Keepster Jacintha Weimar over het EK: "We moeten stoppen met het vergelijken van mannen- en vrouwenvoetbal"

De Eindhovense Jacintha Weimar (24) is al sinds haar zevende in het doel te vinden. Op die leeftijd begon ze bij voetbalvereniging ‘Best Vooruit’ in Best met keepen, tussen de jongens. Toen ze net achttien werd, vertrok ze naar Bayern München. Na vier seizoenen maakte ze de overstap naar het SC Sand, waar ze opgemerkt werd door Feyenoord. Sinds 2021 is ze daar keepster. En als kers op de taart werd ze dit jaar geselecteerd voor de OranjeLeeuwinnen als vervanger van PSV-keepster Sari van Veenendaal.

Hé Jacintha, wat balen dat de OranjeLeeuwinnen eruit liggen. Heb je al een pleister op de wond gedaan?

"Het voelt nog een beetje bizar. De uitschakeling tegen Frankrijk was jammer, maar iedereen die de wedstrijd heeft gezien, zag dat Frankrijk gewoon sterker was. Maar, we hebben als team gestreden. Dat maakt het makkelijker om het verlies een plekje te geven. En ik vond het een geweldige ervaring."

Inderdaad super vet! Voor de documentaire-serie Op Weg naar de Top is jouw reis van Feyenoord naar de OranjeLeeuwinnen gevolgd. Wat vond je zelf van de serie?

"Ik heb veel geleerd over vrouwenvoetbal. Ik wist dat je als meisje jarenlang niet mocht voetballen bij een profclub, maar dat de KNVB hierachter stond, wist ik helemaal niet. De serie laat goed zien dat veel vrouwelijke voorvechters zich hebben ingezet voor het Nederlands vrouwenvoetbal. En dat we in korte tijd best veel stappen hebben gezet."

Denk je dat het vrouwenvoetbal nóg meer stappen kan maken?

"Zeker, maar we moeten vooral stoppen met het vergelijken van mannen- en vrouwenvoetbal. In mannenvoetbal wordt gewoon meer geïnvesteerd, dus dat maakt de kansen voor meiden oneerlijker.

Dat zie je al van jongs af aan. De jongens worden opgehaald door bussen, betaald door de voetbalclub. En ik moest vroeger zelf gewoon met de trein naar de club. Dat was ook niet gratis. De jongens kregen tassen nog groter dan zijzelf, en ik moest zelf mijn spullen regelen. Gelukkig konden mijn ouders het betalen, maar dat is niet voor alle meiden zo. Zo krijg je nog meer onderscheid. Logisch dat het niveau van mannenvoetbal anders is, toch?"

'Don't let struggle define you, let it make you', is jouw levensmotto. Hoort met teleurstellingen omgaan bij de voetbalwereld?

"Zeker, het is een keiharde wereld. Als je je meters niet maakt, kan je op de bank zitten. Je moet ook veel incasseringsvermogen hebben. Als je in een slachtofferrol blijft, is dat heel bepalend voor het pad dat je verder bewandeld.

Hard werken wordt niet altijd gelijk beloond. Het kan jaren duren voordat je een kans krijgt. Een cliché misschien, maar geduld is binnen de voetbalwereld écht een schone zaak. Wat ik wil meegeven is dat het belangrijk is dat je blijft focussen op dingen die je wel kunt beïnvloeden, zoals je gedachten."

Nu zijn wij wel benieuwd wat jij dan tegen jezelf zegt als je afgewezen wordt..

"Ik probeer altijd te denken: nu is het misschien niet mijn tijd, maar dat betekent niet dat het gelijk voorbij is. Als ik dat niet had gedacht was ik nooit keepster bij Feyenoord geworden. En ik probeer altijd te denken: de trainer ziet me nu niet staan, maar er kan heel veel gebeuren. Misschien krijgt iemand een blessure. Weet dat afwijzing niet automatisch betekent dat je nooit meer je doel zal behalen."

Denk je dat er op keepers meer prestatiedruk ligt dan op andere spelers?

"Sowieso. Er wordt altijd kritischer en negatiever naar keepers gekeken, in mannen- en vrouwenvoetbal. Ik kan tachtig minuten super goed spelen en alle ballen tegenhouden. Maar als ik in die laatste minuten een bal doorlaat, of ik daar nou iets aan kon doen of niet, gaan mensen dat onthouden.

Ook in praatprogramma's kunnen mensen je het ene moment afbranden omdat je een bal liet gaan, en het volgende moment de hemel inprijzen. Het is elke keer een momentopname. Maar ik neem het allemaal met een korrel zout. Ik weet gewoon dat ik een prima keeper ben. Ik weet honderd procent zeker dat ik altijd mijn best doe. Zo sta ik er al sinds mijn zevende in. Het enige verschil is dat ik nu voor grotere clubs speel en er af en toe een camera voor me staat. Het maakt me niet uit wat anderen zeggen, als ik maar weet dat ik alles heb gegeven."

Je hebt jarenlang in jongensteams gespeeld. Werd je door hen anders behandeld omdat je een meisje was?

"Nee, ik heb daar nooit last van gehad. Voor hen hoefde ik me niet te bewijzen. Eerder bij de tegenstanders. Dan liepen we als team het veld op en dan hoorde ik sommige jongens lacherig zeggen: 'Kijk, er zit een meisje op doel!' Ik kon dan wel zeggen: 'Dus omdat ik een meisje ben, ben ik niet goed genoeg?' Gelukkig laten daden meer zien, toch?"

Je bent ook maatschappelijk trainer bij Feyenoord Pauzesport waar je kinderen op basisscholen in Rotterdam-Zuid tijdens hun pauze coacht. Hoe is dat?

"Normaal ben ik zo gefocust op presteren, maar Pauzesport laat mij zien hoeveel plezier er zit in voetbal. En het leukste vind ik dat ik kan zien aan de kinderen dat ze beter worden. Zowel in het spel, als op emotioneel vlak. Ze luisteren naar mijn tips en leren met verlies om te gaan. Waarbij ze een probleem misschien eerst wilden oplossen door te slaan, komen ze nu naar mij toe voor hulp."

Merk je dat je voor hen een rolmodel bent?

"Ja, ik hoor dat weleens. Sommige kinderen, meiden én jongens, zijn wel fan van mij. Dat doet mij veel hoor. Gelukkig zijn er ook kinderen die zeggen: 'Juf, je was echt slecht. Jullie hebben 3-0 verloren.' Ik kan altijd lachen om die eerlijkheid. Kinderen durven dat gewoon in je gezicht te zeggen."

Je hebt een vriendin en ik kan mij voorstellen dat je voor LHBT'ers ook een rolmodel bent. Denk je dat het vrouwenvoetbal bijdraagt aan de acceptatie van LHBT'ers?

"Ja, dat denk ik wel. Niet-hetero zijn wordt binnen het vrouwenvoetbal als normaal gezien. Ik kan hier veilig uit de kast komen. Ik vind het mooi dat het vrouwenvoetbal daarin uitblinkt, in vergelijking tot andere werkvelden. En ik denk dat we daar allemaal als vrouwelijke voetballers ons steentje bijdragen. Dat zit 'm al in de kleinste dingen: dat je laat zien dat je profvoetbalster kan zijn én LHBT’er. Dat wil ik ook graag uitdragen. Je hoeft je seksualiteit voor niemand te verstoppen."

Op Weg naar de Top

Op Weg naar de Top is een vierdelige documentaireserie over de emancipatiestrijd van het Nederlands vrouwenvoetbal, gemaakt door filmmaker Mildred Roethof/Human Nature Films. Bekijk de serie Op Weg naar de Top hier.