Geen internet betekent sterker sociaal contact

Ga er maar aan staan: een wereld zonder internet! [INSERT HUILENDE KINDEREN & SCHREEUWENDE VROUWEN HERE]

Geinig toch...toch?

Wees gerust, je lieve trouwe internet is dusdanig gebouwd dat het niet van de één op andere dag op de hele planeet uitvalt. Toch leek het ons bij Tussenuur wel een geinig idee om daar eens over na te denken.

Zo vroegen we Astrid Poot, blogger, spreker en creatieve alleskunner om eens flink los te gaan op het idee dat internet voorgoed voorbij zou zijn. En waar wij instortende gebouwen, uitbarstende vulkanen en zinkende mammoettankers voor ons zien, was Astrid een stuk minder pessimistisch.

Dom hoort erbij!

Astrid denkt veel na over de invloed van het internet op jongeren en met name social media. "Die lijken misschien persoonlijk, maar zijn hartstikke openbaar. Hierdoor ben je altijd bezig met hoe je jezelf moet presenteren aan de buitenwereld."

Bovendien wordt alles wat je doet (dus ook de domme dingen) gelijk openbaar. "Terwijl je als je jong bent juist lekker domme dingen moet doen, dat hoort nou eenmaal bij!"

Kleiner (en beter) internet

Dat online groter/beter/mooier voordoen dan je bent op social media valt dus in één klap weg. Toch is het volgens Astrid nog altijd mogelijk om informatie te delen. "Dat kan bijvoorbeeld via bluetooth op je telefoon, maar dan zul je letterlijk dichtbij andere mensen moeten zijn om iets te verzenden."

Zodoende ontstaat een kleinere versie van het huidige internet. "Want als je iets hebt verzonden naar iemand, kan diegene dat aan andere mensen doorgeven. Op die manier krijg je een soort van spinnenweb waarin informatie wordt doorgegeven."

Buurman, wat doet u nu?

Zo'n nieuw social medium ziet er volgens Astrid uit als een chatbox, waarin je ziet welke berichten je verzendt en welke je hebt ontvangen. "Als je iets specifieks wilt weten, vraag je aan de buurman of hij een bepaald bericht mee wil nemen naar zijn afspraak later die avond."

Voor een meer algemene vraag, waarvoor je nu Wikipedia zou raadplegen, is volgens Astrid ook een oplossing. "Je loopt naar een plein toe en stuurt je vraag naar alle telefoons binnen een straal van 200 meter. Op die manier krijg jij dan ook weer vragen of berichten van anderen."

Socialer, intiemer én veiliger

Dit is volgens Astrid pas echt een sociaal medium, omdat je hiervoor de straat op moet om in contact te treden met echte mensen in plaats van in een virtuele werkelijkheid zoals nu. "Bovendien kies je zelf naar welke telefoons je het bericht verstuurt, waardoor het contact minder openbaar en dus intiemer is."

Daarnaast hoef je niet terughoudend te zijn met het delen van informatie. "Het contact is rechtstreeks, er zitten geen grote bedrijven zoals Google of Facebook achter die jouw informatie filteren, verzamelen en soms zelfs doorverkopen. Dit contact is veel transparanter!"

Via via en weer terug

Geen internet, maar een mens-tot-mens-web dus. Of: peer to peer. Hoe werkt dat dan in de praktijk? Astrid: "Wanneer je nu zit met een vraag, stuur je een zoekopdracht op internet en super snel heb je alle informatie die ooit over dat antwoord is geschreven. Handig, maar geen menselijk contact."

In het peer tot peer web loop je met dezelfde vraag. "Maar die geef je als digitaal pakketje aan een vriend met wie je hebt afgesproken. Die vriend weet het antwoord niet, maar geeft de vraag door aan een vrouw die hij kent, die op haar beurt de vraag doorspeelt aan een goede kennis, die het antwoord weet."

Ik ga op vakantie en neem mee: een vraag van een ander

Op die manier krijg je een persoonlijk antwoord, waar vijf ontmoetingen aan te pas zijn gekomen. "Ja, dat is onhandig en langzaam, maar wel leuk omdat veel mensen hebben geholpen. Vragen gaan door veel handen en het antwoord wordt misschien door een vreemde aan je bezorgd."

Dus is het erg als het internet uit zou vallen? "Ja, tuurlijk. Super veel kennis gaat verloren. Maar misschien gaan mensen elkaar ook wel meer helpen, wordt het minder anoniem. Dat je op Schiphol iemand verzoekt om je vraag mee te nemen naar de VS. Of dat je op het station in een grote stad aan iemand vraagt of hij of zij jouw berichtje mee kan nemen naar Groningen."

Lees ook:

>> Sander Hoogendoorn: "We zullen meer naar de radio moeten luisteren"
>> Shannon Spruit: "De chaos zal gigantisch zijn"