Nederlandse muzikanten over Amy Winehouse

De veelbesproken documentaire AMY, over het leven van Amy Winehouse, is vanaf 13 augustus in de Nederlandse bioscopen te zien. De twee uur durende film maakte heel wat los bij de bezoekers van de voorvertoning.

Bart van Liemt van Bade was een van de bezoekers: “Ik heb een hele heftige documentaire gezien over een heel getalenteerd iemand, die denk ik in haar leven de verkeerde mensen om zich heen heeft verzameld. En ik moest de hele tijd denken, blijkbaar om de zoveel tijd staat er iemand op die super getalenteerd is en die super groot wordt, maar het ook niet aankan. Ik kan me niet eens voorstellen wat zij moest meemaken, maar de beelden spreken wel voor zich.”

De zaal is er stil van

De voorvertoning vond plaats in een klein intiem filmzaaltje in De Balie in Amsterdam. Voordat de film begon was er nog een vrolijk geroezemoes in de zaal, maar vanaf het moment dat de lampen uitgingen en er een piepjonge vrolijke Amy in beeld verscheen, was het doodstil. En dat bleef twee uur lang zo.

"Ik zat steeds in mijn hoofd van “alsjeblieft, ga bij hem weg.”"

- Samgar van Mister and Mississippi

Samgar van Mister and Mississippi: “Wat ik heel bizar vond is dat ze zo geobsedeerd was door haar ex-man Blake, terwijl hij haar eigenlijk heel erg aan het afbreken was. Dat vond ik ergens wel heel erg eng om te zien en heel jammer. Ik zat steeds in mijn hoofd “alsjeblieft, ga bij hem weg.” Maar dat deed ze niet."

Sven Figee van Sven Hammond: “Er zit zoveel persoonlijk beeldmateriaal in, van haarzelf en van Blake en familiefilmpjes enzo, dat je echt helemaal in haar leven wordt meegenomen. Dat maakt het tot een hele persoonlijke documentaire. Je hebt echt het gevoel dat je in haar vriendengroep zit.”

3FM DJ Roosmarijn vond het moment in de film waar Amy op het podium staat in Belgrado en ze dienst weigert, het meest indrukwekkend. "Dit heb ik destijds op internet gezien en ook gedeeld op mijn twitter. Hard om gelachen. Nu ik de context weet, dat ze echt niet meer wilde optreden maar ertoe werd gedwongen, schaam ik me kapot voor het lachen. Het is zo sneu!"

Behoefte om over de film te praten

Na de film staat iedereen eerst nog even wat beduusd met een drankje in de hand. Ze zijn er even stil van, maar al snel wint de behoefte om er over te praten het.

Bart van Liemt: "Het is zo triest. Dat niemand - en dat is eigenlijk waar ik het de hele tijd met iedereen over heb - het lijkt wel of niemand in haar omgeving heeft gezegd “Wat maakt die carrière nou uit, je hebt al zoveel bereikt, jammer dan, we gaan gewoon voor je gezondheid kiezen"."

Samgar en Danny van Mister and Mississippi: “Oei het was wel indrukwekkend. We hadden alle twee een brok in de keel. Alle ups, maar vooral ook de diepe downs. Heel indrukwekkend, heel emotioneel, ja een hele integere documentaire. Ergens denk je ook wel, ik zou wel zo’n succes willen hebben. Maar het is wel echt bizar hoe iemand zo geleefd kan worden."

3FM DJ Michiel vond het aangrijpend "hoe alle liedjes die je zonder nadenken meezingt, zoveel zeggen over haar pijn en strijd. Hoe haar ouders het boulimia-alarm volledig hebben genegeerd. Zo veel verdriet. De scene die me het meest deed was hoe Amy alles en iedereen om haar heen vergat toen ze in Londen naar de Grammy uitreiking stond te kijken, zo verwonderd. Het was door alle ellende heen daar weer gewoon een meisje met dromen en idealen."

Vergelijking met Jeff Buckley en Kurt Cobain

Amy's gevecht met zichzelf en met haar roem, doet ook denken aan andere bekende artiesten.

Bart van Liemt: "Je ziet iemand afglijden, het is gewoon een ziek iemand. En daar moet voor gezorgd worden. Dat is misschien makkelijk praten, maar dat is wel het gevoel dat ik er aan over heb gehouden. En dat er eens in de zoveel tijd dus iemand opstaat, met dit talent. Het is heel triest dat iemand daar ook weer niet mee kan omgaan. Het is op een bepaalde manier ook weer heel vergelijkbaar met een Kurt Cobain. Niet muzikaal, maar meer met muziek maken, met de liefde voor muziek maar niet om kunnen gaan met de beroemdheid. Ze geeft ook duidelijk aan dat dat iets is wat ze nooit voor ogen had."

Michael Prins: "Ik zat ook te denken ‘every once in a while’ dan komt zo’n iemand omhoog. En in de aankomende tien jaar zal er ook wel weer zo een zijn. Ik moest ook aan Jeff Buckley denken. Er werd in de film gezegd dat zij een band had met muziek alsof het een persoon was. En Jeff Buckley die heeft ook zo iets, er komt ook iets van mijn ogen af, waarvan je denkt "hij hoeft eigenlijk niet eens te zingen, om te zien dat het een heel intens en fragiel maar ook krachtig persoon is". Het is heel dubbel, flinterdun en heel sterk. En ik vind dat zij dat ook uitstraalt."

Amy's idool Tony Bennett

Sven Figee: Ze is ook een echte jazz-muzikant. En als muzikant moet jezelf blijven vernieuwen. Het is heel jammer dat ze die kans nooit heeft gekregen of heeft genomen. Maar ze heeft de wereld gelukkig een aantal prachtige liedjes nagelaten.

In de documentaire komt ook Tony Bennett aan het woord. Hij is Amy's grote voorbeeld. Sven Figee is het eens met de woorden van Bennett: "Wat Tony Bennett ook zei in de film: het is echt een zangeres die je bij de groten kan scharen. Als je ook ziet hoe ze optreedt, hoe ze in de studio performt, al het gevoel erin legt, dat zijn er maar heel weinig hoor."

Amy op 3FM

We spraken eerder ook met Asif Kapadia, de regisseur van de documentaire. Meer daarover lees je hier. Benieuwd naar de film? 3FM geeft in de week van 7 augustus bioscoopkaarten weg. En in die week hoor je ook meer over Amy en haar muziek, in MetMichiel.