Drie verrassende feiten over de nieuwe Netflix-serie Girlboss

>> Wat is een #GIRLBOSS en hoe word je het?
>> Interview met NL-girlboss Aranka van der Voorden

1. Het is een heerlijke throwback naar 2006

De serie is nieuw, maar het verhaal zelf begint in 2006. Dat betekent dat je hier en daar ook leuke verwijzingen naar die tijd ziet. Op straat loopt Sophia langs een billboard voor The Devil Wears Prada, ze kijkt naar belangrijke scènes uit zeroes-hitserie The O.C. en refereert naar de fameuze breakdown van Britney Spears in 2007. Ook haar MacBook is een paar modelletjes ouder dan die van nu en ze leeft in de tijd waarin MySpace nog booming is. Oh ja, en de smartphone-schermpje zijn nog gewoon knalblauw. Ah, die goede oude tijd...

2. Er is ook wat kritiek op de serie

De timing van Girlboss zou awkward zijn: Nasty Gal is namelijk een halfjaar geleden failliet verklaard. Niet echt ideaal als je net een TV-serie gemaakt hebt over de supersnelle rise to stardom van het bedrijf. Daarnaast zou de vertolking van hoofdpersoon Sophia een slecht voorbeeld zijn voor jongeren die de serie kijken: Sophia steelt, is even egoïstisch als arrogant en ze beschouwt zichzelf als het middelpunt van de wereld. Ondanks dat ze uiteindelijk een succesvol bedrijf weet op te bouwen, zijn sommige critici van mening dat de serie een onrealistisch beeld geeft van de échte Sophia Amoruso en het opbouwen van een normale carrière.

3. De muziek is badass

Houd je qua muziek toevallig van fijne classics? Dan zit je bij Girlboss goed. Naast goede series bouwen is het samenstellen van een top soundtrack namelijk ook een van Netflix' specialiteiten. In de serie zitten pareltjes van Wheatus (hallo 'Teenage Dirtbag'), Jerry Lee Lewis (old school rock 'n roll), Otis Redding (altijd goed) en zélfs wat T-Rex (voor als je indruk wilt maken op de rock-nerd uit je vriendengroep). En natuurlijk hoor je ook 'Nasty Gal' van Betty Davis, de track waar het bedrijf van Sophia naar vernoemd is!