Loiza Lamers over acceptatie in Nederland: "We zijn er nog niet"

Missie

Hoe nodig is de Pride nog in Nederland? Voet Loiza zich geaccepteerd als trans vrouw? "Ja, want ik accepteer mezelf en heb maling aan de rest. Maar ik weet dat het niet zo is en dat er heel veel mensen zijn die daar toch nog moeite mee hebben. Vorige week kreeg ik nog een berichtje van iemand die in elkaar geslagen was omdat diegene transgender was. Mensen vragen me waarom ik nog vecht voor acceptatie, omdat veel mensen denken dat we er al zijn. We zijn er nog lang niet!"

Loiza ziet het als haar persoonlijke missie om daarvoor te vechten, maar wordt moe van het feit dat 't nog niet zover is. "Het gaat nog heel lang duren, ik weet niet of ik dat nog mee ga maken in mijn leven."

Ouders

Loiza heeft zelf nooit een 'echte' coming out gehad. Haar ouders zagen al op jonge leeftijd dat hun kind toentertijd niet gelukkig was. Ze zijn samen met Loiza gaan kijken hoe zij zich voelde en welke stappen ze wilde nemen.

"Dat is fantastisch. Mijn ouders waren mijn basis, het voelde alsof ik er mocht zijn. Dat wil ik ook meegeven aan alle andere ouders: houd je kind in de gaten en probeer dingen op te vangen. Bij 1 prinsessenjurk is je zoon echt niet ineens transgender, maar je voelt dat soort dingen als ouder snel aan. Ga het niet negeren, pak het op als het nodig is. Je kind wordt gewoon tien keer gelukkiger."