Een dag uit het leven van Edwin - radiomaker op Lowlands

Tekst door: Edwin van Dalen

Radiomaken is het mooiste vak dat er is, dat zal iedereen bij 3FM beamen. Of ze nou voor of achter de schermen werken, in het weekend, midden in de nacht of doordeweeks tijdens het avondeten.

Stilte voor de storm

Als op vrijdagochtend om kwart over vier ’s ochtends de wekker gaat en je wordt wakker op een veel te warme kamer naast Giel Beelen, dan stap je dus alsnog met het goede been uit bed. De te korte nacht slaap neem je voor lief, ben je eigenlijk gelijk alweer vergeten. Want je mag radio maken, en vandaag ook nog eens niet in de comfort zone die de Hilversumse studio is. Nee, vandaag mag je naar Lowlands, het festival dat – deels door mysterieuze redenen – uit is gegroeid tot de favoriet van velen. In ieder geval de favoriet van ondergetekende.

Het holst van de nacht

Als mijn geheugen mij niet in de steek laat, is het dit jaar de elfde keer dat ik een bandje voor het polderfeest om mijn arm draag. Het festivalterrein zag ik vaak in het donker, zelfs het opkomende ochtendlicht was meer dan eens het decor voor weer een fijne Lowlands-ervaring. Maar nog nooit eerder liep ik in het holst van de nacht het terrein op terwijl er bijna niemand in de wijde omtrek te bekennen was. Nog voordat Giel er plaatsnam stond ik even in de studio en keek over het donkere festivalterrein. Binnen mijn blikveld bevond zich één vaag gestalte; mijn eigen reflectie in het raam.

Niemand behalve Giel, Bear's Den en de crew

Dat ik daar vanmorgen vroeg stond, voordat ik begon aan iets dat werk genoemd wordt, dat moment zou ik kunnen versieren met verhalen over droombanen, zegeningen en meer sentimenteel gedoe. Maar dat zou de aandacht wegnemen van het moment. Een moment dat daarna eigenlijk van 6 tot 10 voortduurde, met al die tijd nauwelijks mensen om mij heen, behalve Giel die af en toe de studio en dan weer met microfoon het campingterrein onveilig maakte, behalve de band Bear’s Den die aan de andere kant van het glas in de ochtendzon stond te soundchecken en behalve de crew zoals een geluidsman, cameramannen en twee collega’s die samen met mij elke dag de ochtendshow mogelijk maken.

Lowlands was nog heel even van mij

Toen het draaiboek het toeliet, liep ik even naar buiten om bovenstaande foto te nemen. De zon deed al volop wat er beloofd was, de eerste bezoekers stonden te wachten buiten de poorten die een half uur later open zouden gaan. De woorden ‘stilte voor de storm’ waren nog nooit zo op zijn plek, net zoals duizenden bezoekers dat het hele weekend ook weer even zijn; op hun plek. Maar op dat moment, was Lowlands nog heel eventjes alleen van mij.