Bas (23) maakt strips over zijn angsten
- Nieuws
- Bas (23) maakt strips over zijn angsten
“Het maken van de strips is verwerken voor mij. Een soort dialoog met mezelf. En tegelijkertijd uit ik mijn creativiteit. Als ik de strips niet maak, blijven de angsten maar in mijn hoofd rondspoken.”
Bas (23) heeft last van paniekaanvallen. Hij heeft een minderwaardigheidscomplex, waardoor hij sneller in paniek raakt en denkt dat hij het niet aankan. Om met zijn paniek te dealen, schrijft hij ze weg in een stripvorm. Dit is zijn verhaal.
“Ik ben altijd al nerveus van mezelf geweest”, vertel Bas. “Ook ben ik onzeker, en bang om het niet goed te doen. Dat zit in mijn karakter, maar het heeft er ook mee te maken dat ik op de basisschool gepest ben.”
Angst omzetten in iets moois
Toen Bas in het eerste jaar van de kunstacademie bijna non-stop bezig was met school, raakte hij overspannen. “Ik wilde het zo graag goed doen en had het idee dat ik het niet goed deed. Ik was nerveus en angstig en wist niet meer wat ik wilde maken. Terwijl andere kunstenaars verdriet en angst juist omzetten in een mooi kunstwerk. Waarom kunnen zij dat wel? En ik niet?”
Dat frustreerde hem. “Zonder na te denken ging ik op papier mijn gevoelens uit tekenen en schrijven. Als in een dialoog met iemand die me wil helpen. Diegene teken ik als dier. Ik noem het de dierpsycholoog.”
De Dier Psycholoog
En dit werkte voor Bas. “Na het schrijven en tekenen voelde ik me veel beter. Ik ging meer strips maken, en het werd mijn illustratiespecialiteit. Nu zit ik in mijn vierde jaar en heb ik mijn strips al gebundeld tot een eerste boek De Dier Psycholoog.
Deze is al uitverkocht, maar ik ben nu bezig met een tweede deel in de serie. Dit keer gefocust op het verlies van een lange relatie.”
Hart onder de riem
De strips zijn een tool voor Bas. “Door het maken van strips kan ik dingen verwerken; een soort dialoog met mezelf. En tegelijkertijd uit ik mijn creativiteit. Als ik de strips niet maak, blijven de angsten maar in mijn hoofd rondspoken.
“Soms sta ik op speciale boekmarkten. Dan komen mensen vaak met me praten en kopen ze mijn boekje. Op het begin had ik het idee dat mijn strips heel persoonlijk waren. Bijna té persoonlijk. Maar achteraf bleek, in de gesprekken die ik voerde, dat andere mensen zich heel erg herkenden in mijn boekjes. Dat is bijzonder en ook iets wat ik wil. Dat is mensen een hart onder de riem kan steken met mijn boeken.”
