Jacqueline (20) maakt racisme in de klas bespreekbaar

Jacqueline (20) heeft Ghanese roots en deed mee aan de documentaire Ik Alleen In De Klas. Met twaalf andere jongeren wil ze op deze manier racisme in de klas bespreekbaar maken.

‘Dit is een film die ik niet wil maken’. Zo begint de documentaire van regisseur Karin Junger, witte moeder van drie zwarte kinderen. De film gaat over twaalf jongeren die op een landgoed in Frankrijk praten over discriminatie en uitsluiting in Nederland. Ze vertellen met hun ogen dicht over een heftige ervaring en spelen dit na met de anderen.

Jacqueline doet halverwege de documentaire haar verhaal.

'Jij komt uit Afrika, toch?'

Jacqueline werd gepest op school. "Ze vroegen mij: 'Je komt uit Afrika, toch? Hebben je familieleden dan ook ziektes?' En: 'Jacqueline, dat is toch een Nederlandse naam?' Ik was zo eenzaam. Tijdens het naspelen, ging ik helemaal op in dat gevoel van vroeger en ik brak. Dat had ik niet verwacht. Toen ik voor het eerst mijn verhaal deed bij de regisseur kon ik het normaal vertellen. Maar door het naspelen werd het zo intens.”

“Ik heb van tevoren goed nagedacht of ik mee wilde doen met zo’n documentaire. Het onderwerp is best gevoelig en ik stel me heel kwetsbaar op. Maar waarom niet? Als ik anderen daardoor moed kan geven, doe ik het heel graag.”

Beroemd

Vorige week was de documentaire op televisie te zien. “Mijn hele familie heeft het gezien. Ze roepen de hele tijd: Je bent beroemd! Ik vond de film prachtig. Mensen uit mijn omgeving vonden het heftig om mij zo te zien, omdat ik er nooit open over ben geweest.

“Mijn nicht moest zelfs huilen. Ik was en ben heel close met haar, maar had het haar nooit verteld. Ze voelde zich een slechte nicht. Ik heb haar verzekerd dat ze dat niet was, omdat ik haar zelf nooit iets had verteld.”

Trouw met een Nederlander!

“Mijn moeder zei vroeger altijd tegen mij: 'Als je succesvol wil worden, moet je met een Nederlander trouwen en Nederlandse vrienden hebben'. Dat was een soort garantie voor je leven als zwart mens in Nederland," vertelt Jacqueline.

“Daar ben ik het nog steeds een beetje mee eens. Veel Ghanezen en andere donkere mensen zeggen dat nog steeds. Als je een Nederlandse achternaam hebt, krijg je sneller wat je wilt. Ook kunnen Nederlanders via hun connecties snel iets voor je regelen. Ik denk dat er een kern van waarheid in zit. Maar uiteindelijk moet je het zelf doen.”

Slecht schooladvies

Uit de docu blijk dat veel jongeren vroeger een lager schooladvies kregen dan ze aankonden. Of Jacqueline deze mening deelt? “Een dikke, dikke ja,” lacht ze. “Dat gebeurt overal om me heen. Een nichtje kreeg als advies vmbo b, nu doet ze havo/vwo, omdat mijn tante voor haar heeft gestreden. Toen ik van de taalschool afging, kregen ik en alle andere donkere kinderen een vmbo-b advies. Terwijl de lichtere kinderen, zoals Polen, havo kregen.”

Je leert elkaar goed kennen

“Om zo bij elkaar te zijn in Frankrijk was erg fijn. En intiem. De groep kwam via-via bij elkaar. Voor de opnames hebben we twee keer met elkaar afgesproken, daarna gingen we naar Frankrijk. Als je twee weken samen woont, leer je elkaar wel goed kennen.”

“Nu zijn we een hechte groep. We hebben zoiets intiem met elkaar gedeeld. We zien elkaar regelmatig. Binnenkort komen ze allemaal bij mij eten. Ik ben blij met ze.”

Zelfs in de klas

“Ik hoop dat mensen na het kijken van de documentaire realiseren dat racisme en uitsluiting in Nederland bestaat. Zelfs in de klas. Leer anderen te accepteren. Werk aan jezelf zodat je anderen niet meer discrimineert. Denk na en ga met verschillende mensen om. Dat vind ik ook super leuk! Ik hoef niet altijd met alleen maar Ghanezen te zijn. We kunnen veel van elkaar leren.”

Bekijk hier de hele documentaire en lees hier andere verhalen van jongeren uit de documentaire.