Instagrammer Annegien (18) maakt portretten van vluchtelingkinderen

Annegien kennen we allemaal van het Instagramaccount @Fetching_Tigerss. Daar maakt ze al jaren geweldige kunstwerken. Daarnaast kennen we Annegien natuurlijk ook van het 3FM Tussenuurpanel van schooljaar 2016-2017. Daar praatte ze met ons over onder andere haar online persona, maar ook over je eigen ding doen bij een commerciële opdracht.

We belden met Annegien om even bij te kletsen. Een paar maanden terug maakte ze namelijk samen met Debra van Humans of Amsterdam en de VN-Vluchtelingenorganisatie (UNHCR) een reis door Europa om portretten te maken van vluchtelingen en hun dromen. Een deel van die portretten wordt nu tentoongesteld in de Stadsschouwburg in Utrecht. De tentoonstelling is gekoppeld aan de voorstelling Toen mijn vader een struik werd, die vanaf zondag 10 juni te zien is.

#1. Hoe kwamen jij, Debra en het UNHCR bij elkaar?

“Debra heb ik vorig jaar ontmoet. We hadden direct een klik en spraken daarna vaker af. We wilden samen een project opzetten. Na een paar keer brainstormen, bedachten we dat we graag met kinderen wilden werken, omdat ze altijd zo fantasierijk zijn.

“Later bedachten we dat we de dromen van gevluchte kinderen wilden uitbeelden. Ik wist nog niet zo veel over vluchtelingkinderen, dus ik vond het ook wel leuk om daar meer over te leren. We benaderden de VN-Vluchtelingenorganisatie UNHCR en zij waren enthousiast. Een paar maanden later zaten we in het vliegtuig naar Berlijn.”

#2. Hoe ging dat er aan toe, op reis?

“We maakten tripjes van een paar dagen naar verschillende Europese landen. We zijn in Duitsland, Oostenrijk, België, Zwitserland en in Nederland geweest om vluchtelingen te portretteren.

“Ter plekke bedachten en maakten we alles. Eerst gingen we met de kinderen in gesprek. Wat zijn hun dromen? Wat willen ze later worden? Veel kinderen zeiden in eerste instantie 'prinses' of 'voetballer'. Maar wanneer we doorvroegen, kwam er meer. Een droom hoeft ook niet altijd het uiterste te zijn. Het kan ook iets zijn wat – voor ons – heel simpel is. Zo wilde een van de vluchtelingkinderen zo sterk zijn als een leeuw.”

"De volgende dag brachten we de uitgeprinte foto’s naar de kinderen. Dat waren intensieve dagen. We begonnen om negen uur ’s ochtends en werkten tot één uur ’s nachts.”

#3. Wat is het meest bijzonder wat je hebt meegemaakt?

“De laatste dag dat we in Berlijn waren, hadden we tijd over. Toen zijn we naar een vluchtelingenkamp gegaan om gewoon te chillen en foto’s te maken voor onszelf. Niet voor het project. Daar ontmoetten we een groep alleenstaande vluchtelingkinderen. Dat zijn kinderen en jongeren die alleen naar Europa zijn gevlucht.

“Er hing een hele relaxte sfeer. Een jongen vertelde dat hij dj wilde worden en liet muziek horen die hij mooi vond. Alle jongeren daar waren van mijn leeftijd, toen kwam het wel heel dichtbij. Ze zijn hier helemaal alleen, maar blijven zo positief. Heel inspirerend.”

#4. Meestal gebruik je jezelf als model voor je edits. Nu fotografeerde je kinderen. Moest je daar aan wennen?

“Best wel, ja! Ik fotografeer wel eens andere mensen, maar dan niet in de vorm zoals op mijn Insta. Normaal ben ik het model en de fotograaf tegelijkertijd. Dan kan ik me niet honderd procent focussen op de fotografie. Nu kon ik me twintig minuten bezig houden met de kinderen, en met het fotograferen. Dat beviel me wel.

“Ook een serie maken met een maatschappelijk thema als dit, vond ik super tof. Ik hoop dat ik dat nog een keer mag doen. Misschien wel weer met Debra. Het lijkt me leuk om nog een keer met haar samen te werken.”

#5. Wat zijn je toekomstplannen?

“Vorig jaar was ik gezakt voor mijn eindexamens. Dat kwam omdat ik er geen energie in had gestopt. Tijdens mijn examens was ik mijn boek aan het schrijven. Dat was gewoon een beetje too much, haha. Dit jaar heb ik me volledig gefocust op school. Ik wil gewoon graag de middelbare school afronden. Hopelijk haal ik het dit jaar dus wel!

“Ik heb me aangemeld voor een grafische opleiding. Daar heb ik super veel zin in. Wat ik daar zal leren kunnen volgers wel terugzien op mijn Instagram, maar ik wil wel de stijl van mijn Instagram bewaken.”

#6. Je hebt inmiddels bijna één miljoen volgers. Hoe voelt dat?

“Goed, ik ben super trots op mezelf. Er zijn steeds meer mensen die me herkennen en ik krijg ook steeds meer aanvragen voor opdrachten. Ik ben blij met hoe alles gaat. Ik heb de laatste tijd geleerd dat ik niet te afhankelijk wil zijn van Instagram. Soms kon het echt mijn dag maken of breken. Als ik dan (voor mijn doen) weinig likes had, baalde ik enorm.

“Als ik negatieve reacties kreeg, had ik daar veel last van. Na een tijdje merkte ik dat het voor veel onnodige stress zorgde. Ik verloor het plezier erin en dat vond ik erg jammer. Toen heb ik me voorgenomen dat ik alles vooral heel erg leuk moet vinden. En dat anderen ook genieten van mijn posts, is mooi meegenomen.”