Herman praat met Güner (16) over 4 mei, Istanbul, strafrecht en ballet

Luister hier (en abonneer op) Hermans Podcast

Herman kan zich maar moeilijk voorstellen hoe je je kalmte kunt bewaren, als je op 4 mei op de Dam voor tienduizenden mensen je gedicht moet voordragen. Het plaatsvervangende zweet beekt hem uit als hij er aan denkt.

In deze aflevering van Hermans Podcast neemt Güner je mee naar die bewuste 4 mei 2017, wanneer hij als 15-jarig broekie uit Noord-Holland als genodigde plaatsneemt op de eerste rij in de Nieuwe Kerk in Amsterdam, vlak naast de koning en koningin. Wat gaat er dan allemaal door je hoofd? Zeker als je weet dat je straks midden op de Dam ook nog je gedicht moet voorlezen?

Eerste en laatste

Een jaar later weet Güner nog altijd uit zijn hoofd de tekst van het bewuste gedicht voor te dragen, zo blijkt als Herman er naar vraagt in deze podcast, opgenomen bij onze vrienden van KX Radio. Opvallend genoeg blijkt dit gedicht het eerste en vooralsnog laatste gedicht dat Güner schreef.

Hij heeft het wel geprobeerd, maar zo goed als dat eerste gedicht, dat echt voor een bepaald thema werd geschreven, werd het nooit meer. Dus durft Güner eigenlijk niet meer.

Geoliede machine

Liever bekwaamt Güner zich in dansen. Hij danst weliswaar bij een amateurclub, maar hij zit wel in de selectie, wat betekent dat hij veel en hard moet trainen. Elk jaar hebben ze namelijk een uitvoering in de schouwburg van Haarlem en dan moet je een geoliede machine zijn. Zo deden ze dit jaar een dancehall, op de muziek van Sean Paul.

Güner introduceert Herman zodoende in een wereld die tot dan toe voor hem gesloten was: de wereld van dans en ballet. Zo ziet Herman voor het eerst het werk van Sergei Polunin, een balletdanser die danste op cocaïne, met de meest waanzinnige sprongen.

Luister hier naar het gesprek van Herman met Güner