Ilse (17) en Isa (18) staan op een paal voor hun overleden vriendin

Er moet meer aandacht komen voor psychische klachten bij jongeren, vindt MIND. Daarom halen ze met Last Man Standing geld op voor de MIND Young Academy: een scholenproject om psychische problemen bespreekbaar te maken in de klas.

Zaterdag 23 juni organiseert MIND weer Last Man Standing. Dit is een evenement waarbij 250 mensen op een paal staan in het Markermeer. Het is de bedoeling dat deelnemers zo lang mogelijk op een paal blijven staan. De laatste die overblijft is de Last (Wo)Man Standing.

Ilse (17) en Isa (18) doen met Last Man Standing mee voor hun vriendin die is overleden aan zelfdoding. 3FM Tussenuur praatte met hen over wachtlijsten, openheid en steun vinden via Instagram.

Beste maatjes

Ilse en Isa kennen elkaar vanaf het eerste jaar van de middelbare school. Ze waren al snel beste maatjes. “We worstelen allebei al vanaf jonge leeftijd met psychische klachten en hebben veel steun aan elkaar,” vertelt Ilse.

“We willen graag meedoen aan Last Man Standing omdat we merken dat het best moeilijk is om te praten over psychische klachten met leeftijdsgenoten. Veel mensen vinden het moeilijk om te vragen hoe het met je gaat of ze vermijden het onderwerp. Als mensen er meer over weten, via school bijvoorbeeld, kan iedereen elkaar beter begrijpen en helpen.”

Depressieve periodes

Ilse: “Ik ben vanaf mijn dertiende in behandeling voor een eetstoornis, waardoor ik vaak depressieve periodes heb. Ook heb ik autisme, waardoor het op sociaal gebied niet altijd makkelijk gaat.”

Isa heeft vanaf haar dertiende een depressie. “Maar voor veel mensen in mijn omgeving is dat moeilijk om te begrijpen. Ik ga nog naar school, zie m’n vriendinnen en sport. Dat is niet het standaard beeld van iemand met een depressie.”

“Ik probeer er zo open mogelijk over te zijn, maar dat is niet altijd makkelijk. Als ik nieuwe mensen leer kennen is het niet simpel om erover te beginnen. Ik heb wel een depressie, maar ik ben ook gewoon Isa. Ik ben ook gewoon iemand van achttien die haar ding doet.”

Isa doet voor een vriendin mee met Last Man Standing. “Ik kende haar al vanaf groep drie. We zaten altijd in dezelfde vriendengroep. Ze had vanaf groep acht last van een eetstoornis. Ook had ze last van depressies.”

In november overleed Isa’s vriendin door zelfdoding. “Ik doe een soort ode aan haar door mee te doen aan Last Man Standing. Zij vond het niet makkelijk om open te zijn over haar situatie. Ik denk dat ze dacht dat wanneer ze erover zou praten, anderen zou belasten. Ze deed vaak alsof alles goed ging.”

Anderen willen wel naar je luisteren

En wanneer je dat doet, gaat het vaak niet beter met je, denkt Isa. “Als je er niet over praat, voel je je alleen. Wanneer je open bent, merk je dat anderen naar je willen luisteren.”

Maar om open te zijn, moet er wel meer algemene kennis zijn bij mensen over psychische gezondheid. “En daar zou een scholenprogramma goed bij helpen,” denkt Ilse. “Thema’s als zelfdoding en depressie zijn echt nog een taboe. Dat zien we ook in onze omgeving. Mensen durven er gewoon niet over te praten.”

Team Insta Fighters

Isa en Ilse doen met een heel team mee met Last Man Standing. Ilse: “Eerst deden we met ons vieren mee. Later spraken we mensen die we via Instagram kennen. Zij wilden graag onze teams samenvoegen en vonden het ook mooi om mee te doen aan de ode voor mijn overleden vriendin. Mooi, toch?”

Nu zijn ze een team van dertien meiden: Insta Fighters - Last Lemons Standing. “Je kunt het zien als een soort lotgenotengroep. Wanneer je als jongere psychische klachten hebt, ga je op zoek naar jongeren die hetzelfde meemaken. Die kom je namelijk niet makkelijk tegen op school of zo," vertelt Isa.

Elkaar steunen en motiveren

Ilse: “Bij het volgen van mensen met psychische klachten op Insta kijk ik wel altijd of ze nog struggelen met hun ziekte of in herstel zijn. Het is fijner om mensen in herstel te volgen, omdat diegenen die nog struggelen negatieve invloed kunnen hebben op mijn herstel.”

“We blijven positief en hebben heel veel aan elkaar. Sommigen spreek ik alleen op Instagram, anderen heb ik al een paar keer in het echt ontmoet. Het is fijn om elkaar te kunnen steunen en motiveren,” vertelt Isa. Ilse: “Ik reageer altijd op verhalen van het herstel van anderen. Het is fijn om anderen te helpen. En dat kan met iets heel kleins, bijvoorbeeld een korte reactie op een foto met ‘Ik begrijp je’.”

Wil jij ook Isa en Ilse steunen? Check dan hier hun pagina. Meedoen aan Last Man Standing? Klik dan hier. Zit je ergens mee of je het (even) niet meer zitten? Klik dan hier voor hulp.