Luc gaat langs bij Charlotte, die suïcidaal is en al 805 dagen op wachtlijst staat

Door een complex trauma uit haar jeugd is Charlotte suïcidaal en dat leidde al tot 21 pogingen om uit het leven te stappen. Al meer dan twee jaar staat ze op de wachtlijst voor een juiste PTTS-behandeling. Als ze afgelopen december hoort dat ze nóg minimaal een jaar moet wachten is het genoeg geweest. Wachten? Dat gaat niet langer. "Ik moet nu echt iets doen waardoor het ministerie niet meer om mij heen kan."

Géén plek

Tegen Luc vertelt ze over haar suïcidale gedachtes en zelfmoordpogingen. In haar hoofd is er een kant die dood wil. Gelukkig ziet ze nu in dat dit in haar hoofd afspeelt en ze het zelf niet wil. Dit was helaas lange tijd niet zo. Daardoor deed ze verschillende pogingen tot zelfmoord.

Ze heeft het gevoel dat de dood doet ontvluchten uit de herbelevingen die het trauma veroorzaakt. Bij alle zelfmoordpogingen heeft ze bij haar behandelaren aangegeven dat het écht niet goed met haar ging en dat ze opname nodig had. Er was alleen één probleem: er was geen plek in de kliniek. Daarom werd ze 24 uur per dag in de gaten gehouden door haar vrienden, familie en de GGZ. Dit zorgde ervoor dat de pogingen niet lukten: ze werd altijd op tijd door vrienden of politie gevonden en toen wel geholpen.

Ze deelde haar verhaal eerder ook op Lowlands.

Dankbaar

"Ik ben heel erg dankbaar dat ik er nog ben. Daar mag ik m'n vrienden en artsen heel erg voor bedanken." Ze is blij dat ze inmiddels inziet dat het in haar hoofd zit, niet in haar. Ze hoopt dat met een behandeling de traumatische herbelevingen minder worden en ze minder suïcidaal wordt.

Hoe kan dit veranderen?

Charlotte heeft het manifest 'Lijm de Zorg' opgesteld met daarin tien punten om de crisis in de jeugdzorg en GGZ te verbeteren. Maar er zijn drie punten die vooral voor haar gelden:

1. Er moeten helpdesks komen voor mensen die niet verder kunnen, net als Charlotte.
2. Richt landelijke behandelcentra op voor specialistische zorg, die niet regionaal georganiseerd kunnen worden.
3. Er moeten genoeg crisisbedden zijn.

Volgende week is Charlotte aanwezig bij een debat over de GGZ waar ze hoort of deze punten worden toegezegd of niet. Tot die tijd blijft ze nog in Den Haag, op haar luchtbedje.

9 dagen voor het ministerie

Als haar missie slaagt, wat ze volgende week woensdag hoort, kan ze naar huis. Dat betekent dat ze er dan al tien dagen zit, maar eerder naar huis is geen optie: de tijd van praten is voor Charlotte écht voorbij. "Géén woorden maar daden, de aandacht is er, en nu is het tijd dat er wat gaat gebeuren."

Was dit voor jou lastig om te lezen of heb je hulp nodig? Bel 0900-0113 of ga naar de website 113.nl om (anoniem) te chatten.