 3js’ is dan ook een afsluiting van een periode met de Witte, die nog wel nummers zal blijven schrijven.

Sinds 20 januari is Mister and Mississippi 3FM Serious Talent. Daarvoor won het viertal op 4 december 2011 de Amsterdamse Popprijs, en verzorgde de voorprogramma’s van Blaudzun en Patrick Watson. Voor iedere band is er een begin en voor Mister and Mississippi was dat op school

Samgar Lemuël Jacobs, Maxime Barlag, Tom Broshuisen en Danny van Tiggele studeren aan de Herman Brood Academie in Utrecht. In opdracht van bandcoach Marcel van As (Spinvis, Coparck) moeten ze voor het vak Act Development drie liedjes schrijven en opvoeren. Ze besluiten het anders aan te pakken dan de meeste bandjes: zang, gitaar, drums, bas. Ze stellen zich op als vier blikvangers vooraan op het podium. De opdracht krijgt de hoogste beoordeling: ‘goed’! De samenwerking bevalt zo goed, dat ze al na de eerste oefensessie de band Mister and Mississippi vormen. 25 januari presenteerden ze in Utrecht (hun thuisbasis) het album, dat geproduceerd is door Reyn Ouwehand (A balladeer, Kane, Coparck).

Eigenlijk een oudje uit 1977, maar voor de 35e verjaardag opgeleukt met extraatjes als een live cd van de tour uit ’77, een demo-cd uit 2004. Het originele album verkocht wereldwijd zo’n 40 miljoen keer en stond bij ons 11 weken bovenaan.

Biffy Clyro is niet de naam van één persoon, maar van een band, uit Schotland. Het trio, bestaande uit Simon Neil (leadgitaar, zang), James Johnston (basgitaar) en Ben Johnston (drums), bestaat sinds 1985. De enige notering tot deze week hadden ze met het album ‘Only revelations’ (#85 in 2010). ‘Opposites’ is hun zesde studioalbum, single ‘Black chandelier’ komt regelmatig langs op 3FM.

Uit Italië komt il Volo, drie tenoren: Piero Barone, Ignazio Boschetto en Gianluca Ginoble. Ze leerden elkaar kennen in 2009 tijdens de talentenshow ‘Ti lascio una canzone’, waar ze samen ‘O sole mio’ zongen. Eerst noemden ze zich Tre tenori, vanaf 2010 heten ze il Volo. ‘We are love’ is na ‘il Volo’ (#7 in 2011), hun tweede album, waarop ze voor het eerst Engelstalige nummers zingen. Aan het album werkten onder andere Eros Ramazzotti en Placido Domingo mee.

‘Hummingbird’ van Local natives, is de opvolger van het debuut ‘Gorilla minor’ (#72 in 2010). Local natives komt uit Los Angeles. Wellicht heb je ze al eens live gezien, want in 2011 deden ze in Europa het voorprogramma van Edward Sharpe and the Magnetic zeros, bij ons bekend van hun hitsingle ‘Home’.

‘Box’ is het tweede album van Aestrid, groep uit Utrecht onder leiding van Bo Menning (uit Soest). De naam Aestrid is een verwijzing naar Astrid, de overleden verloofde van zijn vader en beste vriendin van zijn moeder. Astrid verdronk in 1978 terwijl ze in bad lag en bewusteloos raakte door de koolstofmonoxide uit een niet goed werkende geiser. De tragedie bracht zijn ouders bij elkaar, uit hun verslagenheid ontstond een nieuwe liefde. Al vrij snel betrok Menning andere muzikanten bij zijn project, dat inmiddels een echte band is. ‘Box’, opvolger van ‘The echo resistance’ uit 2011, nam Aestrid in slechts vijf weken op in de fabriek van de opa van Menning, waar hij zelf ook nog heeft gewerkt. ‘Box’ verwijst naar het gelijknamige dorpje in Zuid-Engeland, waar Marco Migliari (Sigur Rós, Massive Attack en Peter Gabriel), producer van de plaat, werkt.

Drie weken geleden kwam de soundtrack ‘Searching for Sugar Man’ bij de gelijknamige documentaire binnen op #51. De documentaire reconstrueert een zoektocht van twee fans uit Capetown van singer-songwriter Sixto Diaz Rodriquez uit Detroit. De soundtrack, deze week op #70, is een compilatie van zijn twee eerste albums ‘Cold fact’ (uit 1970) en ‘Coming form reality’ (uit 1971). ‘Cold fact’ van Rodriguez is nu ook zelf verkrijgbaar en komt binnen op #67.

Aanstaande dinsdag, 5 februari. schuift Frank Boeijen aan bij de Tafel voor 2 van Frits Spits, om te praten over zijn album ‘Liefde & moed’. Boeijen begon zijn carrière met gitarist Wout Pennings en bracht het album Boeijen & Pennings uit. Daarna formeerde hij de Frank Boeijen groep met wie hij 22 hits scoorde, de grootste ‘Zwart wit’ (#3 in 1984). Sinds 1991 is Frank Boeijen solo en ‘Liefde & moed’ is het veertiende album dat een notering krijgt. De tien liedjes op het album schreef hij in nauwe samenwerking met pianist Ton Snijders. Aanvankelijk wilde Frank nog niet nu een nieuw album uitbrengen, maar hij genoot zo van zijn laatste theatertour, dat hij die nummers die toen zijn ontstaan, graag aan anderen wil laten horen.

Net als Local natives (zie onder #60), scoort de hardcoreband Hatebreed uit Connecticut, ook pas voor de tweede keer. De eerste keer was in 2009 met ‘Hatebreed’ (#73). Het verschil met Local natives is echter dat die band nog maar toe is aan hun tweede album (kun je dus ook niet met meer scoren) terwijl het voor Hatebreed hun zevende notering had kunnen zijn, want ‘The divine of purpose’ is hun zevende album. Hatebreed bestaat dan ook al sinds 1994.

‘Canto ostinato’, (letterlijke betekenis: ‘koppig lied’), speelde de Italiaanse harpiste Assia Cunego in 2008, tijdens de 85-jarige verjaardag van de Nederlandse componist Simeon ten Holt. Hij was daar zeer over te spreken. Het album van Cunego stamt uit 2009, maar scoort nu pas door alle aandacht rond de 90e geboortedag van ten Holt, vorige week donderdag. Twee maanden geleden, op 25 november 2012, overleed hij.

Meer achtergronden bij de hits vind je wekelijks op http://de-megaman.blogspot.nl