Kimberly (18) werkt in een corona-zorghotel: ‘Ik praat met patiënten die bang zijn voor de dood’

Het zorghotel in Roermond is een plek waar mensen liggen die te ziek zijn om thuis te blijven, maar geen 24-uurs zorg nodig hebben zoals in het ziekenhuis. Omdat het hotel geen gasten heeft, mag het Rode Kruis het inrichten als zorghotel. Per dag liggen er vijftien tot vijfentwintig patiënten, verdeeld over twee verdiepingen van het hotel.

‘Het is gewoon een griepje’

Kimberly nam aan het begin van de uitbraak het virus nog niet zo serieus. “Ik dacht dat het gewoon een griepje was. Nu ik in het zorghotel werk, zie ik wat het virus doet. Ik kan me de eerste dag daar nog goed herinneren. Ik zag hoe benauwd mensen waren, sommige mensen hadden het idee dat ze stikten. Dat was heftig om te zien.”

Kimberly ondersteunt als Rode Kruis-vrijwilliger de verpleegkundigen door te helpen met het wassen, aan- en uitkleden van patiënten en het brengen van maaltijden. Maar ze is ook veel bezig met emotionele steun. “Samen met de andere vrijwilligers maken we aan het begin van onze dienst altijd een rondje om te kijken wat de mensen nodig hebben. We regelen dat ze met familie kunnen bellen en houden bijvoorbeeld de telefoon voor hen vast als dat niet meer lukt.”

Zorgen over de was

“Sommige patiënten maken zich zorgen over de was of over wie er op het huis let. We leggen dan uit dat dit door bijvoorbeeld de kinderen wordt geregeld. Anderen zijn bang voor de dood. Dan vragen we de verpleegkundigen om wat vaker per dag langs te gaan om te praten over hoeveel mensen er wél genezen en als het de goede kant op gaat, dat we verwachten dat ze snel weer naar huis kunnen.”

“Ik vind het heel heftig als patiënten achteruit gaan en uiteindelijk, zonder familie om hen heen, overlijden. Ook komt het voor dat partners allebei ziek worden en dat de één in het ziekenhuis ligt en de ander hier in het hotel. Als één van de twee overlijdt, is dat heel verdrietig.”

Ouders niet zien

Kimberly kan door het coronavirus haar ouders en oma niet zien, omdat zij in de kwetsbare doelgroep zitten. Hen op anderhalve meter afstand bezoeken ziet Kimberly ook niet als optie, omdat ze dan met het openbaar vervoer moet reizen en dat doet ze liever niet. “Ik mis mijn moeder heel erg. We videobellen veel, maar dat is toch niet hetzelfde. Soms voel ik me eenzaam.”

Ook haar vrienden ziet ze niet, omdat niet al haar vrienden de anderhalve meter-regel even serieus nemen. “Dan zie ik ze liever eventjes niet. Sommige vrienden vermijden mij, omdat ze bang zijn dat ik door mijn vrijwilligerswerk meer vatbaar ben voor het virus. Ik snap die angst wel, maar dat is niet nodig. We zijn goed beschermd met kleding, handschoenen en een bril. Elke drie uur krijgen we nieuwe kleding. We doen alles voor de veiligheid.”

Jeugd EHBO

Kimberly komt niet zomaar terecht bij het zorghotel. Sinds haar twaalfde is ze al actief bij het Rode Kruis en ze doet een zorgopleiding. “In groep acht kregen we EHBO-lessen van overblijfmoeders. Dat stelde niet zo veel voor, maar ik vond het wel heel interessant. In datzelfde jaar zag ik een stukje in de krant over een Jeugd EHBO-cursus van het Rode Kruis. Ik schreef me in en leerde in tien weken over thema’s als bloedsuikerspiegel en reanimatie. Daarna deed Kimberly nog allerlei cursussen, waardoor ze nu mag helpen in crisissituaties en als EHBO’er op grote evenementen.”

Vrijwilligerswerk: lastig te combineren met school?

“Ik vind het zelf heel leuk om vrijwilligerswerk te doen, ik leer er super veel van. Niet veel mensen in mijn omgeving doen vrijwilligerswerk. Ze denken dat het lastig te combineren is met studie en een bijbaantje. Maar voor mij is het prima te doen. Dit is een noodsituatie, waardoor ik meer werk. Dat kan ook, omdat ik geen school heb en mijn docenten mij alleen maar stimuleren om dit werk te doen.”

Normaal doet Kimberly een aantal keer per jaar vrijwilligerswerk als EHBO’er bij evenementen. “Daarvoor moet ik één keer per jaar een herhalingscursus doen. Dus ik ben een paar dagen per jaar bezig met het Rode Kruis. Vrijwilligerswerk is voor iedereen toegankelijk, ook al heb je een druk studentenleven. Nu werk ik meer, omdat dit een crisissituatie is. Het voelt goed om er voor deze zieke mensen te kunnen zijn.”

Steun het Rode Kruis met 3FM Serious Request: Never Walk Alone

Je steentje bijdragen is simpel: vraag een plaat aan of doneer direct aan het Rode Kruis.

DONEER VRAAG HIER JOUW PLAAT AAN