Lotte (25) schreef een boek en klom zo uit haar depressie
- Nieuws
- Lotte (25) schreef een boek en klom zo uit haar depressie
“Ik praatte moeilijk, maar schrijven was voor mij een uitlaatklep.”
Lotte (25) schreef in anderhalf jaar tijd haar eerste fictieboek over depressie. Ze stapte ermee naar een uitgever en nu is haar boek online te koop. Maar de weg daarnaartoe was niet altijd even makkelijk.
Gevoel van controle
Schrijven is voor Lotte altijd een uitlaatklep geweest. Ze kampte met een depressie en schreef gevoelens van haar af. Ook schreef ze fictieve verhalen. “Als ik zelf kan bepalen wat er met een fictief persoon in mijn verhaal gebeurt, geeft dat mij een gevoel van controle.
“Ik droomde van kinds af aan om schrijver te worden, maar ik had nooit het idee dat ik écht een boek kon schrijven. Wel had ik bij veel verhalen die ik schreef het idee: hier kan ik ooit nog wel wat mee.”
Why not?
Anderhalf jaar geleden dacht Lotte: Waarom eigenlijk niet? Ze knoopte losse verhalen aan elkaar en bedacht er een verhaallijn omheen.
“Ik begon met schrijven over een meisje dat uit een depressie krabbelt, maar een terugval krijgt door het beleven van een heftig trauma. Het is een fictief boek, maar de thema’s zijn uit het leven gegrepen.”
'Hey Manke Nelis!'
Depressie is voor Lotte geen onbekend thema. “Vanaf mijn zestiende kamp ik met depressieve klachten. Ik was heel erg perfectionistisch en werd gepest omdat ik twee jaar op krukken liep vanwege beschadigde zenuwen. Elke dag werd ik Manke Nelis genoemd. Ik maakte dan een grapje terug. Ze dachten dat ik het wel kon hebben, maar na twintig keer op een dag dezelfde grap, was ik daar wel klaar mee.
“Door het pesten, mijn perfectionisme en een negatief zelfbeeld kreeg ik een depressie. Eind 2015 kwam ik in een diep dal. Ik had zeven jaar niet gepraat over mijn problemen. Toen kwam alles er in een keer uit. Ik was suïcidaal en werd zeven weken opgenomen."
De laatste tijd gaat het steeds beter met Lotte. “Ik ben nog niet helemaal uit mijn depressie, maar het gaat wel steeds beter. Vroeger dacht ik dat het nooit goed zou komen met mij, nu weet ik dat als ik me minder fijn voel het maar voor even is. En dat is oké.”
Bezig zijn met een doel
Tijdens en na haar opname schreef Lotte haar boek. “Het was fijn om in een vrij negatieve periode met iets positiefs bezig te zijn en een doel te hebben. Daar haalde ik veel kracht uit.”
“Ik denk dat elke schrijver verhalen maakt op basis van eigen ervaringen. Dat deed ik ook vaak. Bekenden die mijn boek lazen zeiden ook vaak: 'We herkennen jou soms in de hoofdpersoon Chantal',” zegt Lotte. “Ik kan, net zoals Chantal, vaak heftig reageren op bepaalde situaties. Dan ga ik schreeuwen en schelden.”
'Het gaat niet over mij'
“Maar het verhaal gaat niet over mijn leven,” benadrukt Lotte. “Wel heb ik mijn gedachtes tijdens mijn depressie vertaald naar de fictieve Chantal. Maar het trauma wat zij bijvoorbeeld meemaakt, heb ik niet meegemaakt.”
Toen Lotte’s boek af was ging ze op zoek naar een uitgever. Die vond ze op internet. “Ik mailde hen mijn eerste versie. Een paar dagen later werd ik gebeld door een medewerker ze het uit wilden geven.”
“Een paar weken later had ik mijn boek in mijn handen, met mijn eigen foto op de achterkant. Dat was heel erg gek, maar zo tof! Ik verdien per boek maar een paar euro, maar dat maakt me niet uit. Ik doe het vooral voor mezelf.”
Ziektewet
Op dit moment zit Lotte nog in de ziektewet. “Nu doe ik vrijwilligerswerk op een kinderboerderij. Daar zorg ik voor de dieren als ze dicht zijn, omdat met kinderen werken nu nog echt de druk voor mij is.
“Binnenkort begin ik met een re-integratietraject. Ik hoop dat ik op mijn nieuwe werkplek ook met dieren mag werken. Dat lijkt me heerlijk.”
‘Ik wil wederzijds begrip kweken’
Maar uiteindelijk hoopt Lotte op een baan als fulltime schrijver. “Ik wil verder met schrijven over onderwerpen als burn-out en depressie. Verhalen schrijven over hoofdpersonen met psychische klachten.
"Ik hoop dat de lezer zo een kijkje in het leven van iemand met deze klachten krijgt en in gesprek gaat met de mensen om hem heen. Zo hoop ik wederzijds begrip te kweken.”