Zij zullen klimaatmarcheren tot ze erbij neervallen

Marlies Klinkenberg (25) ging met de fiets van Utrecht naar Amsterdam

Marlies Klinkenberg (25) loopt stage bij Free Press Unlimited. In haar vrije tijd helpt ze bij verschillende klimaatorganisaties in Utrecht. Ze ging naar de klimaatmars, omdat ze vindt dat de overheid meer en beter klimaatbeleid moet maken. “We zien de laatste jaren steeds meer verontrustende berichten over het klimaat. Het stoort me dat er heel weinig aan gedaan wordt.”

Marlies ging niet zomaar naar de klimaatmars. Ze fietste met een groep demonstranten van Utrecht naar Amsterdam. “Al fietsend heb je meer tijd om met elkaar in gesprek te gaan en om je heen te kijken dan wanneer je met de trein gaat. Daarnaast is het een mooie, symbolische manier om een klimaatvriendelijk alternatief te laten zien."

Marlies is al vaker naar klimaatprotesten geweest. Soms wordt ze er moedeloos van dat er nog steeds geen oplossing is voor het probleem, maar de demonstraties geven hoop. “Tijdens zo’n protest zie ik zoveel leuke, enthousiaste mensen bij elkaar die wel willen dat er iets gebeurt. Dat moedeloze gevoel vervalt dan.”

Ook als een protest niet direct invloed heeft, is het volgens Marlies nuttig. “Alle protesten bij elkaar zorgen ervoor dat er meer aandacht is voor de klimaatcrisis. Pensioenfonds ABP investeert bijvoorbeeld niet meer in fossiele brandstoffen. Dat is voor mij een teken dat protesteren helpt.”

Toch hoopt Marlies dat de overheid door deze klimaatmars meer aandacht gaat besteden aan klimaatverandering. “Dat is misschien heel utopisch, maar dan zou de mars voor mij echt geslaagd zijn.”

Rick Timmermans (21): “De oplossing voor het klimaatprobleem wordt te vaak bij de burgers gelegd”

Rick Timmermans (21) doet een master geschiedenis. Hij is voorzitter van de Brabants/Zeeuwse afdeling van DWARS, de jongerenafdeling van GroenLinks. Hij ging naar de klimaatmars, omdat hij de overheid eraan wil herinneren dat Nederland z’n steentje bij moet dragen om klimaatverandering tegen te gaan.

“Er worden mooie afspraken gemaakt, maar afspraken nakomen is een tweede.” Rick vindt de klimaatmars een mooie manier om te laten zien dat burgers van de regering verwachten dat er iets aan klimaatverandering wordt gedaan.

Volgens Rick is de verantwoordelijkheid om minder CO2 uit te stoten al te vaak bij de burgers gelegd. “Vooral grote bedrijven en een aantal heel rijke mensen stoten veel uit. Hoeveel zin heeft het om mensen ervan te overtuigen hun ecologische voetafdruk te verminderen, terwijl er miljonairs zijn die zichzelf de ruimte in schieten? Terwijl er enorme bedrijven zijn als Shell en Tata Steel die veel uitstoten? Ik ben voorstander van een CO2-taks invoeren en grote bedrijven forceren om klimaatmaatregelen te nemen.”

Rick hoopt dat er door de klimaatmars uitgebreide klimaatafspraken in het regeerakkoord worden opgenomen. “Dan ben ik een blije activist. Maar ik heb niet de illusie dat we er daarmee zijn. Ik hoop dat Nederland internationaal hard voor klimaatafspraken gaat pleiten. Als dat niet gebeurt, is het tijd voor een nieuwe klimaatmars.”

Anne De Andrade (31): “Het klimaatprobleem is verbonden met racisme”

Anne de Andrade (31) onderzoekt racisme en ging met een speciale missie naar de klimaatmars: “De klimaatbeweging in Nederland is heel wit. Ik vind het daarom belangrijk om er als bruine queer vrouw wat meer kleur aan toe te voegen. Voor mij is het klimaatprobleem verbonden met racisme.”

Anne voelde eindelijk dat ze iets kon doen aan de klimaatcrisis toen ze zag hoe kolonialisme en de klimaatcrisis met elkaar te maken hebben. “De klimaatcrisis waar we inzitten is het resultaat van een droom van witte mannen, die dachten dat ze overal boven stonden."

Klimaatverandering begon toen Europa met de trans-atlantische slavernij de basis legde voor de economie zoals we die nu kennen, volgens Anne. "Destijds waren mensen van kleur hier al de dupe van, omdat ze onder andere werden verhandeld als slaven. De westerse wereld treedt nu op als leider in de klimaatcrisis, terwijl die ook het probleem heeft gecreëerd. Er is te weinig ruimte voor bijvoorbeeld inheemse stemmen, die op dit moment al veel meer te maken hebben met de gevolgen van de klimaatcrisis dan wij.”

Volgens Anne zijn er nog weinig mensen van kleur bij de klimaatprotesten, omdat er een beperkt verhaal wordt verteld over de klimaatcrisis. “Het gaat altijd over windmolens en ijsberen die geen ijs hebben om op te staan. Dat spreekt mensen van kleur niet per se aan, omdat dat verhaal hun relatie tot de klimaatcrisis ontkent. Er is een meer inclusief en compleet verhaal nodig.”

Daarnaast denkt Anne dat er minder mensen van kleur bij klimaatprotesten zijn, omdat zij te maken hebben met racisme. “Zij zijn bijvoorbeeld bezig met Black Lives Matter-demonstraties. Het kan voelen als choose your battles. Maar de klimaatcrisis heeft ook met racisme te maken. Dat is nog niet bij veel Nederlanders bekend.”

Anne hoopt dat er in de klimaatbeweging meer ruimte komt voor diversiteit. “Er moet een hoop gebeuren om klimaatverandering tegen te gaan. De eerste stap is volgens mij dat het westen beter gaat luisteren naar niet-westerse culturen.”