Waarom Mick (19) zijn stamcellen doneerde

Alle jongeren die vorig jaar achttien werden kregen begin dit jaar een brief met de vraag of zijn orgaan- of stamceldonor willen worden. In Nederland zijn er zo'n 190.000 donoren, maar er overlijden nog steeds mensen omdat er geen geschikte donor is. Een geschikte donor vinden gebeurt namelijk niet zo maar. Jaarlijks wordt er maar 1 op de 1.000 donoren opgeroepen.

Toen Mick achttien werd twijfelde hij niet. Hij schreef zich direct in als stamceldonor, bloeddonor en orgaandonor. “In mijn familie zijn meerdere mensen overleden aan kanker. Zij hadden niet geholpen kunnen worden door een donor. Stel dat het wel had gekund, dan had ik gehoopt dat er voor hun ook een donor was geweest.”

Geen grote moeite

En zo moet iedereen erover denken volgens Mick. “Als jij bijvoorbeeld leukemie hebt, en een stamceldonor nodig zou hebben zou je toch ook hopen dat er een match was?” Zo’n grote moeite vindt Mick het ook niet: “Het enige wat je hoeft te doen is een wattenstaafje door je mond halen en opsturen. Dan kom je in een bestand terecht met alle stamceldonoren.”

Maar wat Mick niet verwacht had, is dat hij na een jaar al opgeroepen zou worden om zijn stamcellen te doneren. “Ik werd gebeld door Matchis, de organisatie die gegevens van stamceldonoren verzamelt. Ze hadden een match gevonden en vroegen of ik nog steeds mijn stamcellen wilde doneren.”

Het ging om een 57-jarige zieke man. Mick twijfelde niet: “Natuurlijk wilde ik nog steeds doneren. Als ik iemands leven daarmee kan redden, waarom niet?”

Allerlei testjes doen

Eerst moest Mick een uurtje naar het ziekenhuis om allerlei testjes te doen. “Ze wilden bijvoorbeeld verschillende soorten bloedziektes uitsluiten, testten mijn longinhoud en maakten en hartfilmpje.”

Toen bleek dat alles goed zat kon de stamceldonatie plaatsvinden. “Dit kan via beenmerg of via je bloed. Bij mij werd het via mijn bloed afgenomen. Een paar dagen van te voren moest ik bij mezelf een medicijn in spuiten waardoor mijn stamcellen werden verdubbeld. Zo had ik genoeg stamcellen in mijn lijf, zodat ik wat kon missen.”

Vier uur lang aan een apparaat

Mick moest vervolgens vier uur lang aan een apparaat in het ziekenhuis liggen. “Dat was echt super saai. Ik kon alleen tv kijken terwijl een verpleger mij een tosti voerde. Ik had namelijk aan allebei de kanten een infuus.”

Na die vier uur stil liggen mocht Mick weer naar huis. “Ik werd gebracht door een taxi. De dagen erna had ik nog een beetje pijn in mijn rug. Het is natuurlijk niet niks, een afname van zoveel stamcellen. Maar ik was weer snel de oude. Ik kon gewoon alles doen, had alleen een beetje spierpijn.”

Geen contact met donor

Hoe het nu met de 57-jarige man gaat, weet Mick nog niet. “Wegens privacyredenen mogen wij geen contact hebben. Maar over een half jaar hoor ik hoe het met hem gaat.”

Mick kreeg vanwege zijn donatie veel media-aandacht. "Ik krijg heel erg veel reacties van jongeren om mij heen. Veel zijn er ook donor geworden. Ik vind het belangrijk om jongeren te stimuleren, omdat de stamcellen van jongeren sneller aanslaan."

Wil je meer weten over stamceldonatie? Klik dan hier.