Drie studenten over hun kleine kamer in coronatijden: "Iedere dag voelt hetzelfde"

Van eten tot dansen en van gitaar spelen tot sporten. Alles vond in dezelfde ruimte plaats. 3FM HUMAN fotografeerde Juul, Stefanie en Joyce in hun krappe kamers.

Stefanie Boelens (23): 'Ik zat twee weken in quarantaine in deze kamer'

Stefanie uit Den Bosch studeert Humanistiek, ontmoet vrienden en volgt danslessen via Zoom in haar kamer is zestien vierkante meter. "In november heb ik zelf corona gehad en ik moest twee weken in quarantaine in deze kamer. Toen werd ik helemaal gek. Ik werd elke dag wakker met de gedachte: Oh my god, deze dag wordt weer precies hetzelfde als gister. Ik mag wéér deze kamer niet uit. Op sommige dagen lag ik om vijf uur 's middags nog steeds in bed."

Stefanie werd wel inventief door de quarantaine. "Ik dacht na over dingen als: ‘Waar ga ik mijn yoga kunnen doen? Waar ga ik mijn buikspieren oefenen? En hoe ga ik mijn muur gebruiken om te kunnen trainen?’ Tegelijkertijd zorgde ik er ook voor dat ik mijn slaap-, chill- en studeerplek toch van elkaar kon onderscheiden."

"Tijdens de eerste lockdown dacht ik echt: Wow. Wat een rust. Ik ben zo blij dat ik niks meer hoef. De tweede lockdown hakte er echt in, mentaal vooral. Ik probeer mijn weg in alles te vinden en daarom werd ik ook strontchagrijnig van die rechtszaak over de avondklok en al het gedoe eromheen. Het bleef maar veranderen en ik heb juist behoefte aan vastigheid."

"Ik ben een persoon met een drukke planning dus het was eigenlijk wel goed om tot mezelf te komen. Ik ben veel alleen geweest en dat vond ik wel moeilijk. Tegelijkertijd ben ik deze periode ook dankbaar omdat ik mentaal zo ver ben gekomen. Ik heb veel aan zelfontwikkeling gedaan en heb nieuwe dingen van mezelf ontdekt. Dat had ik niet willen missen."

"Tijdens de tweede lockdown heb ik klassiek ballet weer opgepakt. Dat doe ik via Zoom-lessen. Hiphop en modern gaat niet thuis, dat doe ik het liefst in de danszaal. Ik mis de danszaal kei erg.”

Joyce Croese (24): 'Iedere dag voelt hetzelfde'

Joyce uit Utrecht volgt de master Sociology Contemporary Social Problems en is bezig met haar afstudeerstage. Ze heeft een kamer van zeven vierkante meter.

Privé, stage en school, allemaal in een kamer. "Ik heb niet echt het gevoel dat ik mijn dag kan beginnen of afsluiten. Je wordt wakker, gaat douchen en ontbijten en dan moet je gelijk beginnen dus dan ga je weer op je kamer zitten. Als je gaat lunchen doe je dat vaak ook op je kamer. Op een gegeven moment is je werkdag klaar en dan ga je misschien na het eten nog een wandelingetje maken en daarna zit je weer op je kamer."

Joyce woont al bijna zes jaar in deze kamer en heeft eigenlijk nooit last gehad van hoe klein het is, totdat corona kwam. "Tijdens de eerste lockdown was het lekker weer en kon ik veel in de tuin zitten. Het voelde toen nog prima. Ik hoefde geen rekening meer te houden met reistijd, met hoorcolleges kon ik lekker op het laatste moment uit bed komen en soms zelfs in m’n pyjama volgen. Ik had ineens extra tijd om taakjes te doen waar ik normaal niet aan toe kwam, zoals mijn kast opruimen."

"De tweede lockdown is veel strenger, de winkels en horeca zijn nu dicht. Het maakt voor mij niet uit of het doordeweeks is of weekend, iedere dag voelt hetzelfde. Op een gegeven moment merkte dat ik in een negatieve spiraal zat en dat vooral mijn motivatie heel erg laag was. Ik was gewoon niet vooruit te branden, ik had geen zin om dingen te doen dus ging ik dingen maar uitstellen."

Gelukkig begon de stage van Joyce in februari. "Ik heb nu van maandag tot vrijdag een ritme, dat vind ik heel prettig."

"Wat ik eigenlijk al wist en wat nu wel echt is bevestigd: ik ben een mensenmens. Ik heb dat sociale contact heel erg nodig. Als je mij voordat corona bestond had verteld in wat voor situatie ik nu had gezeten, dan had ik denk ik gezegd dat ik depressief zou worden. Toch gebeurde dat niet. Daarom denk ik dat wij als mensen mentaal sterker zijn dan we denken. We zijn ook creatief: je gaat toch dingen bedenken om te doen, ondanks dat bijna niks kan. Ik ben de kleine dingen, zoals wandelen, heel erg gaan waarderen. Dat is echt mijn nieuwe hobby geworden.”

Juul Geluk (25): 'Je kunt niet meer van je problemen weglopen'

Juul uit Eindhoven heeft Natuurkunde gestudeerd en werkt momenteel als fotograaf en binnenkort als video-editor. Zijn kamer is negen vierkante meter. Hij kreeg vijf jaar geleden een depressie. "Hoe ik me voel gaat met pieken en dalen. Eigenlijk mag je maar één persoon per dag zien, maar het lukt me niet altijd om me daaraan te houden. Fysiek contact hebben is belangrijk voor mij, daarom probeer ik de deur uit te gaan om mensen te zien."

"Ik vind het fijn om in m’n eigen bubbel te zitten, al is dat niet altijd goed voor me. Ik heb het soms eigenlijk wel nodig dat mensen me mee naar buiten trekken. Of ik moet dingen doen die me verplichten om naar buiten te gaan."

Tijdens de eerste lockdown woonde Juul nog bij zijn ouders op het platteland, toen had hij relatief weinig last van de gevolgen van de lockdown. "Nu woon ik op mezelf en dat vind ik wel chill. Ik heb een eigen kamer met ingebouwde studio waar ik beats maak en muziek produce, al is het wel klein. Ik vind de avondklok heel stom, je ontmoet geen nieuwe mensen meer terwijl dat bij mij juist zorgt voor creativiteit. Ik merk dat ik dat nu mis."

"Ik denk dat we door corona een soort reset hebben. Je hebt nu de kans om dingen te veranderen zonder dat het drastische gevolgen heeft in je leven. Het brengt ook veel kansen met zich mee. Ik ben mezelf tegenkomen op bepaalde vlakken en ik kon dingen nu niet ontlopen."

Tijdens corona heeft Juul zichzelf aangeleerd om iemand te bellen als het niet goed gaat. "De persoon die ik bel kan me dan niet per se helpen, maar dan wil ik gewoon even praten. Dat brengt best veel kwetsbaarheid met zich mee, maar als je open durft te zijn naar anderen, durven zij dat ook bij jou.”