Myrthe (19) doet door een burn-out 3 jaar over haar eindexamen

Myrthe heeft diabetes en heeft daar van kinds af aan lichamelijk veel last van. Vanaf de pubertijd werd ze ook psychisch ziek, kreeg ze een depressie en later een burn-out. Vanwege die burn-out kan ze niet voltijd naar school en doet ze haar eindexamen in drie jaar. Dit jaar was het laatste jaar.

De depressie van Myrthe heeft verschillende oorzaken. “Door mijn diabetes ben ik vaak ziek en zit ik veel thuis. Dan voel je je best eenzaam. Bij ons thuis gaat het er bovendien soms heftig aan toe, omdat mijn vader een borderline-stoornis heeft. En ik maakte me heel druk om wat voor invloed mijn ziekte heeft op mijn familie en vrienden.”

Snel stress

“Ik voelde snel stress en maakte me steeds drukker om alles. Iemand hoefde maar te vragen waarom ik naar hem of haar keek en ik moest huilen. Ik bleef dagen in bed en maakte me om álles zorgen. Een douche nemen was al een hele opgave. Ik probeerde eronder uit te komen. Zou ik niet morgen kunnen douchen?”

Na een tijdje ging het niet meer en moest Myrthe naar de dokter. Daar zeiden ze dat ze een burn-out had. En dat ze moest stoppen met school. “Dat was heel gek, maar toch ook een opluchting. Ik wist eindelijk waar het aan lag. Ik had er nooit aan gedacht, want wie krijgt nou een burn-out op mijn leeftijd?”

Myrthe zat in vier havo en bleef een half jaar thuis. “In die periode heb ik veel vrienden verloren. Als je in de pubertijd zit, wil je niet heel veel rekening houden met anderen. Als iemand voor langere tijd niet op school is, ga je niet wachten totdat diegene terug komt. Ik snap ook wel dat het moeilijk is. Ik kan niet zomaar afspreken en dingen doen die gezonde tieners doen. Aan de andere kant leer je wel wie je echte vrienden zijn. En dat zijn vrienden voor het leven.”

Zit jij ergens mee, zie je het niet meer zitten of wil je gewoon even anoniem je verhaal doen, neem dan hier contact op met de mensen van MIND.

Weer aan de slag

Na de zomer wilde ze toch weer aan de slag, hoewel ze nog lang niet de oude was. Daarom koos ze ervoor om naar de VAVO te gaan. "Dit is volwassenenonderwijs, een school waar mensen om wat voor reden dan ook hun diploma alsnog kunnen halen. Ik verdeelde vier en vijf havo, de examenjaren, over drie jaar en deed dus een paar vakken per jaar.”

Nu heeft Myrthe na zeven jaar al haar examenvakken afgerond. Tenminste als ze slaagt. Maar ze heeft goede hoop. “Er ging niets super slecht of zo."

Gelukkig gaat het weer goed met Myrthe. “Ik heb een super leuke vriend, die een groot sociaal leven heeft. Dat is soms wel confronterend om te zien. Volgend jaar ga ik studeren aan de Open Universiteit. Een plek waarbij je zelf bepaalt hoeveel tijd je neemt voor je studie. Dat past wel bij mij.

"Verder ga ik tijd nemen om meer muziek te maken. Ik zing namelijk graag christelijke liedjes en ben een album aan het maken. Uit het geloof en muziek maken heb ik altijd veel rust en houvast gehaald.”

Normaal zijn? Uh… Wat?

“Ik vind het belangrijk om mijn verhaal te doen. Ik ben nog steeds niet van mijn burn-out-klachten af en het zal ook nooit helemaal over gaan. Het is iets waar je mee moet dealen. Je moet trots zijn op wie je bent en wat je hebt meegemaakt. Wat ik belangrijk vind om anderen mee te geven is dat ‘normaal zijn’ echt een rare term is. Wie wil er überhaupt normaal zijn?”

Myrthe zet zich in voor andere jongeren met een chronische aandoening in het Jongerenpanel Zorg én Perspectief. Zo hoopt zij er aan bij te dragen dat álle jongeren, met hier en daar een aanpassing, hun eindexamen kunnen halen.