Mustafa werd Aleyna: “Mijn familie was niet blij”

Wanneer we lezen over transgenders in Nederland, zijn dat niet vaak verhalen over religieuze transgenders, omdat de kwestie voor hen vaak nog gevoeliger ligt. De islamitische YouTuber Aleyna Gelegen (25) uit Hengelo werd geboren als Mustafa. Na jaren ruzie met haar familie besloot ze om toch voor zichzelf te kiezen. Nu zit ze sinds zeven maanden aan de hormonen.

3FM-DJ Tannaz sprak met haar in de rubriek 3FM Spotlight. Daar sprak Aleyna dapper over alles wat ze heeft meegemaakt. 3FM Tussenuur waagde na het gesprek van Tannaz ook een telefoontje aan Aleyna, omdat we meer van haar wilden weten. Dit is haar verhaal.

Ik kreeg klappen

“Zoals veel transmeisjes, was ik op jonge leeftijd bezig met meisjesdingen. Ik trok graag jurkjes aan en liep op hakken, speelde met barbies en hield van roze. Naarmate ik ouder werd, versterkte dit gevoel. Ik wilde op ballet en dansen en ging alleen maar met mijn zus en haar vriendinnen om,” vertelt Aleyna.

Aleyna’s moeder overleed toen ze heel jong was. “Mijn vader moest voor het hele gezin zorgen. Mijn opa, de vader van mijn moeder, sprong vaak bij. Zij vonden het helemaal niets dat ik zo meisjesachtig was en vertelden me dat ik een man moest zijn. Ik mocht niet met poppen spelen en als ik me niet mannelijk gedroeg, kreeg ik klappen.

“Omdat ik zo in de knoop zat met mezelf, werd ik vervelend. Thuis, op school, overal. Ik luisterde niet naar mijn vader, spijbelde van school en werd vaak de les uitgezet. Ook experimenteerde ik met drank en drugs. Ik was een kutkind, onhandelbaar. Toen ben ik op mijn vijftiende naar een jeugdzorginstelling gegaan.”

Een soort bevrijding

Daar ging het iets beter met Aleyna. “In die tijd kwam ik ook een documentaire tegen over een transgender: I Am Jazz. Daar werd zo mooi en herkenbaar in beeld gebracht hoe het leven van een transgender eruit ziet. Vanaf dat moment wist ik wat er aan de hand was en dacht: Ik ben een transgender. Toen heb ik heel lang gehuild, maar het voelde ook als een soort bevrijding.”

Aleyna ging onderzoeken wat er allemaal mogelijk was voor haar. Toen haar vader naar Turkije ging, pakte ze haar kans en ging naar het VU Medisch Centrum, waar ze helpen met haar sekseverandering. "Ik was negentien, ik deed mijn coming out via een post op Facebook, waar ik meer dan duizend reacties en likes op kreeg. Vanaf dat moment ging ik als Aleyna door het leven. Dat voelde zó goed, maar mijn familie was minder blij.”

“Ga met de imam praten”

“Toen mijn vader en andere familieleden erachter kwamen, werden ze gek. Mijn vader sprak ik via Skype. Hij was woedend en zei dat het niet oké was wat ik deed. Ik moest met de imam gaan praten, zei hij. Mijn tantes zeiden hetzelfde.

"Ik was zo bang om ze kwijt te raken, dat ik maar in gesprek met ze bleef. Ik wilde niet helemaal alleen eindigen.”

Trots is erg belangrijk

Aleyna’s familie is islamitisch. “Ik zie mezelf nog steeds als moslim, maar niet praktiserend. In de Turkse en islamitische cultuur is trots erg belangrijk en Turkse mensen houden bovendien veel rekening met wat andere mensen vinden of denken. Alles moet gewoon normaal zijn. Ook is het binnen de islamitische cultuur niet toegestaan om, wanneer je als man bent geboren, als vrouw door het leven te gaan. En andersom.”

Maar Aleyna voelt zich niet Turks. “Het maakt mij niet zo veel uit wat anderen denken. Ik wil gewoon mezelf zijn. Ik ben in Nederland geboren en heb meer met de Nederlandse mentaliteit. Ik voel me meer Nederlands dan Turks. Na een tijdje wist ik dat ik het oneens zou blijven met mijn familie en ben ik voor mezelf gegaan. Toen hebben zij het contact met mij verbroken.”

Mensen uit Turkse gemeenschap helpen

Vanaf het moment dat Aleyna uit de kast kwam, is ze haar verhaal gaan doen op Facebook en YouTube. Ze heeft zo’n vijfduizend abonnees op YouTube en praat wekelijks heel open over gender. “Ik krijg veel vragen binnen van jongeren uit de Turkse of Marokkaanse gemeenschap. Jongeren die hetzelfde meemaken. Zo heb ik nu al zeker vijf Turkse mensen geholpen in hun traject naar transitie.

“Ik vind het heel erg belangrijk om er voor deze mensen te zijn. Toen ik jong was, wist ik niet eens dat transgenders bestonden. Ik had er heel erg veel aan gehad als ik iemand vragen kon stellen op een laagdrempelige manier.”

Inmiddels zit Aleyna zeven maanden aan de hormonen. “Het is fijn om vrouwelijke vormen te krijgen. Mijn huid wordt zachter en ik krijg borsten. Maar ik heb erg last van ups en downs door de hormonen. Dat wordt gelukkig met de tijd wel minder.”

Libido wordt lager

“Wat ik jammer vind is dat mijn libido steeds lager wordt. Daar baal ik van. Ik heb met de dokter afgesproken dat ik binnenkort stop met de anti-mannelijke hormonen, om mijn libido terug te krijgen. Ik heb de mannelijke pubertijd gewoon meegemaakt. Veel transgenders haten hun geslachtsdeel, maar ik ben er blij mee. Het hoort nu eenmaal bij me.”

Over een geslachtsoperatie twijfelt Aleyna dus nog. “Zo’n operatie is heel ingrijpend. Ik hoor veel positieve maar ook heel veel negatieve verhalen. Voor nu vind ik het niet nodig. Maar misschien in de toekomst wel, ik doe het rustig aan. Elke transgender is anders. De één slikt alleen hormonen, de ander gaat voor een geslachtsoperatie en weer een ander verandert alleen zijn of haar kledingstijl.”

Familie noemt haar nog steeds Mustafa

“Het gaat nu goed met me. Ondertussen heb ik weer een tijdje contact met mijn broers en zus. Ze komen hier veel over de vloer, maar het accepteren doen ze nog niet echt. Ze noemen mij nog steeds Mustafa of broer. Maar ze proberen het wel.

“Mijn vader spreek ik af en toe. Voor hem is het moeilijk om mij te zien als vrouw. Dan wordt hij emotioneel. Soms boos. Maar ik ben niet boos op hem. Het stukje respect uit de Turkse cultuur wat je naar je ouders toe hoort te hebben, heb ik nog steeds. Hij heeft als alleenstaande ons op moeten voeden en heel hard gewerkt. Daar heb ik respect voor."