Transman Romy (30) voelde zich niet veilig in de sportschool en richtte de eerste Queer Gym van Nederland op

Romy: "Met mijn gym wil ik ruimte creëren voor lijven die door de maatschappij niet als 'normaal' gezien worden. Denk hierbij aan mensen die in transitie zijn, bijvoorbeeld." In transitie zijn is het proces dat een transgenderpersoon doormaakt om te kunnen leven in het gender waar diegene zich goed bij voelt. Er veranderen dan dingen voor die persoon op lichamelijk, sociaal en/of mentaal gebied.

Het gaat erom dat mensen die bijvoorbeeld stoeien met hun gender of seksualiteit zich weer fijn kunnen voelen in een sportschool. “Niet omdat iemand heeft gezegd dat we in normale sportscholen niet welkom zijn,” vertelt Romy. “Maar omdat veel mensen zich daar niet welkom voelen. Mensen worden bijvoorbeeld de kleedkamer uitgezet of mogen bij aanmelding niet hun nieuwe naam opgeven. Ze worden raar aangekeken en gepest.”

In de sportschool van Romy is er een genderneutrale kleedkamer, hoef je niet aan te geven of je man of vrouw bent op het aanmeldformulier en kun je andere LHBTQIA+'ers ontmoeten in de gym.

“Daarbij zie je in de sportschool de uitersten van masculiniteit en femininiteit. Mensen gaan erheen, omdat ze een bepaald lichaam willen creëren, dat héél mannelijk of héél vrouwelijk is. De sportschool is een uitvergroting van hoe de maatschappij bijvoorbeeld naar vrouwelijke mannen of dikke mensen kijkt. In de gym ben je je extra bewust van je onzekerheden, omdat je zo met je lichaam bezig bent. Vaak hoor je: 'Joh, niemand kijkt naar je, iedereen is met zichzelf bezig’. Dat is makkelijk gezegd als je in een kroeg, metro of gewoon op straat nooit negatieve reacties op je lijf hebt gehad.”

De eerste in Nederland

Zelf vond Romy de sportschool voor zijn transitie al geen leuke plek. "Tijdens mijn transitie was ik in de gym vooral bezig met hoe ik eruit zag ten opzichte van andere mensen en of mensen daar iets van zouden zeggen. Ik voelde me onzeker, en ging op zoek naar een plek waar ik me meer op mijn gemak zou voelen, maar alleen in Amerika waren een paar op queer gerichte initiatieven.”

Er moet in ieder geval één gym zijn in Nederland die zich op de queer community richt, vond Romy. Hij schreef zich gelijk in voor een personal training opleiding. Hij werkte toen als theatermaker en docent, dus hij wist al hoe het is om met groepen mensen bezig te zijn en dingen op te zetten.

Hij polste zijn idee bij mensen uit de queer community. Zij reageerden positief. “Ik kreeg hier veel motivatie van. Stukje bij beetje heb ik het idee uitgewerkt. Eerst gaf ik alleen buiten training. Daarna in een kleine ruimte. Die ruimte werd steeds groter. Ik zit nu anti-kraak in een oude basisschool, dus ik kan nog niet investeren of opbouwen. In maart ga ik naar een eigen vaste ruimte.”

Iedereen die zich fijn voelt bij de Queer Gym, is welkom. Of je je nou als queer identificeert of hetero bent maar je goed voelt bij deze sportschool. Zolang je maar niet oordeelt en discrimineert. “Het is lastig om te zeggen dat mensen niet welkom zijn als ze niet queer zijn. Ik ben ook vast welkom bij een powerlift sportschool die zich richt op mannen boven de vijftig. Maar ik ga er niet heen, want het is niet voor mij gemaakt. Als iemand zich geroepen voelt om naar de Queer Gym te gaan, zal diegene het wel nodig hebben.”

Te weinig acceptatie

Soms krijgt Romy de vraag of zo’n sportschool wel nodig is en of dit niet juist voor verdeeldheid zorgt. “Ik vind het wel nodig. Er zijn ook vrouwen gyms, crossfit gyms, powerlift gyms, goedkope of heel dure gyms. Er zijn blijkbaar mensen die dat nodig hebben. Dit is gewoon óók een gym, voor de groep die nog niet vertegenwoordigd was in de sportwereld."

"Acceptatie is nog steeds een groot ding voor de queer community. Zeker in de sport ligt gender en seksualiteit gevoelig. Afgelopen oktober kwam bijvoorbeeld pas de eerste profvoetballer ter wereld uit de kast. Het is fijn dat er een plek is waarbij mensen niet hoeven na te denken over welk stukje van zichzelf ze thuis laten.”

Romy denkt wel dat het beter zou zijn als bestaande sportscholen zich meer richten op acceptatie van de queer community, maar dat is volgens hem nog een hele lange weg. "Ik hoop dat meer sportscholen gaan nadenken over hoe ze inclusiever kunnen worden. Genderneutrale kleedkamers kunnen al een mooi begin zijn!”